Ήταν 2016, όταν η Σοφία Μπεκατώρου γίνεται η πρώτη αθλήτρια που σηκώνει την ελληνική σημαία. Το 2020 την σκυτάλη πήρε η Άννα Κορακάκη, από κοινού με τον Λευτέρη Πετρούνια. Φέτος, η τιμή περνά στην Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και τον Γιάννη Αντετονκούνμπο.

Όμως το ψηφιακό μελάνι που χύθηκε στα σόσιαλ μίντια πριν από τις τελικές αποφάσεις, αποδεικνύει ξανά πως η ολυμπιακή εκεχειρία δεν είναι το εθνικό μας σπορ. Εδώ που τα λέμε, διχαστήκαμε για τις ενδυμασίες της Μαίρης Κατράντζου για την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας, στην επιλογή σημαιοφόρων θα συμφωνούσαμε;

Σε κάποιους δεν άρεσε ο Αντετοκούνμπο επειδή εκπροσωπεί το μπάσκετ ή απλά επειδή δεν μπορούν να χωνέψουν όσα συμβολίζει και όσα κατάφερε ένα παιδί μεταναστών. Σε άλλους, δεν άρεσε η υποψηφιότητα της Μαρίας Σάκκαρη επειδή βρήκαν την ευκαιρία στο πρόσωπο της να βγάλουν τα κόμπλεξ που κουβαλούν απέναντι σε κάθε επιτυχημένη γυναίκα.

Ο ετεροκαθορισμός μιας τενίστριας παγκόσμιου βεληνεκούς  μέσω της σχέσης της με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ήταν ότι καλύτερο μπορούσαν να βρουν για να χτυπήσουν μια αθλήτρια που έφτασε στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης.

Οι κακίες όμως δεν αγγίζουν τους αθλητές μας, που τις επιστρέφουν στο σκοτάδι του διαδικτύου που τις γέννησε. Σε αντίθεση με το Ολυμπιακό φως που πέφτει ήδη πάνω στα πρόσωπα της Αντιγόνης και του Γιάννη. Και τελικά ναι, η επιλογή της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη δεν είναι απλά εξαιρετική, είναι σπουδαία. Το αξίζει αθλητικά, αλλά και προσωπικά.

Έχει συμμετάσχει σε δυο Ολυμπιακούς Αγώνες, σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ήταν χάλκινη το 2013 στους Μεσογειακούς Αγώνες, χρυσή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021), 8^η στους Ολυμπιακούς του Τόκιο.

Και το 2022 έκανε το ανέλπιστο: Κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια (20 χλμ. και 35 χλμ. βάδην) στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου, πετυχαίνοντας κάτι που μέχρι σήμερα δεν είχε κάνει κανένας Έλληνας αθλητής και αθλήτρια. Η Ντρισπιώτη έγινε στα 38 της η μεγαλύτερη σε ηλικία βαδίστρια που παίρνει χρυσό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση, ενώ συνδύαζε τις προπονήσεις της με τις βάρδιες στο τσιπουράδικο της μητέρας της.

«Τα όνειρα γεννιούνται κάθε μέρα και εγώ κάθε μέρα γεννάω και ένα καινούριο όνειρο», λέει η δυναμική Καρδιτσιώτισσα που στις 26 Ιουλίου θα περπατήσει δίπλα στον Γιάννη και οι δυο τους δίπλα στον Σηκουάνα πρώτοι και ίσοι μεταξύ ίσων.