Στους πρώτους ορόφους μένουν οι ευνοημένοι, όχι από την τύχη αλλά από την τάξη πραγμάτων που έχει διαμορφωθεί μετά τον πόλεμο με αιτίες που αναζητούνται στη διάρκειά του. Στους επάνω ορόφους οι ανήμποροι, που αναζητούν ένα νέο όνειρο που θα τους οδηγήσει, έστω μέσα από ματαιότητες, να βρουν σταθερές για να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Σε ένα αριστουργηματικό βιβλίο-αλληγορία για τη σκοτεινή πλευρά του Μεσοπολέμου, ο Γιόζεφ Ροτ που είχε μια μικρή ζωή (έφυγε μόλις στα 45 του χρόνια), αλλά πρόλαβε να βιώσει το μεδούλι της, καταγράφει με μαεστρία, η οποία αποδίδεται και στη δημοσιογραφική του ιδιότητα, αυτά που δεν κατάφεραν να κάνουν πολλοί άλλοι. Να αναδείξει μια Ευρώπη που βγαίνει από έναν πόλεμο αλλά περνάει αργά στη σκιά του φασισμού, ο οποίος θα προκαλέσει έναν νέο πόλεμο.

«Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ» θεωρείται το κορυφαίο έργο του Ροτ, όμως στο «Hotel Savoy» καταφέρνει να αναδείξει πώς και γιατί η Ευρώπη, με νωπές τις στάχτες ενός πολέμου, οδηγείται με μια σχεδόν μεγάλη βεβαιότητα σε έναν δεύτερο. Δεν χρειάζεται αναλύσεις για να το κάνει. Αρκεί να περιγράψει προσωπικές ιστορίες απλών καθημερινών ανθρώπων και ιδιαίτερα συνθήκες μέσα από τις οποίες αυτοί προσπαθούν να βρουν θέση σε έναν αμφίρροπο νέο κόσμο.