Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η δημοσκοπικά δεύτερη και κατά δήλωσή της «ετοιμαζόμενη πρωθυπουργός», στο πλαίσιο της αποκλειστικά μονοθεματικής στρατηγικής της, ανέγνωσε τα ονόματα των θυμάτων και αμέσως μετά, απευθυνόμενη στη Νέα Δημοκρατία, ούτε λίγο ούτε πολύ, ανακοίνωσε την ετυμηγορία της: «Αυτούς τους ανθρώπους σκοτώσατε, αυτούς δολοφονήσατε». Εφάρμοσε με μεγαλύτερο θεατρικό μπρίο αυτό που πλέον έχει μπολιάσει ως βαθιά πεποίθηση την ελληνική κοινωνία, εδώ και δύο χρόνια, με την πρόσφατη κορύφωση: Οτι δικαιοσύνη αποδίδει όποιος θέλει, όποτε θέλει και με όποιον τρόπο θέλει.

Οι λέξεις «έγκλημα» και «δολοφόνοι» -αποτελέσματα επίπονων νομικών διαδικασιών και οι δύο, στις δημοκρατίες- έχουν συνθηματοποιηθεί ακόμα και στα χείλη παιδιών δημοτικών σχολείων. Στη χρήση των λέξεων «δολοφονήσατε» και «σκοτώσατε» από την Ζ.Κ. ουδείς από την αντιπολίτευση μπήκε στον κόπο να αντιδράσει και να της θυμίσει ότι στις δυτικές κοινωνίες μόνο ένας θεσμός νομιμοποιείται να αποδίδει τέτοιες κατηγορίες και να βγάζει ανάλογα συμπεράσματα.

Λίγο μετά τις εννιά το βράδυ της ίδιας ημέρας ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Και λίγο αργότερα εξερράγη η βόμβα. Και μία ημέρα μετά κάηκαν τα Εξάρχεια, προφανώς στο ίδιο πλαίσιο «απόδοσης δικαιοσύνης». Της λαϊκής δικαιοσύνης, όπως έχει εκφραστεί στις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Δεν είναι αστεία. Μια επανάληψη του αποδεδειγμένου εγκλήματος της Marfin ίσως και να μην είναι μακριά.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου βρίσκεται ακόμα εν ζωή το φαινόμενο του «αντάρτικου πόλης. Ολες οι υπόλοιπες χώρες που άρχισαν να ζουν το ίδιο φαινόμενο πριν από 30-40 χρόνια, όπως η Ιταλία, η Γερμανία, η Ισπανία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ξεμπέρδεψαν μαζί του. Η συνέχειά του στην Ελλάδα οφείλεται λιγότερο στην αναποτελεσματικότητα των κρατικών υπηρεσιών και περισσότερο στην ανοχή ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας στα φαινόμενα της τρομοκρατίας. Μεταξύ αυτού και τα κόμματα της επίσημης Αριστεράς, που παγίως η σχέση τους με την πολιτική βία δεν χαρακτηρίζεται από σαφή καταδικαστικό λόγο. Για να το πούμε ευγενικά…