Πριν από μερικές ημέρες, δημοσίευμα του Bloomberg φιλοξενούσε τις δηλώσεις του καθηγητή Domingos Xavier Viegas από το Πανεπιστήμιο Coimbra της Πορτογαλίας, μίας χώρας που έχει πληγεί δραματικά από τις πυρκαγιές (μέσος όρος καμένων εκτάσεων 1.391.475 στρέμματα στο διάστημα 2017-2022). Ο καθηγητής, ο οποίος ειδικεύεται στη συμπεριφορά των πυρκαγιών σε άγρια, παρθένα εδάφη, είπε πως τα drones αποδεικνύονται πολύτιμα στη χαρτογράφηση της βλάστησης, στον εντοπισμό των περιοχών υψηλού κινδύνου, στην παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο της πορείας και της συμπεριφοράς της φωτιάς και στη συλλογή δεδομένων, που μεταφέρονται την ίδια στιγμή στις πυροσβεστικές δυνάμεις. Μίλησε για εξελιγμένα πυροσβεστικά ρομπότ και για τις δυνατότητες των εργαλείων της Τεχνητής Νοημοσύνης, αλλά και για τη σημασία της έγκαιρης και επιλεκτικής αποψίλωσης δέντρων και φυτών. Και κάπου εδώ μπαίνουν (και) τα κατσίκια.
«Εως ότου τα ρομπότ καθαρισμού της βλάστησης γίνουν πιο εμπορικά βιώσιμα, ορισμένοι φορείς διαχείρισης πυρκαγιών βασίζονται σε μία πανάρχαια τεχνική: προσκαλούν πρόβατα και κατσίκες να κάνουν την ίδια δουλειά. Στην Καταλονία, τα λεγόμενα Fire Flocks -πρόβατα ή κατσίκια που βόσκουν στα δάση για να καθαρίσουν τη βλάστηση- επιστρέφουν». Χθες, ο υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης, διερωτώμενος ποιος αφαιρεί το θερμικό φορτίο από το παρθένο δάσος της Δαδιάς, απάντησε χαρακτηριστικά: «Κανείς. Παλιά, όταν η ύπαιθρος ήταν “ζωντανή”, τη δουλειά αυτή την έκαναν τα γύρω χωριά. Πρέπει να ξαναδούμε το μοντέλο για τη διαχείριση των δασών».
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Ολα τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως η βόσκηση σε περιαστικές δασικές περιοχές θα έλυνε το πρόβλημα της διαχείρισης της καύσιμης ύλης. Σίγουρα όμως αποτελεί κομμάτι μιας πολύπλοκης λύσης που εμπεριέχει πολλές και διαφορετικές εξισώσεις από την πρόληψη μέχρι την καταστολή. Κυριότερη όλων όμως είναι μία, η οποία δυστυχώς δεν λύνεται ούτε με νόμους ούτε με διατάγματα. Είναι η κουλτούρα μας. Και εκεί χρειαζόμαστε πολλή δουλειά και κυρίως εκπαίδευση των γενιών που έρχονται.