Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Είναι η πρώτη φορά, μετά από τόσες άκαρπες προσπάθειες, που φαίνεται ότι μπορεί να ανασυνταχθεί πολιτικά ο χώρος. Είναι η πρώτη φορά που ο αρχηγός που θα προκύψει από τις επερχόμενες κάλπες στη ΔΗ.ΣΥ. θα ζητήσει την εμπιστοσύνη πολιτών από τις παρυφές της Νέας Δημοκρατίας ως και τα κράσπεδα του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιτυχία του εγχειρήματος -με δημοκρατικές αρχές και καθαρές εκσυγχρονιστικές προθέσεις- μπορεί να έχει σοβαρό αντίκρισμα στις επόμενες εκλογές.

Η αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν ο Τσίπρας εξορκίζει τις εκλογές, δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει στο επόμενο εξάμηνο. Πόσο θα αντέξει, από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση, να τον εγκαταλείπουν κάποιες χιλιάδες που τον ψήφισαν;

Οταν άκουσα τον Βερναρδάκη να επαινεί τον Κώστα Λαλιώτη για το άρθρο του, βεβαιώθηκα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί να συγκροτηθεί ευρύτατη πολιτική συσπείρωση αντι-ΣΥΡΙΖΑ.

Ο,τι κι αν υποστηρίζει ο Λαλιώτης δεν θα βρεθεί κόμμα ή απόκομμα στη σημερινή Βουλή ως πατερίτσα στον χωλό ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε και δεν μπορεί να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα αντικαθιστούσε η Γεννηματά τον Καμμένο; Ούτε το διανοήθηκε.

Ο Τσίπρας έκανε τις επιλογές του με τους ΑΝ.ΕΛ. Μπορεί το 2015 να τον βόλευε η συγκατοίκηση με τους εθνολαϊκιστές. Ομως ή παρέβλεπε ή δεν έβλεπε ότι ταυτόχρονα υπονόμευσε το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Οποιος ζει την καθημερινότητα και δεν είναι υπήκοος της Νεφελοκοκκυγίας, έχοντας εξασφαλίσει τα σχετικά διά βίου, αισθάνεται τη φουσκοθαλασσιά της κοινωνίας. Μπορεί οι πολίτες να μη βγήκαν στους δρόμους ακόμη. Μπορεί η αντιπολίτευση να μην κάλεσε στο Σύνταγμα τους αληθινά αγανακτισμένους, αλλά είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί καθημερινά.

Μπορεί η κυβέρνηση, με τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλει την Παιδεία, την απαξίωση που επιβάλλει στο ακαδημαϊκό προσωπικό, τη φοροκαταιγίδα κατά των επαγγελματιών, το μένος της εναντίον της επιχειρηματικότητας και την ουσιαστική απόρριψη των επενδύσεων, να ρίχνει στάχτη στα μάτια των φανατικών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που της απέμειναν. Μπορεί με Κοντονήδες να επιχειρεί να προσελκύσει πολίτες από το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και με τους Πολάκηδες να τους διχάζει.

Ομως, τίποτε δεν τη σώζει. Οπως είπε και ο Αύγουστος, Plaudite, amici, comedia finita est!

(Χειροκροτάτε, φίλοι, η κωμωδία τέλειωσε…).

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου