Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη διανομή ποσού 315 εκατομμυρίων ευρώ στους συνταξιούχους. Δεν πρόκειται για δώρο αλλά για ποσά που διεκδίκησαν οι συνταξιούχοι δικαστικώς και πέτυχαν την αναδρομική επιστροφή εισφορών.

Οπως σημείωσε εύστοχα ο πρώην υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε από το 2015 για πρώτη φορά εισφορά υγείας 2% στις κύριες συντάξεις και αύξησε από 4% στο 6% την εισφορά στις επικουρικές. Από αυτά τα χαράτσια το Δημόσιο εισέπραξε στα 2,5 χρόνια ένα συνολικό κονδύλι που ξεπερνά τα 1,7 δισ. ευρώ. Τώρα ο πρωθυπουργός επιστρέφει 315 εκατομμύρια και θριαμβολογεί, ενώ από την 1^η Ιανουαρίου 2019 όλοι οι συνταξιούχοι θα δουν τις αποδοχές τους μειωμένες κατά 18%.

Το ίδιο ισχύει για το μέρισμα των 720 εκατομμυρίων που θα δοθεί σε 3,4 εκατομμύρια πολίτες. Η ενίσχυση είναι εφάπαξ, ενώ από το 2019 οι φορολογούμενοι θα επιβαρυνθούν από τη δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5.600 ευρώ. Μισθωτοί των 500 και 600 ευρώ θα κληθούν να πληρώσουν φόρο πάνω από ένα μηνιάτικο, αλλά σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα η κοινωνική πολιτική εξαντλείται με τα εφάπαξ «φιλοδωρήματα», όπως έλεγε επί κυβέρνησης Ν.Δ.

Το «υπερπλεόνασμα» που θα διανεμηθεί δεν προκύπτει από την «υπεραπόδοση» της οικονομίας, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός. Η οικονομία έχει χάσει το στόχο της ανάπτυξης, που πλέον τοποθετείται στο 1,6% από 2,7% του Προϋπολογισμού, ενώ το πλεόνασμα είναι καθαρά αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης, της στάσης πληρωμών και του ετεροχρονισμού δαπανών για το μέλλον.

Επίσης, το υπερπλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα της πάταξης της φοροδιαφυγής. Τα έσοδα από τις λίστες είναι μερικές δεκάδες δισ., ενώ οι έλεγχοι στο λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων έχουν ατονήσει. Αλλωστε, στον Προϋπολογισμό έχει σημειωθεί σημαντική υστέρηση στο σκέλος των δημοσίων εσόδων που καλύπτεται από τη στάση πληρωμών στους προμηθευτές και τον ετεροχρονισμό δαπανών για το μέλλον, όπως συμβαίνει με τη μη έκδοση χιλιάδων συντάξεων.

Η δημοσιονομική επιτυχία για την οποία πανηγύριζε προχθές ο πρωθυπουργός δεν είναι βιώσιμη γιατί δεν προέρχεται από τη μεγέθυνση της οικονομίας. Ο κεντρικός στόχος της ανάπτυξης έχει χαθεί και αντί για 2,7% αύξηση του ΑΕΠ τώρα το υπουργείο Οικονομικών ελπίζει να προσεγγίσει το 1,6%. Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. χάθηκε μία τριετία ανάπτυξης που μπορούσε να δημιουργήσει εισοδήματα άνω των 15 δισεκατομμυρίων ευρώ. Για αυτό το κοινωνικό μέρισμα είναι μία πολιτική αυταπάτη και δεν διορθώνει ούτε κοινωνικές αδικίες αλλά ούτε δίνει δυναμική στην οικονομία.

Πού πήγε το μισό υπερπλεόνασμα;

Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, το πλεόνασμα φέτος μπορεί να φτάσει στο 3,2% του ΑΕΠ έναντι δέσμευσης 1,75%. Επομένως το υπερπλεόνασμα εκτιμάται ότι θα φτάσει το 1,5% του ΑΕΠ ή περίπου τα 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Προχθές ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη διανομή μερίσματος 1,4 δισεκατομμυρίου. Το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι πού πήγε το υπόλοιπο μισό υπερπλεόνασμα; Υπενθυμίζουμε ότι και το 2016 η κυβέρνηση ενώ ανακοίνωσε πλεόνασμα 4,2% (έναντι στόχο 0,5%) διένειμε μόλις 620 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 0,4% του ΑΕΠ. Το υπόλοιπο υπερπλεόνασμα κατευθύνθηκε στα θησαυροφυλάκια των δανειστών, οι οποίοι θα καρπωθούν και φέτος τόσο το πλεόνασμα 1,75% όσο και το μισό υπερβάλλον ποσό…

Ο σχεδιασμός του Μαξίμου για τις κάλπες

Η διανομή μερίσματος τον Δεκέμβριο εντάσσεται στην προσπάθεια του Μαξίμου να περιορίσει το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας. Βασικός στόχος του πρωθυπουργού είναι να φτάσει στον Αύγουστο με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες προκειμένου, με όχημα την υποτιθέμενη έξοδο από τα Μνημόνια, να προκηρύξει εκλογές τον Σεπτέμβριο. Με αυτό το πλάνο θα αποφύγει την εφαρμογή των σκληρών μέτρων του 2019, όπως είναι η μείωση των συντάξεων. Εάν όμως η ψαλίδα μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει μεγάλη, τότε θα ενεργοποιήσει το πλάνο Β για κάλπες τον Μάιο του 2019 μαζί με τις ευρωεκλογές. Βασικό εμπόδιο στο σχεδιασμό του Μαξίμου είναι η πραγματικότητα που δεν λέει να βελτιωθεί για τη συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών.