«Κλείστε μία πρέσα και βλέπουμε». Οχι, δεν χάλασε το μηχάνημα, ούτε ο προϊστάμενος τρελάθηκε. Η έλλειψη χειριστών εξειδικευμένων μηχανών τείνει να γίνει κανονικότητα σε δεκάδες βιοτεχνίες όλης της χώρας, οι οποίες αναγκάζονται ακόμα και να φρενάρουν την παραγωγή μέχρι να βρουν προσωπικό.

Το πρόβλημα αφορά κυρίως μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν παρατηρείται έλλειψη προσωπικού και σε μεγάλες βιομηχανίες. Να ένα θέμα το οποίο πρέπει και είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει πεδίο στενής συνεργασίας ανάμεσα στον Αδωνη Γεωργιάδη, τον Κυριάκο Πιερρακάκη και τον Δημήτρη Παπαστεργίου.

Οι νέοι υπουργοί Εργασίας, Παιδείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης αντιμετωπίζουν μία κοινή πρόκληση, η οποία δεν είναι μία αλλά… πολλές. Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με υψηλές απολαβές, σύνδεση εκπαίδευσης με αγορά εργασίας, ψηφιοποίηση των επιχειρήσεων, αναβάθμιση δεξιοτήτων των εργαζομένων, και πάει λέγοντας.

Πρόσφατη έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης έδειξε ότι 8 στους 10 βιοτέχνες δυσκολεύονται να βρουν προσωπικό με τις δεξιότητες που χρειάζεται η επιχείρησή τους.

Οι ειδικότητες στις οποίες καταγράφεται η μεγαλύτερη έλλειψη εργαζομένων είναι των τεχνιτών (65%), ενώ το 6% δεν βρίσκει εργαζομένους στον κλάδο της Πληροφορικής, το 3% σε οικονομικούς κλάδους και το 26% σε άλλους τομείς. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με άλλη έρευνα (Manpower Group), ένας στους δύο εργοδότες δηλώνει πως σκοπεύει να προχωρήσει σε προσλήψεις εξειδικευμένων εργαζομένων στην Πληροφορική, αλλά 8 στους 10 αναφέρουν δυσκολία εύρεσης tech υποψηφίων.

Ανάμεσα στους τομείς που υπάρχει έλλειψη εργαζομένων είναι η Ανάπτυξη Εφαρμογών, η Κυβερνοασφάλεια και η Αυτοματοποίηση Διαδικασιών.

Κανείς δεν λέει πως όλοι πρέπει να γίνουν τεχνίτες ή «πληροφορικάριοι». Ομως, κάποιος πρέπει να πει στα νέα παιδιά πως έχουν μπροστά τους άπειρες επιλογές, προφανείς αλλά και λιγότερο προφανείς, με εξαιρετικές εργασιακές προοπτικές. Φυσικά, το μήνυμα πρέπει να σταλεί και στους εργοδότες, οι οποίοι πρέπει επιτέλους να ασχοληθούν σοβαρά με την επανεκπαίδευση του προσωπικού τους.

Να δώσουν χώρο και χρόνο στους εργαζομένους ώστε να αναβαθμίσουν τις δεξιότητές τους και να τις εξελίξουν μέσα από τα εκατοντάδες προγράμματα διά βίου μάθησης και κατάρτισης που προσφέρουν όλα τα πανεπιστήμια της χώρας και τα περισσότερα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, δημόσια και ιδιωτικά. Τα προγράμματα για «πράσινες» και ψηφιακές δεξιότητες που γίνονται μέσω της ΔΥΠΑ και απευθύνονται τόσο σε εργαζομένους όσο και σε ανέργους είναι εξαιρετικά, για αυτό και πρέπει να συνεχιστούν και να εμπλουτιστούν με περισσότερες δράσεις. Αλλά, πάνω από όλα, χρειάζεται αλλαγή κουλτούρας. Από τον σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό μέχρι τους χώρους όπου σταματά να ακούγεται ο ήχος από τις πρέσες.