Όταν λοιπόν κάποιος αναρωτιέται τι μπορεί να κάνει ο λαός της Τουρκίας ή η διεθνής κοινότητα για τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης και από αύριο ίσως και αρχηγό της αντιπολίτευσης, καλό είναι να σκεφτεί τι έχουν καταφέρει για όλους τους προηγούμενους. Ο Ντεμιρτάς,  πρώην συμπρόεδρος του φιλοκουρδικού κομματος, είναι στη φυλακή από το 2017.

Ο ακτιβιστής και επιχειρηματίας Οσμάν Καβάλα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και παραμένει κρατούμενος από το 2020. Στην φυλακή παραμένει από το 2016 και ο Μουράτ Αρσλάν, πρόεδρος της Τουρκικής Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Από το περιβόητο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν και μετά έχουν φυλακιστεί χιλιάδες κρατικοί αξιωματούχοι, δικαστές, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και απλοί πολίτες εκτοξεύοντας την Τουρκία στην πρώτη θέση της λίστας με τους περισσότερους κρατούμενους ανάμεσα σε όλες τις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η περίπτωση Ιμάμογλου επιβεβαίωσε την προσφιλή τακτική του Τούρκου προέδρου, ο οποίος μπορεί  να  μην εκτοπίζει στη Σιβηρία ούτε να προτείνει «τσάι ή μπαλκόνι», αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να απομονώνει τους πολιτικούς αντιπάλους του στις νεόκτιστες Τουρκικές φυλακές.  Ειδικά όταν ανάμεσα τους είναι  κάποιος που του πήρε δύο φορές την Κωνσταντινούπολη και είχε βάλει πλώρη για την Αγκυρα.

Ωστόσο  πάνω και πέρα από το προφανές της συγκεκριμένης δίωξης, ίσως έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία να καταλάβουμε τι θέλει ο Ερντογάν. Τα θέλει όλα και τα θέλει μέχρι τις εκλογές του 2028. Το επόμενο ερώτημα, είναι με ποιον τρόπο θα  προσπαθήσει να το πετύχει.

Καταρχάς θα προσπαθήσει να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση ώστε να εξασφαλίσει μια ακόμα προεδρική θητεία, κάνοντας παζάρια με την αντιπολίτευση. Μέχρι τότε, θα εκμεταλλευτεί την θαυμάσια ατμόσφαιρα μιας μεγάλης αναταραχής. Με τον απρόβλεπτο και επικίνδυνο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, με τις καταιγιστικές εξελίξεις σε Ουκρανικό και Μέση Ανατολή και την Ευρώπη σε ρόλο αδύναμου παρατηρητή, ο Ερντογάν θεωρεί πως ανοίγεται μπροστά του μια τεράστια ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στην νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή.

Θα πιέσει με  όποιον τρόπο μπορεί για να πάρει τα F-35, θα διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στην επίλυση του Ουκρανικού και στο μέτωπο της Συρίας  και θα εκμεταλλευτεί (εκβιάσει) το Ευρωπαϊκό κενό ηγεσίας. «Γίνεται όλο και πιο αδύνατο για την Ευρώπη να επιβιώσει ως παγκόσμιος παράγοντας χωρίς τη δίκαιη θέση της Τουρκίας σε αυτήν. Για να το θέσουμε ευθέως, η ασφάλεια μιας Ευρώπης χωρίς την Τουρκία είναι αδιανόητη», είπε ευθαρσώς «χτυπώντας» την γηραιά ήπειρο εκεί που πονάει: Στην άμυνα της, ελλείψει της αμερικανικής ομπρέλας προστασίας. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που επανεκκινούν οι συνομιλίες για το Κυπριακό.

Θα είναι άραγε τόσο εύκολο να αποκτήσει ο Ερντογάν όλα αυτά που θέλει; Όχι, αλλά είναι εξίσου δύσκολο να σταματήσει να το προσπαθεί.