Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

«Εσείς οι Ελληνες κάνετε πάντα το ίδιο λάθος… Νομίζετε ότι αλλάζουμε εξωτερική πολιτική ανάλογα με τις κυβερνήσεις μας», ήταν η απάντηση Ντεμιρέλ. Νομίζω πως αυτό είναι κάτι που έχουν καταλάβει πολύ καλά όλοι οι διατελέσαντες υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της Ελλάδας. Αν όμως το έχουν καταλάβει και τα κόμματα στα οποία εκάστοτε ανήκουν είναι μια διαφορετική πτυχή της ίδιας ιστορίας.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ποτέ δεν ήταν εύκολες, σπάνια ήταν ομαλές και κάποιες φορές έφθασαν στα πρόθυρα πολέμου. Χόρα 1976, Σισμίκ 1987, Υμια 1996 και σήμερα. Σε καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις η εθνική συναίνεση και η ομοψυχία προβαλλόταν ως αίτημα την τελευταία στιγμή. Και η αλήθεια είναι ότι πάντα οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, την ύστατη ώρα, παραμέριζαν τις διαφορές και τις αντιπαλότητές τους και απευθύνονταν στον ελληνικό λαό με κοινή γραμμή. «Εγώ με τον Ανδρέα δεν είχα πολλές επαφές αλλά σε κρίσιμες στιγμές του πολιτικού μας βίου δεν δίσταζα να έρθω σε επαφή μαζί του», έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Το καλό ήταν αυτό. Το κακό ήταν ότι έπρεπε πρώτα να νιώσουμε την απειλή και μετά να πάρουμε την απόφαση συμπαράταξης.

Σήμερα, η αξιωματική αντιπολίτευση με υψηλή αίσθηση καθήκοντος «παγώνει» την κοινοβουλευτική διαδικασία για την υπόθεση των βλημάτων της Σαουδικής Αραβίας, ρίχνει τους τόνους και προτάσσει την εθνική συνεννόηση. Ωστόσο είναι γεγονός πως η νέα ελληνοτουρκική κρίση εξελίσσεται σε μια διαφορετική Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα όπου κάποιοι φρόντισαν τα προηγούμενα χρόνια να σπείρουν το διχασμό, χρησιμοποιώντας στη φαρέτρα τους εθνικά ζητήματα και διαστρεβλώνοντας τις έννοιες του πατριώτη και του προδότη.

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση δεν ζητούσε τη συνεργασία των ελληνικών κομμάτων, δεν αισθανόταν καν πως ήταν καθήκον της να ενημερώσει για θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Αντιθέτως, συνέχιζε τον ακραίο της λόγο χαρακτηρίζοντας φασίστες τους πολίτες που διαδήλωναν για το Σκοπιανό ή επετίθετο στους πολιτικούς που αμφισβητούσαν τη σκοπιμότητα της επίσκεψης Ερντογάν. Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά και άκρως επιθετικά ακόμα και την υπόθεση Novartis, δημιουργώντας κλίμα ενοχής για δύο πρώην πρωθυπουργούς και οκτώ υπουργούς Υγείας. Τώρα ζητά σύμπνοια. Θα την έχει επειδή αυτό επιβάλλει το καλό του τόπου.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]