Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Για λόγους που δεν έμαθα ποτέ, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας του απένειμε χάρη. Με το χαρτί αυτό στο χέρι προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας, το οποίο, τηρώντας το γράμμα του νόμου, απεφάνθη για την επιστροφή του στην υπηρεσία του… ως λευκή περιστερά. Είχα γράψει αναλυτικά για την υπόθεση, οπότε ο παιδεραστής μου έστειλε εξώδικο απειλώντας με. Απολάμβανε ισχυρής πολιτικής προστασίας. Ωστόσο, οι παρεμβάσεις που έγιναν στον Νίκο Χριστοδουλάκη, τότε αρμόδιο υπουργό, δεν είχαν καμία τύχη. Βρήκε «κάποιο» κώλυμα και τον έστειλε σπίτι του, διά παντός.

Θυμήθηκα την περίπτωση, καθώς χτες η φωτογραφία ενός ακόμη παιδεραστή ήταν στα ΜΜΕ. Η είδηση τερατώδης: Ο πατέρας παρέδιδε τη δεκατετράχρονη κόρη του – από τα δέκα της χρόνια- στον άθλιο –εβδομηντάχρονο– για λίγα αργύρια. Σχεδόν κάθε μέρα μια ανάλογη είδηση μας αηδιάζει. Η συχνότητα του εγκλήματος μας υπενθυμίζει ότι χιλιάδες παιδιά είναι υποψήφια θύματα. Το γεγονός ότι έστω ένα μικρό ποσοστό έρχεται στο φως σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν «τα στραβά μάτια». Ολο και περισσότεροι, στις κλειστές κοινωνίες, αποφασίζουν να υπερασπιστούν τα θύματα.

Η τραγική αλήθεια είναι ότι το έγκλημα των παιδεραστών δεν είναι κρυφό. Τις περισσότερες φορές κάποιοι το έχουν αντιληφθεί. Κάποιοι άλλοι γνωρίζουν και δεν μιλούν. Το «πού να μπλέκω τώρα» ως στάση ζωής στην υπόθεση της παιδεραστίας καταντά συνενοχή.

Το 2003 είχε κυκλοφορήσει ένα βιβλίο Γάλλου συγγραφέα, το οποίο ήταν γραμμένο από την πλευρά του παιδόφιλου. Ηταν φρικτό. Ομως, στην ελληνική διανόηση βρέθηκαν υπερασπιστές του… καλογραμμένου ύφους και του δικαιώματος του συγγραφέα να εκθέτει το πάθος του, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, για το τετράχρονο θύμα του.

Πολλές φορές χρειάστηκε ως δημοσιογράφος να «μπω στα παπούτσια» ενός παραβατικού και να σκεφτώ με επιείκεια. Δεν το χωράει ο νους μου για παιδόφιλο.

Στην Αμερική ο παιδεραστής κατά τη διάρκεια της έκτισης της ποινής του υποβάλλεται σε ειδική ψυχοθεραπεία. Μετά την αποφυλάκισή του όχι μόνον δεν μπορεί να πλησιάσει σχολείο ή παιδική χαρά, αλλά βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση από κοινωνικούς λειτουργούς.

Δεν ξέρω τι γίνεται εδώ. Αλλά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας εντέλλεται και δημοσιοποιείται πλέον το όνομα και η φωτογραφία του παιδεραστή είναι το πρώτο βήμα υπεράσπισης των παιδιών. Ομως, ανάγκη πάσα να γίνουν πολλά ακόμη. Οχι μόνον από την πολιτεία αλλά και από μας…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου