Απόψεις

Τι κρίμα (!) που γύρισε ο Κασσελάκης και δεν βρήκε χρόνο να ενημερώσει το φιλοθεάμον κοινό του, για τις συναντήσεις του στη Νέα Υόρκη..

Μέχρι πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια δεν υπήρχαν βιβλία για τους μαθητές όταν χτυπούσε το πρώτο κουδούνι στα σχολεία. Περνούσαν ημέρες ή και εβδομάδες για να τυπωθούν και να μοιραστούν όλα τα σχολικά εγχειρίδια. Το φθινόπωρο του 2011 η κατάσταση έφτασε στον πάτο..

Για τη σχέση του Χίτλερ με τον Τζέσε Οουενς έχουν ακουστεί διάφορες εικασίες. Η κρατούσα άποψη θέλει τον δικτάτορα να απεχθάνεται τον Αφροαμερικανό Ολυμπιονίκη του 1936 λόγω του χρώματός του, ενώ μια άλλη τον εμφανίζει κρυφό θαυμαστή του..

Η λύση είναι μία: Οχι η Χαρχουδική Δημοκρατία της Λιλιπούπολης, της νεότητάς μας, αλλά η πανταχού παρούσα Πυροσβεστική. Και το σύνθημα των διαμαρτυρομένων «Πού είναι το κράτος;» δεν είναι σωστό. Ασε που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Γιατί η επανάληψή του, από καλοκαίρι σε καλοκαίρι, το… πυρπόλησε..

Η διαγραφή του Λευτέρη Αυγενάκη ήταν αναπόφευκτη. Το στιλάκι «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και το να σηκώνει χέρι ένας βουλευτής σε έναν πολίτη αποτελούν ανάρμοστη συμπεριφορά. Ο κ. Αυγενάκης ήταν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης μέχρι πριν από λίγες ημέρες. Προφανώς δεν αντιλήφθηκε ότι απομακρύνθηκε από τη θέση του γιατί δεν είχε την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα, σύμφωνα με την κρίση του πρωθυπουργού. Και, αντί να είναι προσεκτικός, συμπεριφέρθηκε προκλητικά..

«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»: «Αφού εσύ δεν ξέρεις ποιος είσαι, γιατί ρωτάς εμένα να σου πω;». Αυτός ο διάλογος είχε γίνει μπροστά στους πολίτες που περίμεναν να επιβιβαστούν σε πτήση για τη Θεσσαλονίκη. Και ποιος ήταν «αυτός» που έπρεπε να τον ξέρει οπωσδήποτε ο «σεκιουριτάς» -άλλος νεολογισμός κι αυτός!- που του είχε, υπηρεσιακά, συστήσει να βάλει στον ιμάντα το χαρτοφύλακά του; Ηταν ο Φίλιππος Πετσάλνικος, λίγες μήνες μετά που έπαψε να είναι Πρόεδρος της Βουλής, αλλά θεωρούσε υποχρεωμένο τον υπάλληλο.

Ο Στέφανος Κασσελάκης επέστρεψε από την Αμερική και δείχνει αποφασισμένος να επιβεβαιώσει το πρωτοσέλιδο του «Ελεύθερου Τύπου» της περασμένης Κυριακής, με τίτλο «Τους τελειώνει ή τον τελειώνουν»..

Το πρώτο πλακίδιο του ντόμινο έπεσε με δύναμη… Οι ψίθυροι στους Δημοκρατικούς για απόσυρση του Μπάιντεν από την προεδρική κούρσα απέκτησαν πλέον φωνή και πρόσωπο..

Με τον κακό χαμό που γίνεται στη Γαλλία και στην Αμερική, οι αυριανές εκλογές στη Βρετανία περνάνε σχεδόν «στο ντούκου». Και γιατί όχι; Εκεί οι εθνολαϊκιστές του Reform UK δεν διεκδικούν την εξουσία και ο αρχηγός τους, Νάιτζελ Φάρατζ, βρίσκεται πολύ μακριά από το να επαναλάβει τους θριάμβους του Τραμπ και της Λεπέν..

Και τα τρία δεν είναι καλός σύμβουλος στην πολιτική. Ο θυμός θολώνει τη σκέψη. Ο φόβος οδηγεί σε αδράνεια. Και τα πείσματα σε άσκοπες τριβές, οι οποίες φθείρουν όλους τους εμπλεκoμένους..