Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Και είναι ορατός ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα πεδίο αντιπαράθεσης στο οποίο θα αντιμάχονται κόμματα και πολίτες σε ρυθμούς σκληρού ροκ χωρίς πια να αποτελεί σημείο αναφοράς η επίλυση του Σκοπιανού.

ΣΕ ποια φάση του ματς βρισκόμαστε; Οποιος δεν δείχνει διατεθειμένος να συμφωνήσει με μια λύση -η οποία δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή στον ορίζοντα- χαρακτηρίζεται ακροδεξιός και εθνικιστής. Από την άλλη, όποιος υποστηρίζει ότι υπάρχει λύση χαρακτηρίζεται προδότης.

ΤΟ έχουμε βαθιά στη νοοτροπία μας. Εκφράζουμε αφοριστικούς και βαρείς χαρακτηρισμούς έναντι όποιου βρίσκεται απέναντί μας. Το ζούμε καθημερινά στο δρόμο. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Και σε αυτό βολεύει αρκετά η ομαδοποίηση. Οι πολιτικοί είναι προδότες, οι αστυνομικοί είναι φασίστες, οι δημοσιογράφοι είναι ρουφιάνοι, οι οδηγοί ταξί είναι αλήτες, οι δικηγόροι είναι κλέφτες, οι γιατροί είναι κομπογιαννίτες, οι μάστορες είναι σκιτζήδες, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αργόσχολοι κ.ο.κ. Εχουμε εφεύρει χαρακτηρισμούς για κάθε κοινωνικο-επαγγελματική ομάδα, ώστε να μπορούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Να κρύψουμε την προσωπική μας ευθύνη για το γεγονός ότι ζούμε σε μια μπαχαλοποιημένη πολιτεία.

ΤΟ ζούμε και κάθε Κυριακή στα γήπεδα. Οι «στρατοί» των οπαδών -αρκετοί από τους οποίους συνδέονται υπόγεια είτε με αντιεξουσιαστικά είτε με ακροδεξιά κέντρα- όταν δεν τα σπάνε βροντοφωνάζουν προς «ενημέρωση» των συγκεντρωμένων στις κερκίδες ότι οι αντίπαλοι παίκτες, οι οπαδοί και οι οικογένειές τους δουλεύουν σε πιάτσες αγοραίου έρωτα και καλούν τους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους να τους…!

ΤΑ ίδια δεν συνέβησαν τόσο πριν από τις εκλογές του 2015 όσο και τις ημέρες πριν από το ψευδοδημοψήφισμα; Οταν υπάρχει ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος εκτόξευε ύβρεις από το βήμα της Βουλής, λέγοντας ότι κάποιοι ψηφίζουν στα… τέσσερα τα Μνημόνια. Οταν υπάρχουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αποκαλούσαν συναδέλφους τους δωσίλογους των Γερμανών μνημονιο-κατακτητών. Οταν υπάρχει στέλεχος της ΟΝΝΕΔ που απείλησε πως «οι κρεμάλες στο Σύνταγμα είναι έτοιμες για τους εθνοπροδότες»…

ΤΟΤΕ έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο από το Σκοπιανό. Πρόκειται για ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα που αρνούμαστε να δούμε κατάματα. Αρνούμαστε να δημιουργήσουμε μια φυσιολογική χώρα όπου θα υπάρχουν κανόνες και σεβασμός. Μια χώρα που, επιτέλους, θα δίνει όραμα στους πολίτες. Μια χώρα που δεν θα προσφέρει ως μοναδική διέξοδο στους νέους τη μετανάστευση, αλλά θα τους κρατάει εδώ για να παλέψουμε όλοι μαζί για το αύριο. Και μια χώρα όπου δεν θα δημιουργούνται ούτε νεοναζιστικά τάγματα ασφαλείας για «να ξεβρομίσουν τον τόπο», αλλά ούτε και τάγματα μπαχαλάκηδων που θα καίνε ανεξέλεγκτοι ό,τι γουστάρουν. Μια χώρα στην οποία πολίτες και πολιτικοί θα έχουν το ρόλο που τους αρμόζει και θα αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί να ξεφύγουμε από κάθε είδους φανατικό οπαδισμό.

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]