Για τα κατεστραμμένα και ανεξόφλητα αυτοκίνητα, από την ελάσσονα αντιπολίτευση δεν ακούστηκε τίποτα, παρά μόνο η φωνή μιας απελπισμένης γυναίκας, η οποία ενώ είχε πάει σε συγκέντρωση για την υποστήριξη της Παλαιστίνης, βρήκε το καινούργιο και ανεξόφλητο αυτοκίνητό της κατεστραμμένο από «συναγωνιστές». Για τη βόμβα στη Συγγρού, αντιθέτως, υπήρξε σχεδόν ομόθυμη καταδίκη με ή χωρίς αστερίσκους του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου.

Ολως τυχαίως, το βράδυ της τρομοκρατικής ενέργειας, ο ευρωβουλευτής Κ. Αρβανίτης είχε την ατυχία να βρίσκεται στο πλατό βραδινής εκπομπής, όπου ευλόγως ρωτήθηκε και για τη βόμβα. Τα αρχικά «μασημένα» περί πρακτικών παρακράτους, για αλλαγή της ατζέντας και για εκρήξεις που «είναι το μακρύ χέρι παρακρατικών μηχανισμών», διαδέχθηκε η απολύτως εύλογη ερώτηση: «Δηλαδή, και η 17Ν παρακράτος ήταν;». Ηχησε ο βηξ του απορημένου ψάλτη, ακολούθησαν κάτι ακατάληπτα, για να αναγκαστεί στο τέλος, υπό την πίεση των δημοσιογράφων, να πει, ότι «η 17Ν ήταν προβοκάτορες».

Τι σημαίνει αυτό, είτε πρόκειται για «παρακράτος» ή «προβοκάτορες»; Πολύ απλά ότι και την 17Ν και την Επαναστατική Ταξική Αυτοάμυνα τις έβαζε/έβαλε το κράτος διά του «ελεγχόμενου» παρακράτους, κάθε φορά που ήθελε/θέλει να αλλάξει την ατζέντα! Προφανώς ο Κ. Αρβανίτης προσπάθησε να πει ότι ο Μητσοτάκης έβαλε τα κακέκτυπα της 17Ν (έχασα αρκετό χρόνο διαβάζοντας την προκήρυξη-σεντόνι της ΕΤΑ, που είναι μία παιδική αντιγραφή των πονημάτων της 17Ν), για να… αλλάξει την ατζέντα! Ποια ατζέντα; Αυτήν που ήδη καταρρέει με πάταγο. Την ατζέντα της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών, η οποία έχει μείνει χωρίς ίχνος αποδεικτικού στοιχείου και την οποία εγκαταλείπουν άτακτα ακόμα και πρόσωπα («πραγματογνώμονες», δικηγόροι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί) που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του αφηγήματος της συγκάλυψης της αλήθειας. Ας είναι. Ο καιρός γαρ εγγύς…

Ο μπιζιμπόντης ευρωβουλευτής, ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει στην «ανάδειξη» σειράς fake news (με κορυφαία τη «νεκρή Μαρία» του Εβρου), τα οποία δυσφημούν τη χώρα στην Ε.Ε., πάνω στην αμηχανία του διέπραξε κι άλλο «λάθος καθοσιώσεως». Εξ ου και οι μουρμούρες από το κόμμα του. «Προβοκάτορες» ο Κουφοντίνας, ο Γιωτόπουλος, οι Ξηροί και οι άλλοι «αγωνιστές», οι οποίοι -μην ξεχνάμε- «είχαν ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου»; «Προβοκάτορες» οι «ήρωες» χάριν των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ έσπασε την καραντίνα, για να πορευτεί εν μέσω κορονοϊού πίσω από πανό που έγραφαν «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»; Ξεχνώ τις καταθέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ως μάρτυρες υπεράσπισης των δολοφόνων της 17Ν, τη σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση του φυλακισμένου «φαρμακοχέρη» επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και τις άδειες να πηγαίνει στο Κολωνάκι, εκεί που δολοφόνησε πισώπλατα τον Π. Μπακογιάννη.

Δεν μπορεί να αγνοηθεί, όμως, και «να περάσει στα ψιλά» η άποψη ενός εκλεγμένου ευρωβουλευτή, ο οποίος εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ευρωβουλή. Οτι, δηλαδή, αυτοί οι δολοφόνοι ή οι φρέσκοι εν δυνάμει δολοφόνοι δεν είναι δολοφόνοι, αλλά «προβοκάτορες» βαλτοί από παρακρατικούς μηχανισμούς για αποπροσανατολισμό. Οι «Αρβανίτηδες» είναι κάμποσοι. Γεγονός που εξηγεί -μεταξύ άλλων- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ξανά αυτό που ήταν πριν από την ανεπανάληπτη συμπαντική συνωμοσία που έγινε και τον έκανε κυβέρνηση, έστω με δεκανίκι την πρώιμη εκδοχή του ακροδεξιού λαϊκισμού του Π. Καμμένου. Δηλαδή, ένα μικρό κόμμα που θα παλεύει, όπως έκανε επί δεκαετίες, να μπει στη Βουλή.

ΤΟ ΤΡΑΒΑΕΙ Η ΑΓΚΥΡΑ…

Η συνάντηση Κ. Μητσοτάκη-Τ. Ερντογάν θυμίζει όλο και περισσότερο το άδειο τενεκεδάκι που κάποιος το κλοτσάει και πάει συνεχώς πιο μακριά. Σε μία περίοδο που η Τουρκία αντιμετωπίζει τις οδυνηρές συνέπειες του εσωτερικού πραξικοπήματος που έκανε με τη φυλάκιση του Ιμάμογλου, κλιμακώνει διαρκώς τις προκλήσεις έναντι της Ελλάδας. Ξανά μανά «γαλάζια πατρίδα», άτυπο casus belli για την πόντιση του καλωδίου που θα ενώσει ενεργειακά Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ και χθες το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έκανε μία ανάρτηση στο Χ, γράφοντας «Χρόνια πολλά για τα 98 χρόνια της Τουρκικής Ενωσης Ξάνθης, της παλαιότερης οργάνωσης της κοινωνίας των πολιτών της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Ξάνθης»…

Η απάντηση του ελληνικού ΥΠΕΞ ήταν άμεση τονίζοντας ότι «Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι σαφής και αναφέρεται ρητά σε θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα στη Θράκη». Ομως, η κυβέρνηση, βλέποντας την κλιμακούμενη στάση της Αγκυρας, προβαίνει σε σειρά διπλωματικών και εξοπλιστικών πρωτοβουλιών.

Χθες στην Αθήνα ήταν ο Γάλλος ΥΠΕΞ, Σ. Λεκορνί, ο οποίος μαζί με τον Ν. Δένδια αναβάθμισαν το «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία» υπογράφοντας σύμβαση για την προμήθεια 16 πυραύλων Exocet και συμφωνώντας για την 4^η φρεγάτα Belharra και ελικόπτερα νέας γενιάς. Ο Γάλλος ΥΠΕΞ, μετά τη συνάντησή του με τον Κ. Μητσοτάκη, επιβεβαίωσε ότι η ελληνογαλλική συμφωνία του 2021 εμπεδώνεται και εμβαθύνεται.

Παράλληλα, οι σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ δείχνουν να είναι στο υψηλότερο σημείο που ήταν ποτέ. Ενώ η συμμετοχή της Chevron στις έρευνες νοτίως της Κρήτης αποτελεί σαφή ένδειξη ότι ο Λευκός Οίκος και επί Ντόναλντ Τραμπ υπολογίζει σοβαρά στην ελληνοαμερικανική συνεργασία, αντιμετωπίζοντας την Ελλάδα ως παράγοντα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.

Μέσα στο παγκοσμίως ρευστό πεδίο η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι το ενεργειακό καλώδιο θα ποντιστεί στην Κάσο. Το πότε θα γίνει αυτό είναι προφανές ότι είναι μία πολυπαραγοντική απόφαση, που υπερβαίνει τις «πατριωτικές» και επιφανειακές φωνές, για εδώ και τώρα πόντιση.

Ολα τα ανωτέρω -σύμφωνα με διπλωματικές πηγές-  δείχνουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει την κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα χωρίς λεκτικές φανφάρες, αλλά με υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα στο πεδίο.

Οι δημοσκοπήσεις βοούν εις ώτα μη ακουόντων…

Οι αριθμοί δεν βγαίνουν με τίποτα. Οι δημοσκοπήσεις -κι είναι πολλές πλέον- βοούν. Οι μετωπικές μονοθεματικές ατζέντες αδυνατούν να υποκαταστήσουν την ανυπαρξία εναλλακτικής πολιτικής και άρα και κυβερνητικής. Η Ν.Δ. ανακάμπτει. Η Ζ. Κωνσταντοπούλου κάνει ένα πάρτι μισαλλοδοξίας, με άγνωστο ακόμα το τέλος του. Κι όμως η δημοσκοπική βοή είναι εις ώτα μη ακουόντων. Ο μεγάλος ηττημένος αυτού του κύκλου που κλείνει είναι, χωρίς αμφιβολία, ο Ν. Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ «του». Η επανεκλογή του αποδεικνύεται σαν την αδιέξοδη προσπάθεια κάποιου να φτιάξει διαφορετικό προϊόν με ακριβώς τα ίδια υλικά. Και μόνο το γεγονός ότι η καταλληλότητα του Ν. Ανδρουλάκη για πρωθυπουργός είναι το μισό ποσοστό όσων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ δείχνει το πλήρες αδιέξοδο της τύποις αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι αυτό δεν το λένε μόνο πολιτικοί αντίπαλοι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Αρχίζουν και το «φωνάζουν» αρκετά στελέχη του.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Ποιος να θυμάται ότι η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας οργανωμένου στρατού στο Διαδίκτυο έγινε επί Γ. Παπανδρέου;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αραγε, όσοι τα βάζουν με την Ομάδα Αλήθειας καταλαβαίνουν ότι τα βάζουν με τον πρότερο και τον τρέχοντα εαυτό τους και τα δικά τους λεγόμενα;