Το κόμμα του «Γεωργιανού Ονείρου», που δεσπόζει σήμερα στον κυβερνητικό συνασπισμό, διακρίνεται από πραγματισμό, συνδυάζοντας τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό με μια ήπια φιλορωσική στάση. Δύσκολη ισορροπία ομολογουμένως, όταν στη χώρα σοβεί βαθύς διχασμός φίλων και εχθρών της Ρωσίας.

Το φαινόμενο είναι παλιό και αποτυπώνεται αρχετυπικά στην ψυχοσύνθεση του διασημότερου ίσως Γεωργιανού όλων των εποχών (όχι απαραίτητα και λαοφιλέστερου). Του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, αλλιώς Στάλιν. Ενός φοιτητή Θεολογίας στην Τιφλίδα που αρχικά μαχόταν για την ανεξαρτησία της Γεωργίας από την τσαρική Ρωσία, για να μετατραπεί αργότερα σε αιχμή του δόρατος του σοβιετικού μεγαλορωσικού εθνικισμού, που πέρασε διά πυρός και σιδήρου τους ομοεθνείς του.

Σήμερα ο υποδόριος φιλοσταλινισμός ταιριάζει ιδεολογικοπολιτικά στη Ρωσία του Πούτιν, αλλά στη Γεωργία θεωρείται σήμα κατατεθέν άκρατης ρωσοφιλίας.

Γι’ αυτό και οι οπαδοί των δύο ρευμάτων συγκρούονται άγρια σε κάθε ευκαιρία. Η τελευταία δόθηκε προ ημερών, όταν η Ανα Περάτζε έριξε μπογιά στην εικόνα του «Στάλιν ευλογούμενου από την Αγία Ματρώνα της Μόσχας», που κοσμεί τον καθεδρικό ναό της Αγ. Τριάδας στην Τιφλίδα. Η εικόνα ήταν δωρεά της φιλορωσικής «Συμμαχίας Πατριωτών», αλλά για τη δράστιδα της «βεβήλωσης», που απαθανάτισε την πράξη της στo Διαδίκτυο, ο Στάλιν ήταν ένας «τρομοκράτης που σκότωσε όλη της την οικογένεια και τώρα τον χρησιμοποιούν ως σύμβολο οι ρωσόφιλοι».

Η ακροδεξιά ρωσόφιλη ομάδα Alt Info, που έκαψε σημαίες της Ε.Ε. όταν η Γεωργία πήρε ενταξιακό πράσινο φως τον Δεκέμβριο, επέδραμε στο σπίτι της, αλλά το «Γεωργιανό Ονειρο» αποδοκίμασε την… αντιχριστιανική πράξη της. Τηρώντας στο μεταξύ τις ισορροπίες τρόμου, ο υπεύθυνος της Αγ. Τριάδας ισχυρίστηκε ότι στις εκκλησιαστικές αγιογραφίες απεικονίζονται και «κακοί», όπως π.χ. ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός. Ομολόγησε, πάντως, ότι η συγκεκριμένη απόδοση του Στάλιν δεν είναι και τόσο αρνητική…