Μία συγγραφική performance όπου οι δημιουργοί επιχειρούσαν να προσεγγίσουν φιλοσοφικά και να αποδώσουν επί σκηνής την έννοια του θείου. Στην νέα τους δουλειά και πάλι με την καθοδήγηση του Ανδρέα Φλουράκη, κατεβάζουν από το ράφι της ανθρώπινης, μεταφυσικής αγωνίας τα «Νεκρικά Αντικείμενα.

Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος 

Ο τίτλος της performance αυτής, σοκάρει μιας και αναφέρεται ευθέως στον έναν από τους δύο πυλώνες της ανθρώπινης ύπαρξης. Τον θάνατο!

Ο άνθρωπος γεννιέται με δύο βασικά ένστικτα, δύο βασικά στοιχεία τα οποία αφορούν στην υπαρξιακή του αγωνία-αναζήτηση. Αφ’ ενός, του έρωτα -ο οποίος είναι το κίνητρο της διαιώνισης του είδους- και αφ’ ετέρου του θανάτου, ο οποίος και συνιστά την πλέον απόλυτη κατάσταση και μοναδική βεβαιότητα στο πέρασμά μας, από το κόσμο αυτό. Με αυτόν καταπιάνονται οι συγγραφείς-ηθοποιοί της ομάδας «SCENE+» και ειλικρινά, η προσέγγιση όσων παρακολούθησαν ή θα παρακολουθήσουν αυτή την παράσταση θα είναι μετέπειτα, τελείως διαφορετική. Διαφορετική γιατί με έναν ιδιότυπο τρόπο, οι συγγραφείς των κειμένων παρουσιάζουν τον θάνατο στην πραγματική του διάσταση: ως μία φυσική κατάληξη στην πορεία της ζωής μας και αυτό είναι απόλυτα σαφές και κατανοητό ιδιαιτέρως στα σημεία που το θέμα προσεγγίζεται από την πλευρά του υποκειμένου της κατάστασης, δηλαδή από εκείνη, του νεκρού.

Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουμε τον θάνατο με ποικίλες προσεγγίσεις. Άλλοι τον φοβούνται, άλλοι τον αγνοούν, κάποιοι άλλοι αισθάνονται εξοικειωμένοι, κάποιοι τον προκαλούν, άλλοι τον χλευάζουν. Στα κείμενα, των μελών της ομάδας, ακόμη και σε εκείνα –ίσως, ιδιαιτέρως σε αυτά-, τα οποία χρησιμοποιούν το χιούμορ ως μέσο μεταφοράς της άποψης του συγγραφέα, ανιχνεύει ο θεατής στοιχεία φιλοσοφικής αναζήτησης και προσέγγισης για αυτή, την μόνη βεβαιότητα του ανθρώπου.

Στα κείμενα ο θάνατος αποδομείται και έρχεται στα ανθρώπινα μέτρα. Στα κείμενά τους ο θάνατος απομυθοποιείται και γίνεται αυτό που ακριβώς είναι: το πέρασμα· η πύλη· το όχημα για να ταξιδέψει κάποιος στα αστέρια ή για να σαρκάσει τον εαυτό του …

Μία κατάσταση απόλυτη αλλά και μοναδικά αληθινή.

Η σκηνοθεσία της Γεωργίας Αγγουριδάκη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ευρηματική και ισορροπημένη. Οι ερμηνείες, όπως και την προηγούμενη φορά, αγγίζουν το άριστα.

Το πολύ σημαντικό που αντιλαμβάνεται όποιος παρακολουθήσει την δουλειά τους είναι -κατά την κρίση μου, πάντοτε-, ότι εργάζονται συλλογικά χωρίς όμως να σπαταλούν ενέργεια και δυναμική σε ατέρμονες φαυλότητες αλλά ουσιαστικά εισφέρει ο καθένας το καλλίτερο δυνατόν στη προσπάθεια της ομάδας. Κάθε φορά ο πήχης ανεβαίνει και ψηλότερα.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορώ να παρακολουθώ την δουλειά αυτών των ταλαντούχων και ουσιαστικά δημιουργικών καλλιτεχνών και περιμένω εναγωνίως την επόμενη.

Συντελεστές:
Διάρκεια: 95′ (με 10λεπτο διάλειμμα)
σύλληψη: Ανδρέας Φλουράκης
Συγγραφέας: Γεωργία Αγγουριδάκη, Κωνσταντίνος Αμανατίδης, Μαρία Αμέντα, Χρήστος Ασωνίτης, Κέλλυ Γιαννοπούλου, Μάργκαρετ Γουέσελινκ, Σοφία Γουργουλιάνη, Θεώνη Δέδε, Έντυ Διαμαντόπουλος, Νίκος Ιωσήπου, Χαρά Κονταξάκη, Ελένη Κουρνέτα, Χριστόφορος Κώνστας, Ελένη Κωστοπούλου, Χριστίνα Λιακοπούλου, Εύη Μεσσαριτάκη, Πέννυ Μηλιά, Μαρία Μπαλτά, Σοφία Παπούλια, Βάνα Πατσιαβού, Χρυσάνθη Παπασταφίδα, Νίκη Ράπτη, Κυριάκος Βέρης-Σπαθαράκης, Βάσια Τραμπούλη, Αντιγόνη Φλουράκη.
Δραματουργική επεξεργασία: Ανδρέας Φλουράκης
Σκηνοθέτης: Γεωργία Αγγουριδάκη
Σκηνογραφία: Xsquare DesignLab

Ερμηνεύουν: Γεωργία Αγγουριδάκη, Κωνσταντίνος Αμανατίδης, Μαρία Αμέντα, Χρήστος Ασωνίτης, Κέλλυ Γιαννοπούλου, Μάργκαρετ Γουέσελινκ, Σοφία Γουργουλιάνη, Θεώνη Δέδε, Έντυ Διαμαντόπουλος, Νίκος Ιωσήπου, Χαρά Κονταξάκη, Ελένη Κουρνέτα, Χριστόφορος Κώνστας, Ελένη Κωστοπούλου, Χριστίνα Λιακοπούλου, Εύη Μεσσαριτάκη, Πέννυ Μηλιά, Μαρία Μπαλτά, Σοφία Παπούλια, Βάνα Πατσιαβού, Χρυσάνθη Παπασταφίδα, Νίκη Ράπτη, Κυριάκος Βέρης-Σπαθαράκης, Βάσια Τραμπούλη, Αντιγόνη Φλουράκη