Οι ήρωές της, στην πλειονότητά τους, «πάσχουν», όπως στο ομώνυμο διήγημα της συλλογής, όπου ο αφηγητής υποφέρει από ιχθύωση, μια ασθένεια του δέρματος, η οποία καθρεφτίζεται και στον ουρανό, καθώς οι «θυσανοσωρείτες» είναι σύννεφα που μοιάζουν με λέπια. Ο τρόπος που οι «παθήσεις» μας προβάλλονται, καθρεφτίζονται δηλαδή, στην εξωτερική πραγματικότητα και επιδρούν σε αυτήν, ενίοτε με τρόπο καταστροφικό, είναι το στοχαστικό υπόβαθρο του εν λόγω διηγήματος, που δεν διστάζει να μπει στον νου ενός θύτη.
Η Ζαφειροπούλου ξεγυμνώνει τους ήρωές της σιγά σιγά, οδηγώντας τον αναγνώστη στα πιο κρυφά και σκοτεινά δωμάτια της ψυχής τους, παραδίδοντάς τους ενίοτε στον αποτροπιασμό μας, όπως στο εν λόγω διήγημα, κι άλλοτε στην κατανόηση και την ταύτιση, όπως στον «Τσαλαπετεινό της Ανάφης», όπου η μοναχική Μεταξία διέρχεται μια μεταμόρφωση. Κυρίαρχο στοιχείο του ύφους αποτελεί το χιούμορ, σε όλες τις αποχρώσεις του, που επιτρέπει στη συγγραφέα τόσο την απαραίτητη αποστασιοποίηση όσο και την τρυφερότητα απέναντι στην άλλοτε αστεία και άλλοτε δραματική ανθρώπινη συνθήκη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χανς-Oκε Λίλγια στον ΕΤ: Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον Στίβεν Κινγκ
Ειδήσεις σήμερα
Εφορία: Τι συμφέρει στις δηλώσεις των ζευγαριών
Τάκης Θεοδωρικάκος: STOP στις αυξήσεις στα ασφαλιστήρια υγείας
Αρκάς: Βαθυστόχαστο το σημερινό σκίτσο – «Φιρί Φιρί»… το πάμε