Ο «αγώνας» είναι άνισος. Αλλά κρύβει παγίδες. Το δείχνει η πραγματικότητα και συνεχίζουν να το φωνάζουν οι δημοσκοπήσεις.

Οι τάσεις της MRB για τον Δεκέμβριο καταγράφουν -πάλι- το μείζον πολιτικό πρόβλημα και του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας. Ο Κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να «παίζει μόνος του», ενώ ο Στ. Κασσελάκης -τύποις αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης- συνεχίζει να βλέπει το κόμμα του να αιμορραγεί, τη στιγμή που ο ίδιος αδυνατεί να αρθρώσει μισή σοβαρή και επεξεργασμένη πολιτική πρόταση. Χθες στην «απροειδοποίητη» περιοδεία του στο Αγρίνιο, όπως έγραψε ο ίδιος στα social media, «δεν βρήκα χαρούμενους ανθρώπους του 41%». Αντιθέτως, βρήκε ανθρώπους που του είπαν «και το ένα τρίτο απ’ αυτά που λες να κάνεις είμαστε ευχαριστημένοι». Εδώ βεβαίως διακρίνεται η μείωση των προσδοκιών, καθώς το 2015 οι πολίτες έλεγαν στον Α. Τσίπρα «και ένα από τα δέκα που λες να κάνεις είμαστε ευχαριστημένοι». Η μείωση των προσδοκιών είναι άμεσο παρακολούθημα της μεγάλης μείωσης της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει περάσει σχεδόν σταθερά στην τρίτη θέση, πίσω από το ΠΑΣΟΚ.

Το εντυπωσιακό για τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως πέτυχε το δείγμα του 13% που του δίνει η MRB, αλλά δεν συνάντησε κανέναν από το 38,8%. Αλλά μήπως δεν είναι και τόσο εντυπωσιακό πια, τώρα που έχει συστηθεί καλύτερα στην ελληνική κοινή γνώμη; Αφού μετρίασε κάπως την κατάχρηση της υπερπροβολής, άρχισε να μιλάει περισσότερο. Είπε π.χ. στον ALPΗA ότι πάει για την «ανατροπή» και την «πρωτιά στις ευρωεκλογές». Κανένα στέλεχος του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ δεν διανοήθηκε να επαναλάβει την ουρανομήκη πολιτική ανοησία του αρχηγού του. Ολοι έχουν μείνει στον προηγούμενο στόχο, τον οποίο παραδόξως πάλι ο ίδιος είχε βάλει, για 17%. Κι έχουν μείνει εκεί ξέροντας πως κατά πάσα βεβαιότητα κι αυτός είναι ανέφικτος, αν δεν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά κάνει και το εξής αντιφατικό, που αναγκαστικά μπερδεύει τους ακόμα ζαλισμένους εναπομείναντες ψηφοφόρους του κόμματος του: ενώ αποδομεί συστηματικά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και τον ίδιο τον Α. Τσίπρα, αντιγράφει ακριβώς την τακτική του 2015. Οπως τότε ο Α. Τσίπρας με μεγάλη άνεση «έσκιζε Μνημόνια» και «διέγραφε χρέη» έχοντας την «αυταπάτη» ή τη σκέτη πολιτική απάτη, έτσι και ο Στ. Κασσελάκης τώρα λέει ότι όλα γίνονται, αρκεί να «υπάρχει πολιτική βούληση». Με άλλα λόγια λέει ακριβώς ό,τι οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα στην πλήρη αποτυχία και μετά στην πλήρη απαξίωση. Θέλω να κάνω κάτι, νομίζω -και θέλω να το πιστέψετε- πως μπορώ και να το κάνω. Γενικώς και αορίστως κι έτσι «χωρίς πρόγραμμα» που θα έλεγε και η Μαρία Ρεζάν.

Αλλά όλα αυτά τα λέει στο όνομα του «νέου». Αναγκάζεται έτσι να συγκρούεται με το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ και να αποδομεί τον Α. Τσίπρα. Οταν π.χ. λέει για τον Τσακαλώτο και τον Χαρίτση ότι πλέον δεν έχουμε στο κόμμα «αυλικούς των τραπεζών», δεν απαξιώνει μόνο τον Τσακαλώτο και τον Χαρίτση. Γιατί και οι δύο δεν είδαν φως και μπήκαν στα υπουργεία τους. Τους διόρισε ο Α. Τσίπρας.

Αυτή η δομική αντίφαση του Στ. Κασσελάκη είναι και θα είναι διαρκής. Οδηγώντας σε μια «διάσπαση διαρκείας» του υπολοίπου του ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν κάθε μέρα αποχωρεί κι ένας πρώην βουλευτής του κόμματος. Μαζί με εκατοντάδες μεσαία στελέχη του. Και οι πληροφορίες λένε ότι το ίδιο ενδέχεται να κάνουν και κάποιοι εν ενεργεία βουλευτές μετά τις ευρωεκλογές και μετά το συνέδριο του Φεβρουαρίου, το οποίο όπως φαίνεται μάλλον απολιτίκ αμερικανική υπερπαραγωγή θα θυμίζει παρά συνέδριο αριστερού κόμματος.

ΑΙΧΜΗ

ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΗ

Το χτυπημένο πόδι του 31χρονου αστυνομικού, δυστυχώς, ακρωτηριάστηκε. Και δυστυχώς ο ακρωτηριασμός, όπως φαίνεται, δεν είναι «επαρκής». Το παλικάρι συνεχίζει να δίνει μάχη για τη ζωή του διασωληνωμένο στην Εντατική. Μακάρι να την κερδίσει.

Ο ακρωτηριασμός του παλικαριού δεν αφορά ασφαλώς μόνο την οικογένειά του και τους συναδέλφους του. Αφορά και όλη την κοινωνία. Ακόμα κι αυτούς τους λίγους, οι οποίοι από την πρώτη μέρα ουσιαστικά αγνόησαν το θλιβερό γεγονός.

Αφορά την ανθρωπιά μας. Αφορά την κυβέρνηση, η οποία οφείλει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο και να αφαιρεθεί η γάγγραινα της οπαδικής βίας. Ηδη υπάρχει αβελτηρία. Αφορά τη Δικαιοσύνη, η οποία πράγματι πρέπει να «ξεκουνηθεί», όπως είπε ο Γ. Φλωρίδης. Δεν μπορεί π.χ., ενώ έγιναν γνωστές πολλές λεπτομέρειες, οι οποίες παραπέμπουν σε οργανωμένο σχέδιο εγκληματικής οργάνωσης, ο εισαγγελέας να μην ασκεί δίωξη και για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Η χθεσινή επίσκεψη των Γ. Οικονόμου και Γ. Βρούτση στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου με δύο φακέλους γεμάτους ονόματα, δημοσιεύματα, αναρτήσεις στο Διαδίκτυο και σειρά παρεμφερών υποθέσεων, οι οποίες αντιμετωπίζονταν έως τώρα σαν μεμονωμένες υποθέσεις χωρίς να συσχετίζονται με όσες υποθέσεις συσχετίζονται μεταξύ τους, είναι ένα κρίσιμο βήμα.

Αφορά και την ίδια την ΕΛ.ΑΣ. Η κοινωνία τη θέλει ακρωτηριασμένη κι αυτή ή ενεργή ως τη μόνη νόμιμη βία για τη δημόσια ασφάλεια, όπως προβλέπει και το Σύνταγμα; Χωρίς ασφαλώς να γίνεται η παραμικρή κατάχρηση εξουσίας ή να μετατρέπεται σε βεντέτα με συμμορίες. Αφορά και τις ΠΑΕ. Ή θα συμβάλουν κι αυτές στη φύλαξη -ουσιαστικά στην υπεράσπιση των συμφερόντων τους και των επιχειρήσεών τους- και στην τήρηση των νόμων και των κανόνων ή να μην ανοίξουν τα γήπεδα μέχρι να κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν. Και η ΕΛ.ΑΣ. να έχει την ευθύνη μόνο για όσα συμβαίνουν έξω από τα γήπεδα. Ο «ακρωτηριασμός της κοινωνίας» ισοδυναμεί με παραίτηση από αυτονόητα καθήκοντα.

Γκολ Παπαστεργίου

Σε χρόνο-ρεκόρ ο υπ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δ. Παπαστεργίου, και τα στελέχη του υπουργείου του κατάφεραν να κάνουν ακόμα πιο εύκολη την καθημερινότητα του πολίτη με τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης. Ο ψηφιακός βοηθός είναι ο αόρατος βοηθός-πλοηγός του πολίτη. Ουσιαστικά τον παίρνει από το χέρι και τον καθοδηγεί να βρει και να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες του Gov.gr που χρειάζεται. Τόσο απλό και τόσο χρήσιμο.

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Η παραίτηση του Β. Μαρινάκη από την προεδρία της Super League είναι κίνηση αποκλιμάκωσης ή κλιμάκωσης;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Τελικά ο Στ. Κασσελάκης κάνει πολιτικές περιοδείες ή αναπαράγει τις γνωστές ιστορίες «μπροστά από τα τυριά του σούπερ μάρκετ»;