Ο Κριστιάν Μπομπέν σ’ αυτό το βιβλίο πατά με το ένα πόδι στην ποίηση και με το άλλο στην πεζογραφία. Με φόντο τη φιλία δύο αντρών, ο συγγραφέας μιλά για ορατές και αόρατες ισορροπίες που ταλανίζουν κάθε ζώντα οργανισμό. Μιλάει για τον έρωτα, τον χρόνο, τον θάνατο. Για την άνοιξη, όχι ως εποχή, αλλά ως έναν μικρό ανατρεπτικό θεό, που μοιράζει εκ νέου τους ανθούς των λουλουδιών. Που ανακατεύει τις συνήθειες, για να βγει στην επιφάνεια το αληθινό νόημα της ζωής.
Ο ήρωας του Μπομπέν είναι ακροβάτης με σώμα ανθρώπου και κεφάλι αλόγου. Περπατά πάνω σε τεντωμένο σχοινί, με μοναδικό σκοπό να συναντήσει την αγαπημένη του, μια γυναίκα με κεφάλι φοράδας, και να τη φιλήσει. Και είναι αυτό το φιλί που κρατά τις ισορροπίες, είναι το φιλί που τον κάνει ακροβάτη.
«Πήρα το ποίημα από τα χέρια του φίλου μου. Για να διαβάσεις ένα μυθιστόρημα, θέλεις δύο-τρεις ώρες. Για ένα ποίημα χρειάζεσαι μιαν ολόκληρη ζωή». (Σελ. 32).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ροή Ειδήσεων 
