Η Ελλάδα συρρικνώνεται και συγκεντρώνεται στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πόλεις και χωριά της επαρχίας ερημώνουν, το εργασιακό δυναμικό μειώνεται και το στεγαστικό στα μεγάλα αστικά κέντρα έχει εξελιχθεί σε γρίφο για δυνατούς λύτες.

Όταν παραπάνω από τους μισούς επιλέγουν να μείνουν στις μεγάλες πόλεις από τη στιγμή που δεν έχουν τη δυνατότητα να μείνουν  στον τόπο τους, τα σπίτια είναι λιγοστά για τη ζήτηση και τα ενοίκια φτάνουν σε ύψη που είναι αποτρεπτικά για να μπορέσει κάποιος να βρει στέγη για τον εαυτό του και την οικογένειά του.

Το μοναδικό επίδομα που θα πρέπει να είναι μόνιμου χαρακτήρα, να αποτελεί μέτρο στήριξης όλων των κυβερνήσεων και να αυξάνεται είναι αυτό της στήριξης της οικογένειας. Οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να στηριχθούν για να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια.

Προσοχή, δεν γίνεται με ένα μαγικό ραβδί να πειστούν οι νέοι και οι νέες να κάνουν παιδιά, αλλά αν υπάρχει προοπτική και εγγυήσεις ώστε η δημιουργία της οικογένειας να μην αποτελεί τροχοπέδη, τότε είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια εκπονούνται προγράμματα για τη λύση του δημογραφικού, δίνονται κάποια επιδόματα, αλλά υπάρχει η βεβαιότητα ότι ακόμη δεν έχουμε φτάσει στις γενναίες και τολμηρές αποφάσεις που θα βάλουν φραγμό στο φαινόμενο σε βάθος χρόνου.

Αλλωστε το δημογραφικό δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μέσα σε λίγους μήνες ή λίγα χρόνια.  Χρειάζεται στρατηγικός σχεδιασμός που θα στηριχθεί από όλες τις κυβερνήσεις ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα σε βάθος δεκαετίας.

Και αυτός ο σχεδιασμός δεν θα πρέπει να αποτελεί μέρος πολιτικής κόντρας. Το στοίχημα της αποκέντρωσης και της στήριξης για τη δημιουργία οικογένειας πρέπει να είναι οικουμενικό και να στηριχθεί σε μελέτες και πρακτικές που έχει διαπιστωθεί ότι αποδίδουν έστω και αν αυτή η απόδοση δεν θα είναι ορατή σε λίγους μήνες, αλλά θα χρειαστεί υπομονή και προσήλωση στον στόχο για να φανούν τα αποτελέσματα.