Αν έπρεπε να επιλέξουμε ένα πρόσωπο που συμβολίζει την ψυχή του αθλητισμού και την χαρά του παιχνιδιού, αυτή θα ήταν ο Γιάννης Παπαστεφανάκης, ο Γιαννάκης μας. Αν έπρεπε να επιλέξουμε μια εικόνα, αυτή θα ήταν η στιγμή που ένας Παοκτζής σηκώνει την κούπα του Ολυμπιακού στο σπίτι της ΑΕΚ. Ο 13χρονος Γιάννης, αν και οπαδός του ΠΑΟΚ, πανηγύρισε για την ιστορική, μεγαλειώδη νίκη του Ολυμπιακού επειδή έμαθε να αγαπά όλες τις ομάδες και να νιώθει περήφανος όταν θριαμβεύουν σε διεθνείς οργανώσεις. Δεν είναι τυχαίο που ο ΠΣΑΤ τον ανακήρυξε Πρεσβευτή Φιλίας του Συνδέσμου για το 2024.
Μεγαλωμένος στην Άμφισσα και με καταγωγή από την Κρήτη, ο μικρός κατάφερε να κερδίσει τις καρδιές όλων των μεγάλων. Και όπου υπάρχει καλός αγώνας, ο πατέρας του αλλά και οι διοικήσεις, φροντίζουν να υπάρχει μια θέση για εκείνον.
Και φέτος ο Γιάννης είχε την χαρά να δει τις νίκες να μοιράζονται. Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το 4ο πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου, ο Παναθηναϊκός κέρδισε το 7ο ευρωπαϊκό τρόπαιο στο μπάσκετ και το κύπελλο στο ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός έκανε το ακατόρθωτο: κατέκτησε το Europa Conference League αλλά και το youth League με τους πιτσιρικάδες (Κ19). Είναι λες και οι ομάδες συνεργάστηκαν σε μια ξέφρενη σκυταλοδρομία, παραδίδοντας την σκυτάλη της νίκης από γήπεδο σε γήπεδο. Από Τούμπα μέχρι Φιλαδέλφεια.
Παύλος Ντε Γκρες: Common People*
Αυτό το σερί νικών έκανε πολλούς να θυμηθούν το καλοκαίρι του 2004. Ακριβώς 20 χρόνια πέρασαν από τότε που η Ελλάδα υποδέχονταν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η Εθνική μας κέρδιζε το Euro. Τότε βέβαια ήταν μια άλλη Ελλάδα. Πριν τα μνημόνια και την οικονομική κρίση, πριν από την πανδημία. Ίσως για αυτό, οι ευρωπαϊκές επιτυχίες του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού το φετινό καλοκαίρι να άγγιξαν τόσο πολύ και τόσους πολλούς.
Όμως πως να ξεχάσουμε ότι πριν μερικούς μήνες η Ελλάδα θρηνούσε τα παιδιά που χάθηκαν από το μίσος της οπαδικής βίας; Πως να ξεχάσουμε την δολοφονία του Γιώργου Λυγγερίδη; Το πρόσωπο του Γιαννάκη την ώρα που τον αγκάλιαζαν οι παίκτες, μάς λέει ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Πρέπει να αλλάξουμε. Μόνο τότε θα έχει νόημα η αφιέρωση του κυπέλου σε εκείνους που δεν είναι πια μαζί μας. Και αυτό αποτελεί ευθύνη των διοικήσεων που πρέπει να ελέγξουν τους οργανωμένους τους και της Πολιτείας που πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να διοργανώνει ασφαλείς αγώνες ακόμα και όταν δεν πρόκειται για ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ας κλείσουμε με την απάντηση που έδωσε ο Γιαννάκης, όταν ρωτήθηκε από το «Φως» πως νοιώθει όταν βλέπει επεισόδια. «Καθόλου ωραία. Αυτά κάνουν μαύρο το ελληνικό ποδόσφαιρο! Ενώ μπορούμε να δείχνουμε ότι έχουμε καλή πλευρά, οι κάφροι- πώς να τους χαρακτηρίσω- μάς χαλάνε την καλή πλευρά και κάνουν μαύρο το ποδόσφαιρο και τη ζωή μας. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, είμαστε 90 λεπτά αντίπαλοι και για πάντα φίλοι! Ο καθένας μας έχει φίλους που είναι φίλαθλοι άλλων ομάδων. Πρέπει να τους σκοτώσουμε;»
Τα είπε όλα.
Ειδήσεις σήμερα
«Προκαλεί» η Σιλιάνοφσκα: Έχω το δικαίωμα να χρησιμοποιώ τον όρο «Μακεδονία»
Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού: Κανονικά τα τακτικά χειρουργεία από τη Δευτέρα
Κοινωνικός Τουρισμός – ΔΥΠΑ: Βήμα βήμα η διαδικασία για την αίτηση – Δείτε παραδείγματα
Ροή Ειδήσεων 
