Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η υπόθεση δεν ήταν εύκολη για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκο Μητσοτάκη, που έπρεπε να βαδίσει σε ένα πεδίο πολιτικά ναρκοθετημένο από τους μηχανισμούς της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι αποφεύγοντας τις δύο παγίδες που είχε στήσει το Μαξίμου, με το Σκοπιανό και το σκάνδαλο Νοβάρτις.

Η ενότητα της παράταξης όχι μόνο δεν διαταράχθηκε αλλά ακόμη και πολιτικά στελέχη, που δεν θα υποστηρίζαμε ότι βρίσκονται κοντά στον κ. Μητσοτάκη, στοιχήθηκαν σε θέση μάχης.

Γιατί μπορεί, κατά παράδοση του κόμματος, να είναι αρκετοί οι «γκρινιάρηδες», αλλά παιχνίδια με την ενότητα της παράταξης δεν γίνονται αποδεκτά από κανέναν, ιδίως όταν προέρχονται από τα γνωστά πλέον «υπόγεια του Μαξίμου», που διαρκώς μηχανορραφούν σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων.

Στο Σκοπιανό, το «έργο» που είχε γυρίσει το Μαξίμου ήταν «Σαμαρικοί εναντίον Μητσοτακικών», μία επανάληψη δηλαδή του 1992. Η παράσταση στέφθηκε από απόλυτη αποτυχία. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν «τσίμπησε» και με μία παρέμβαση ουσίας έθεσε το ζήτημα του αλυτρωτισμού των Σκοπίων και της ανάγκης αλλαγής του Συντάγματος πριν ξεκινήσουν οι συζητήσεις για την ονομασία.

Ο κ. Τσίπρας τα είχε υπολογίσει αλλιώς και αντί να διχάσει τη Ν.Δ. βρέθηκε αντιμέτωπος με τα δυναμικά συλλαλητήρια, που τον στρίμωξαν στη γωνία.

Για το λόγο αυτό οι κυβερνητικοί μηχανισμοί ανέσυραν το «χαρτί» της Νοβάρτις. Μόνο που οι μεθοδεύσεις τους στη Δικαιοσύνη ήταν τόσο εξόφθαλμες και οι αοριστίες των ανώνυμων μαρτύρων τόσο προκλητικές που η υπόθεση έχει πάρει πλέον τη μορφή κυβερνητικής σκευωρίας.

Η ενοχοποίηση, μεταξύ των 10 πολιτικών, δύο πρώην πρωθυπουργών, του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και του επιτρόπου, με βάση αυτά που άκουσαν ή πιθανολόγησαν οι τρεις μάρτυρες, παραπέμπει σε πολιτικά κόλπα και όχι στην προσπάθεια εξιχνίασης ενός οικονομικού σκανδάλου, όπου βασικοί πρωταγωνιστές είναι επίορκοι ιατροί.

Και σε αυτή την περίπτωση η Ν.Δ. προχωρά ενωμένη, όπως φάνηκε χθες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ο κ. Μητσοτάκης αποδεικνύεται ικανός σε δύσκολες δοκιμασίες, στο «crisis management» όπως λένε στην οικονομία, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα, ο οποίος ενώ φαινόταν ότι είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων, τελικώς πέφτει σε λάθη. Είτε αποκαλώντας «όχλο» τον κόσμο που συμμετείχε στα συλλαλητήρια είτε επιτρέποντας τις αντιθεσμικές κινήσεις των υπουργών του, που προδίδουν διάθεση χειραγώγησης της Δικαιοσύνης.

Η οργή του Σαμαρά και η «αμνησία» της μάρτυρος

Ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, δεν θα ησυχάσει μέχρι να βρει ποιος έστησε την υπόθεση της Νοβάρτις. Από τη δήλωσή του μπροστά στις κάμερες και από τη μήνυση που κατέθεσε χθες κατέστησε σαφές ότι δεν θα αφήσει σε χλωρό κλαρί κανέναν.

Χαρακτηριστικό των μεθοδεύσεων είναι αυτό που αναφέρει ο κ. Σαμαράς για τον τρόπο με τον οποίο η προστατευόμενη μάρτυρας τον κατηγόρησε για χρηματισμό: «Στην τέταρτη κατά σειρά κατάθεσή της, στις 1.12.2017, η εν λόγω μάρτυρας αναφέρεται στον πρώην υπουργό Οικονομικών, Ι.  Στουρνάρα. Αίφνης, στο τέλος της τετρασέλιδης κατάθεσής της η εν λόγω “μάρτυρας”, πιθανότατα εξ …επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, θυμάται κάτι που ξέχασε στις προηγούμενες 10 ώρες και 45 λεπτά που συνολικά κατέθετε στους εισαγγελείς. Θυμάται ότι, πέραν των άλλων πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων στους οποίους αναφέρθηκε διεξοδικά στις δεκαοκτώ (18) δακτυλογραφημένες σελίδες των καταθέσεών της, περί τα μέσα του 2013… χρηματίστηκε και ο πρωθυπουργός της χώρας, και μάλιστα στο γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου! Και όλα αυτά σε μόλις επτά (7) σειρές ενώ οι μηνυόμενοι εισαγγελικοί λειτουργοί ουδέν έπραξαν, σαν να ικανοποιήθηκαν από την κατάληξη της κατάθεσης αυτής. Λες και οι εν λόγω εισαγγελείς ήταν συνηθισμένοι να ακούνε ότι χρηματίστηκε πρωθυπουργός!».

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]