Για παράδειγμα, ο τελευταίος Ιταλός Πάπας πριν από τον Πολωνό Ιωάννη-Παύλο Β’ (1978-2005), τον Γερμανό Βενέδικτο ΙΣΤ’ (2005-2013) και τον Αργεντινό Φραγκίσκο (2013-2025), ήταν ο Ιωάννης-Παύλος Α’, που έμεινε στον θρόνο μόλις 33 ημέρες (από τις 26 Αυγούστου έως τις 28 Σεπτεμβρίου 1978). Η ταπεινή, εργατική του καταγωγή και οι υπερβολικά σοσιαλιστικές ιδέες του (αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου υπέρ των φτωχών κρατών, κάθαρση της Τράπεζας του Βατικανού κ.λπ.) έκαναν τον άρτι αποδημήσαντα Φραγκίσκο να μοιάζει με… μετριοπαθή κεντροαριστερό και γέννησαν πλήθος θεωριών συνωμοσίας γύρω από τον πρόωρο και μυστηριώδη θάνατο του Ιωάννη-Παύλου Α’ σε ηλικία 66 ετών.

Τώρα τα προγνωστικά λένε ότι ύστερα από σχεδόν μισό αιώνα είναι πολύ πιθανή η επιστροφή στον παπικό θρόνο ενός Ιταλού καρδιναλίου, του Πιέτρο Παρολίν, αν και οι προβλέψεις των στοιχηματικών εταιριών έχουν την τάση να πέφτουν έξω. Το 2013 ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο (μετέπειτα Φραγκίσκος) ήταν μόλις 15ος στη λίστα των αποδόσεων.

Πιέτρο Παρολίν, η «χρυσή τομή» της μετριοπάθειας

Αν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χρειάζεται μία βαλβίδα εκτόνωσης και καταλλαγής στην ένταση που επικρατεί ανάμεσα στους προοδευτικούς οπαδούς του Φραγκίσκου, οι οποίοι επιθυμούν τη συνέχιση της κληρονομιάς του, και τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους υπερσυντηρητικούς καρδιναλίους, που θέλουν να την ξεριζώσουν, τότε οι 135 εκλέκτορες του Κονκλαβίου, οι οποίοι θα συγκληθούν μετά τις 6 Μαΐου, δεν έχουν καλύτερη λύση από τον 70χρονο Πιέτρο Παρολίν.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού έχαιρε της πλήρους εμπιστοσύνης του Φραγκίσκου, ο οποίος εκμεταλλευόταν στο έπακρο τις διπλωματικές του ικανότητες. Ο Παρολίν πιστώνεται τις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις με την Κίνα το 2014 για τον διορισμό των καθολικών επισκόπων, ενώ δεν εκδηλωνόταν καθόλου ή έπαιρνε μετριοπαθείς συντηρητικές θέσεις σε ζητήματα όπως οι αμβλώσεις και οι γάμοι ομοφύλων. Η παποσύνη του αποτελεί εγγύηση πως το καράβι των 1,4 δισεκατομμυρίων καθολικών θα βρεθεί σε σταθερά χέρια εν μέσω παγκόσμιας φουρτούνας.

Πλησιέστερα στο φιλολαϊκό προφίλ του Φραγκίσκου βρίσκεται ο πνευματικός του γιος, ο 69χρονος επίσκοπος της Μπολόνια, Ματέο Τζούπι, που δεν διαθέτει όμως τη στιβαρότητα του Παρολίν.

Λουίς Αντόνιο Τάγκλε, ο «Ασιάτης Φραγκίσκος»

Ο 67χρονος καρδινάλιος από τις Φιλιππίνες αναγνωρίζεται για το χάρισμα και την ποιμαντική του προσφορά, καθώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Καθολικισμού στην Αφρική και την Ασία. Συχνά τον αποκαλούν «ο Ασιάτης Φραγκίσκος», λόγω της προσήλωσής του στην κοινωνική δικαιοσύνη. Εάν εκλεγεί, θα είναι ο πρώτος Ποντίφικας από την Ασία, ο οποίος, σε συνδυασμό με την παραμονή του Παρολίν στο υπουργείο Εξωτερικών, θα διευρύνει τις προοπτικές του Βατικανού στον Παγκόσμιο Νότο και θα αποτελέσει γέφυρα στην Κίνα.

Ο Φραγκίσκος φρόντισε να προωθήσει τον καρδινάλιο Τάγκλε το 2019, μετακαλώντας τον από τις Φιλιππίνες, για να τον διορίσει «πρώτο ιεραπόστολο» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ως επικεφαλής της Υπηρεσίας για τη Διάδοση του Ευαγγελίου.

Ρόμπερτ Σάρα, ο «τραμπικός», αντι-woke Αφρικανός

Αν η μετριοπαθής μερίδα του Κονκλαβίου επέλεγε έναν Πάπα από την Αφρική, αυτός θα ήταν ο 76χρονος Γκανέζος καρδινάλιος Πίτερ Τέρκσον, που συνδυάζει την παράδοση με ένα σημαντικό ποιμαντικό έργο στη «μαύρη ήπειρο».

Oμως, οι γνήσιοι «εχθροί» του Φραγκίσκου θα επέλεγαν με κλειστά μάτια τον μεγαλύτερο «εσωκομματικό» του αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από τον 79χρονο Ρόμπερτ Σάρα, από την Γκάνα της Δυτικής Αφρικής. Η προχωρημένη ηλικία του (οριακά προλαβαίνει να εκλεγεί Πάπας, αφού απαγορεύεται στους 80 και άνω) δεν εμπόδισε την εντυπωσιακή άνοδο των μετοχών του το τελευταίο διάστημα.

Ο Σάρα είναι το εντελώς αντίθετο από τον Φραγκίσκο, σε βαθμό που να ενθουσιάζει τους MAGA καθολικούς της Αμερικής, που τον προτιμούν από τον «νερόβραστο» Αμερικανό καρδινάλιο Τζόζεφ Τόμπιν, αρχιεπίσκοπο του Νιου Τζέρσεϊ.

Ως γνήσιος συντηρητικός, ο Σάρα αντιτίθεται στον γάμο των ομοφυλοφίλων και στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση που «απειλεί τις ευρωπαϊκές αξίες». Κατακεραυνώνει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και διαφωνεί με το μεταρρυθμιστικό πνεύμα του Φραγκίσκου, μολονότι το 2019, σε συνέντευξη στην «Corriere della Sera» απέρριψε την κατηγορία ότι τον υποσκάπτει. Πιστεύεται, πάντως, ότι οι συντηρητικοί θα προτιμούσαν τον λιγότερο συγκρουσιακό, αρχιεπίσκοπο Βουδαπέστης, Πέτερ Eρντο, που απέφυγε να επικρίνει τον Φραγκίσκο.

ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ

Τι δίνουν οι… στοιχηματικές

Ο στοιχηματισμός για την εκλογή Πάπα ήταν αγαπημένη συνήθεια των καθολικών τζογαδόρων από τον ύστερο Μεσαίωνα έως την Αναγέννηση. Το 1590 ένας σελοποιός από τη Ρώμη, ονόματι Γκάσπαρ Ρομάνο, συνελήφθη με διαταγή του Βατικανού επειδή είχε κερδίσει πενταπλάσια από όσα είχε ποντάρει, πουλώντας με «καπέλο» τα κουπόνια του σε διάφορους αφελείς. Την επόμενη χρονιά ο Πάπας Γρηγόριος ΙΔ’ απαγόρευσε τα στοιχήματα επί ποινή αφορισμού, μια απαγόρευση που καταργήθηκε τυπικά το 1918.

Από τον θάνατο του Φραγκίσκου στις 21 Απριλίου έως τα μέσα της εβδομάδας της Διακαινησίμου παίχτηκαν πολλά εκατομμύρια δολάρια και ευρώ στους ναούς του σύγχρονου τζόγου, με κάθε στοιχηματική εταιρία να δίνει τα δικά της προγνωστικά.

Το γνωστό βρετανικό πρακτορείο στοιχημάτων William Hill έδινε τα εξής ποσοστά:

Πιέτρο Παρολίν 31%

Λουίς Αντόνιο Τάγκλε 25%

Πίτερ Τέρκσον 13%

Ματέο Τζούπι 13%

Πέτερ Ερντο 7,7%

Πιερμπατίστα Πιτσαμπάλα 7,7%

Ρόμπερτ Σάρα 6,7%

Ζαν-Μαρκ Αβελίν 3,8%