Αυτήν την τρομακτική όψη έχει και το σπίτι στο βιβλίο της Λάιλα Μαρτίνεθ, «Σαράκι», εκδόσεις Carnivora. Είναι ένα στοιχειωμένο σπίτι, όπου μέσα κατοικούν μία εγγονή με τη γιαγιά της. Οι δύο αυτές γυναίκες, εκ περιτροπής, αφηγούνται τη ζωή τους.
Η νουβέλα ξεκινάει με την οπτική της εγγονής. Επιστρέφει στο σπίτι μετά την προσωρινή της κράτηση στη φυλακή για ένα έγκλημα. Σταδιακά αρχίζει να αφηγείται την προσωπική της ιστορία.
Εναλλάξ, παρακολουθούμε και την αφήγηση της γιαγιάς, με την ιστορία της βίας να ξεκινάει από τον Ισπανικό Εμφύλιο.
Τέσσερις γενιές γυναικών που έχουν πέσει θύματα βίας και κακοποίησης των ανδρών. Θύματα του έμφυλου ρατσισμού και της πατριαρχίας. Η ιστορία τους τρομακτική, γεμάτη από φαντάσματα μοχθηρών ανδρών, από αγγέλους που τρομοκρατούν και από αγίες και αγίους που προβλέπουν τα μελλούμενα. Και ένα σπίτι που κλείνει μέσα του όλο τον πόνο και τον τρόμο που έχουν βιώσει οι τέσσερις αυτές γενιές.
Ο τρόμος γίνεται μίσος και το μίσος, σαν σαράκι, τρώει τα σωθικά τους.
Μίσος και οργή που δεν περιορίζεται μόνο στους άνδρες, αλλά αφορά και στην ίδια την κοινωνία.
Η αφήγηση της Μαρτίνεθ, σκοτεινή, μυστηριώδης, τρομακτική, θυμίζει λαϊκές δοξασίες και δεισιδαιμονίες και μας εισάγει σε ένα νέο λογοτεχνικό είδος, τον φεμινισμό του τρόμου.
Το σαράκι είναι η πατριαρχία, η καταπίεση που έχει υποστεί το γυναικείο φύλο, είναι το μίσος και οι αγώνες για εκδίκηση απέναντι σε κάθε είδους ταξική και φυλετική καταπίεση και ανισότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ροή Ειδήσεων 
