Στον έξω κόσμο ονομάζαμε αυτή τη χώρα Περσία μέχρι που ο σάχης Ρεζά Παχλαβί ζήτησε το 1935 να την αποκαλούμε με την εθνική της ονομασία, Ιράν. Ο Παχλαβί έμεινε στην ιστορία για πολλούς λόγους, ο πιο γνωστός στα ευσυγκίνητα πλήθη ήταν ο γάμος του με την «θλιμμένη πριγκίπισσα» Σοράγια, ο πιο σοβαρός ήταν ότι υπήρξε ο τελευταίος Σάχης της Περσίας.

Μαζί του έληξε άδοξα η Λευκή Επανάσταση, το σχέδιο που είχε για μια πιο μοντέρνα για τα δεδομένα της Μέσης Ανατολής χώρα, στραμμένης προς τη Δύση. Η ιστορία είναι μακρά, η κατάληξη γνωστή. Το Ιράν πέρασε το 1979 στα χέρια του Αγιατολάχ Χομεινί και της Ισλαμικής Επανάστασης. Ο Εμπραχίμ Ραϊσί ήταν τότε 18 ετών.

Ο Ιρανός πρόεδρος δεν ήταν τίποτα λιγότερο από το τέλειο εκτελεστικό όργανο του θεοκρατικού καθεστώτος των Μουλάδων.  Σκληρός και ταυτόχρονα άβουλος, εκτελούσε πειθήνια τις εντολές του Αλί Χαμενεϊ  και πριν συνδέσει το όνομα του με την βίαιη καταστολή του γυναικείου κινήματος «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» και την δολοφονία της Μαχσά Αμινί από την αστυνομία ηθών, είχε ήδη δώσει  τα διαπιστευτήρια του.

Το 1988, ως γενικός εισαγγελέας, συμμετείχε στην λεγόμενη Επιτροπή Θανάτου, το μυστικό 4μελές δικαστήριο που έστειλε στην εκτέλεση δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατουμένους, κερδίζοντας τον ματωμένο τίτλο του «χασάπη της Τεχεράνης».

Ο ξαφνικός θάνατος του, όταν κατέπεσε το ελικόπτερο που τον μετέφερε, προκάλεσε παγκόσμια αναταραχή περισσότερο για τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε αν υιοθετούνταν από το επίσημο Ιράν οι θεωρίες περι δολοφονίας του, και πολύ λιγότερο για την φυσική απουσία του. Η Μέση Ανατολή είναι ένα καζάνι που ούτως ή άλλως βράζει  και αν στοχοποιούνταν το Ισραήλ από το φιλορωσικό Ιράν θα μπορούσε να φτάσει σε  σημείο έκρηξης.

Ο Ραϊσί προορίζονταν για διάδοχος του Χαμενεϊ, του πραγματικού δηλαδή ηγέτη της χώρας, που τώρα ψάχνει τον αντικαταστάτη του. Προφανώς όχι ανάμεσα στους λεγόμενους μεταρρυθμιστές.

Στις 28 Ιουνίου θα γίνουν εκλογές και σύμφωνα με τους New York Times, ο διαφαινόμενος αποκλεισμός των πιο μετριοπαθών πολιτικών θα αυξήσει την ήδη μεγάλη αποχή των πολιτών, που στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση έφθασε στο 60%, ενώ στις επαναληπτικές της Τεχεράνης άγγιξε το 93%.

Αυτή η εκλογική σιωπή, ίσως είναι ο τρόπος που επιλέγει ο Ιρανικός λαός για να δείξει την αντίθεση του στο καθεστώς της Τεχεράνης. Ένας τρόπος βασανιστικά αργός για να έχει αποτελέσματα.

Ειδήσεις σήμερα

Τουρκία: Τι δείχνει η δημοσκόπηση «χαστούκι» στον Ερντογάν;

Μεγάλο χάσμα ανάμεσα σε πατέρα και παιδιά – Η κόρη Μπραντ Πιτ και Τζολί αλλάζει επίθετο

Γερμανία: Επιδότηση ταξί για τη νυχτερινή ασφάλεια των γυναικών

Το «ΑΙ»… έκλεψε τη φωνή της Σκάρλετ

Στέφανος Τσιτσιπάς: Ανακοίνωσε ότι είναι ξανά ζευγάρι με την Πάουλα Μπαντόσα