Οι κηραλοιφές για τη φαλάκρα και οι επιστολές του Ιησού περιόριζαν την εικόνα του στη γραφικότητα και τον άκρατο λαϊκισμό. Είναι, όμως, κλασική υποπαράγραφος στο κεφάλαιο «επένδυση στο μίσος». Στο εμφύλιο μίσος που ευθύνεται για πολύ μεγάλες τραγωδίες στην ελληνική, και όχι μόνο, Ιστορία. Oχι ότι περιμέναμε το νέο επεισόδιο για να το αντιληφθούμε, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε τα όρια.

Ευχήθηκε μέσα στο τρένο της τραγωδίας των Τεμπών να ήταν τα παιδιά όσων τολμούν να αμφισβητήσουν όσα ανεκδιήγητα έχει ισχυριστεί όλον αυτόν τον καιρό, όχι από κάποια καρέκλα καφενέ όπου δεν θα έδινε κανείς ιδιαίτερη σημασία, αλλά από το βήμα της ελληνικής Βουλής. Ανήκουστη κατάρα, υπερβαίνει όλα τα όρια της ηθικής και των συμβολισμών. Σε αυτό το επίπεδο τον οδήγησαν οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών, οι οποίες καταρρίπτουν μία προς μία όλες τις θεωρίες που έχει υποστηρίξει και έχει στηρίξει όλη του την πολιτική παρουσία. Φαίνεται ότι το βάθρο όπου είχε ανέβει και αγόρευε αποδεικνύεται χαρτόκουτο κι έτσι άρχισε να χάνει τον έλεγχο.

Ηδη από τον Φεβρουάριο του ’24 έλεγε περί «χαμένων τριών βαγονιών που έρχονταν από τα Σκόπια», ότι οι νεκροί δεν ήταν 57 αλλά ακόμα 53 «που η κυβέρνηση τους έκρυβε». Είχε μάλιστα και το επιχείρημα ότι οι επιπλέον 53 είχαν ανέβει στο τρένο «χωρίς εισιτήριο από τη Λάρισα». Στα τέλη Σεπτεμβρίου ’24 αναφέρθηκε στο ξυλόλιο και κατέθεσε και σχετική φωτογραφία στα πρακτικά της Βουλής. Κάλεσε τότε την κυβέρνηση να αποκαλύψει «ποιον λαθρέμπορο καλύπτει». Τελευταία παρέμβασή του ήταν τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν ο ίδιος γνωμοδότησε ότι τα τρία βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας -από την εταιρία Interstar- ήταν πλαστά γιατί «εμφανίζονταν μυγάκια». Το βασικό του επιχείρημα; «Επειδή τα μυγάκια δεν ζουν τον Φεβρουάριο», τα βίντεο που έδειχναν κενές τις πλατφόρμες του εμπορικού τρένου δεν ήταν γνήσια.

Μέχρι που έφτασε στην τωρινή ευχή να σκοτώνονταν τα παιδιά όλων όσοι (δικηγόροι κ.λπ.) αμφισβητούν την εγκυρότητα των θεωριών που ανερυθρίαστα έχει διακινήσει. Ο ίδιος πήρε πίσω την ευχή-κατάρα με βαριά καρδιά, όχι γιατί μετάνιωσε, αλλά γιατί ενοχλήθηκε ένας συνεργάτης του που καθόταν απέναντί του. Εκεί όπου θα έπρεπε να στέκεται ολόκληρη μια ώριμη κοινωνία όταν έχει να αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα. Απέναντι…