Ο Γιώργος Μοσχούρης, 55 ετών, είχε αποκτήσει το παρατσούκλι «Θαμνάκιας» λόγω της συνήθειάς του να κρύβεται πίσω από θάμνους και να περιμένει τα θύματά του στα ακριβοπληρωμένα συμβόλαια θανάτου που εκτέλεσε ο ίδιος. Η δολοφονία του, σύμφωνα με όλα τα σχετικά ρεπορτάζ, είχε σχέση με τον έλεγχο πρατηρίων καυσίμων και την προστασία νυχτερινών κέντρων, που είχαν οδηγήσει σε βομβιστικές επιθέσεις και άλλες δολοφονίες στο παρελθόν, πιθανώς και με άλλες σκοτεινές και παράνομες δραστηριότητες.

Πέρα, όμως, από τις λεπτομέρειες αυτής της δολοφονίας, ποια είναι η πολιτική διάσταση του οργανωμένου εγκλήματος; Οι εγκληματολόγοι, συνήθως, ξεκινούν με το εξής ερώτημα την επιστημονική τους προσέγγιση: Qui bono?

Ποιος ωφελείται από τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος; Από την απάντηση που δίνει κάθε οργανωμένη Πολιτεία εξαρτάται και το κατά πόσον πείθουν τα επιχειρήματα ή οι προσδοκίες περί απαλλαγής της κοινωνίας από τη συγκεκριμένη μάστιγα. Στην ιστορία του παγκόσμιου οργανωμένου εγκλήματος δεν έχει υπάρξει χώρα που να έχει απαλλαγεί από αυτό. Οι συνέπειές του εκτείνονται από κοινωνικές και οικονομικές ενώ πλήττει ακόμα και την ίδια τη δημοκρατία.

Είναι παρατηρημένο ότι τα τελευταία 35 – 37 χρόνια στην Ελλάδα το οργανωμένο έγκλημα έχει λάβει εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις, που συγκρίνονται με ακραία λατινοαμερικανικά εγκληματικά φαινόμενα. Οι δολοφονίες που έχουν καταγραφεί ξεπερνούν τις 40. Τα χαρακτηριστικά στον τρόπο εκδήλωσής του, οι σχεδόν πολεμικές επιχειρήσεις σε αστικές περιοχές και η ανάπτυξη ανάλογων τεχνικών (αιφνιδιασμοί με βαριά όπλα, βομβιστικές ενέργειες κ.ά.) δικαιολογούν στο μεγαλύτερο μέρος και την αποτυχία των κρατικών μηχανισμών στην εξάρθρωση των οργανωμένων συμμοριών. Παράλληλα, η διεθνοποίηση του εγκλήματος, ως αποτέλεσμα των αδιάλειπτων γεωπολιτικών αλλαγών, μπορεί να μη γίνεται εύκολα αντιληπτή, αλλά είναι μία από τις σπουδαιότερες παραμέτρους διόγκωσης και κορύφωσης του φαινομένου.

Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από τις δηλώσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, για γρήγορη εξιχνίαση της δολοφονίας του «Θαμνάκια», όσο απογοητευτικό και αν ακούγεται, οι σύγχρονες κοινωνίες αντιμετωπίζουν το οργανωμένο έγκλημα όπως ακριβώς τους σεισμούς: Μαθαίνουν να ζουν μαζί του και απλώς προετοιμάζονται, όσο τους επιτρέπουν οι γνώσεις, οι οικονομίες και το επίπεδο οργάνωσής τους, για την αντιμετώπιση των συνεπειών…