Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Πράγματι, αυτή την περίοδο υπάρχει μία νέα κυβέρνηση στη γειτονική χώρα που επιθυμεί λύση χωρίς όμως να διαθέτει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε να προωθήσει και δομικές αλλαγές στο Σύνταγμα και τους νόμους.

Σε αυτή την πολύχρονη διαμάχη η Ελλάδα ήδη έχει «μαζέψει» τη ζημιά που θα μπορούσε να έχει από τη μην επίλυση της ονομασίας. Δεκάδες χώρες αναγνωρίζουν την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ως «Μακεδονία», όμως οι γείτονες δεν μπορούν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ούτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση εάν πρώτα δεν λύσουν τις διαφορές τους με εμάς.

Eνα επιχείρημα που προβάλλεται από την κυβέρνηση είναι ότι με τη διευθέτηση του ζητήματος η οικονομία μας θα βγει κερδισμένη, καθώς οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα μπορέσουν να μπουν δυναμικά στην αγορά των Σκοπίων και να κυριαρχήσουν. Oμως ήδη από το 2000 οι ελληνικές τράπεζες και μεγάλες αλυσίδες καυσίμων, σούπερ μάρκετ και άλλων κλάδων είχαν ισχυρή παρουσία στην οικονομία της γειτονικής χώρας. Βέβαια ο αφελληνισμός των τραπεζών, που ολοκληρώθηκε με την τρίτη αξιολόγηση, επί ΣΥΡΙΖΑ, έχει περιορίσει το ελληνικό στοιχείο στην οικονομία των Σκοπίων αλλά όχι επειδή δεν βρέθηκε κοινή θέση για την ονομασία.

Το σίγουρο είναι ότι ακόμη και σε περιόδους μεγάλης έντασης οι εγχώριοι όμιλοι είχαν βρει τον τρόπο να κυριαρχήσουν στη γειτονική αγορά μέσω της επιχειρηματικής διπλωματίας. Επομένως η επίλυση του ζητήματος δεν κρύβει «Ελντοράντο».

Αυτοί που θα έπρεπε να τρέχουν για οριστική λύση είναι οι Σκοπιανοί. Και αυτοί που έπρεπε να τους πιέζουν είναι οι αποκαλούμενοι «διεθνείς παράγοντες». Οι Αμερικανοί ώστε η ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και οι Γερμανοί ώστε να αποκτήσουν ζώνη επιρροής στα Βαλκάνια.

Oμως αυτό που διαπιστώνουμε στην πράξη είναι αντί να πιέζονται οι Σκοπιανοί από ΗΠΑ και Ευρώπη να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Να μεγαλώνει η πίεση στην Ελλάδα για να αποδεχθεί λύση τώρα για το όνομα αφήνοντας για το απώτερο μέλλον τις σοβαρότερες πτυχές του θέματος, όπως είναι η αλλαγή του Συντάγματος και η απάλειψη των αλυτρωτικών αναφορών σε σχολικά βιβλία ή νομικά διατάγματα.

Δυστυχώς όμως ο διεθνής παράγοντας θεωρεί βολικό τον κ. Τσίπρα με αποτέλεσμα η πίεση να έχει μεταφερθεί αποκλειστικά στο ελληνικό στρατόπεδο.

Θα βγούμε στις αγορές αρκεί να μην υπάρχει καταιγίδα…

Επί τρία χρόνια οι αγορές κατακτούσαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Τα χρηματιστήρια κάλπαζαν, τα επιτόκια των ομολόγων είχαν φτάσει στο ναδίρ αξιοποιώντας τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης σε ΗΠΑ και ευρωζώνη. Εμείς είχαμε Τσίπρα και περήφανη διαπραγμάτευση. Τώρα που η έξοδος της χώρας από το δανειακό πρόγραμμα εξαρτάται απόλυτα από τις αγορές το κλίμα διεθνώς επιδεινώνεται. Ενδεικτικό είναι ότι το επιτόκιο των δεκαετών αμερικανικών ομολόγων έχει ξεπεράσει το 2,8% ενώ και τα γερμανικά προσέγγισαν το 0,8%. Η Ελλάδα έχασε το ξέφωτο διαρκείας των αγορών και υπάρχει ο κίνδυνος να χρειαστεί να βγει όταν θα ξεκινήσει η καταιγίδα…

Μοίραζοντας χρήμα που δεν υπάρχει

Ο υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να υλοποιηθεί η πρόταση του υπ. Αμυνας για εξαγορά των κόκκινων δανείων των στρατιωτικών από τον Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών στις τιμές που θα τα αγοράσουν τα funds. Ενώ δηλαδή οι τράπεζες ξεκινούν τη δοκιμασία των stress tests και η τρόικα πιέζει για 40.000 πλειστηριασμούς ετησίως, οι υπουργοί υπόσχονται εξόφληση των δανείων με χρήματα που δεν υπάρχουν. Το μέτρο εξαγοράς των δανείων στις τιμές των funds ή θα εφαρμοσθεί για όλους τους δανειολήπτες ή πολύ απλά θα διακινείται από τα κυβερνητικά στελέχη προς άγραν ψήφων. Μόνο που με αυτό τον τρόπο δημιουργείται η νέα γενιά κακοπληρωτών σε βάρος των συνεπών δανειοληπτών.

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]