BREAKING NEWS
Κώστας Κυριακόπουλος

Η εκδίκηση της Ιστορίας

Ισως να μην υπάρχει τίποτα πιο αμείλικτο από την ίδια την Ιστορία. Συνήθως προσπερνά τα πάντα χωρίς -φαινομενικά τουλάχιστον- να δίνει σημασία. Οταν, όμως, αποφασίσει να πάρει εκδίκηση από τους ανθρώπους που την αγνόησαν με προκλητική εγωπάθεια και ιδεομανία, το κάνει με ακραίο τρόπο, στα όρια της ταπείνωσης. Αυτό που συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με κάτι τέτοιο. Οσο και να διαφωνεί κανείς με την πολιτική, την όποια ιδεολογία και τις επιλογές του, οι ανθρώπινες ιδιότητές του δεν επιτρέπουν την έκφραση ικανοποίησης, παρά μόνο τις ασκήσεις μνήμης και όξυνσης του πολιτικού κριτηρίου..

Η κωμωδία και ο πραγματικός κόσμος

Μια άσκηση με σπουδαία αποτελέσματα για τη στοιχειώδη εικόνα της διεθνούς πραγματικότητας της ελληνικής κοινωνίας είναι η εξής: Να βάλουμε δίπλα δίπλα τρία στιγμιότυπα. Ενα του Τραμπ μετά τη θηριώδη νίκη του. ενα από το συντονισμένο πογκρόμ κατά των Ισραηλινών φιλάθλων στο Αμστερνταμ, στην καρδιά της Ευρώπης. Και ένα από όσα έγιναν ολόκληρο το Σαββατοκύριακο στο νυχτερινό κέντρο όπου έγινε το Συνέδριο του κόμματος που κυβέρνησε την Ελλάδα σε μία από τις κρισιμότερες φάσεις της νεότερης Ιστορίας της..

Ο Τραμπ και τα πρησμένα πόδια

Ο ΑΝΤΡΕΑ ΜΠΑΓΙΑΝΙ είναι ένας πολύ γνωστός Ιταλός συγγραφέας, είναι 49 ετών και ζει με την οικογένειά του στο Τέξας, όπου διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Rice. Μία ημέρα πριν από τον εκλογικό θρίαμβο και την παγκόσμια είδηση της απόλυτης ηγεμονίας του Τραμπ, δημοσίευσε ένα άρθρο στη La Stampa. Γράφει για την εποχή που εγκατέλειψε την Ιταλία και μετακόμισε στην Αμερική..

Εθνικισμού και φαιδρότητας, γωνία

Η τραμπική ακροδεξιά και οι παραφυάδες της στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι βέβαιον ότι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Από τον Ορμπαν που μετά το συγχαρητήριο τηλεφώνημα στον Τραμπ, δήλωσε ότι «έχουμε πολλά σχέδια για το μέλλον». .

Το ακροδεξιό παρελθόν δεν είναι τόσο μακριά…

Η σχέση της αμερικανικής κοινής γνώμης με την αμφισβήτηση -σε βαθμό έχθρας- με τους δημοκρατικούς θεσμούς, όσο και αν ζει στη χώρα με την «ισχυρότερη Δημοκρατία», διαθέτει αρκετά σκοτεινά σημεία. Μέσα στην Ιστορία των 250 χρόνων της, η αμερικανική Δημοκρατία έχει αποκτήσει μερικά αξιοσημείωτα κεφάλαια που παραπέμπουν ευθέως σε σκοτεινούς καιρούς. Ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες, μερικά από αυτά τα σκοτάδια μεταμφιέζονται σε «ελπιδοφόρο φως» ή σε «επιχείρηση προστασίας της δημοκρατίας»..

Μήπως δεν είναι μόνο η οικονομία;

«Η Δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι» είναι το μότο της «Washington Post», ακριβώς κάτι από τον τίτλο της. Το αφεντικό της εφημερίδας, ο Τζεφ Μπέζος, αποφάσισε, λίγο πριν από τις εκλογές, με το πρόσχημα της επιστροφής στις ρίζες της «δημοσιογραφικής ουδετερότητας», να αποσύρει την παραδοσιακή στήριξή της στους Δημοκρατικούς. .

Τραμπ, Ιράν: Σλάλομ λογικής

Η κρυφή και φανερή γοητεία της συνωμοσιολογίας, μαζί με την κατασκευή ανούσιων και θολωμένων ιδεολογημάτων μακριά από την κανονική ζωή, βρίσκονται σε έξαρση τις τελευταίες ημέρες. Οι εκλογές στις ΗΠΑ αλλά και η τραγική βαρβαρότητα του θρησκευτικού φασισμού στο Ιράν έδωσαν τις αφορμές..

Ιράν, ιερός φάρος του αντιδυτικισμού

Η συγκλονιστική εικόνα της νεαρής ημίγυμνης φοιτήτριας, μέσα στο περίφημο Islamic Azad University της Τεχεράνης, κρύβει -και αυτή, όπως χιλιάδες άλλες- μερικές από τις καθημερινές λεπτομέρειες του πρωτογενούς θρησκευτικού φασισμού τον οποίο μεγάλο μέρος της δυτικής σκέψης τον μπερδεύει με την πίστη ή τον σεβασμό στις θρησκευτικές πολιτισμικές ιδιαιτερότητες του Ισλάμ. .

Τα «συγκοινωνούντα δοχεία» της ελληνικής τρομοκρατίας

Υπάρχει κάτι πολύ ισχυρό στα κύτταρα της νέας τρομοκρατίας και μοιάζει με ακλόνητο στοιχείο του DNA της. Κάτι που τη διογκώνει σε αφύσικες διαστάσεις από τις πραγματικές της: η ταυτότητά της. Η κοινωνική, οικονομική, ταξική προέλευσή της, η σχέση της με την ποινική, εγκληματική βία της με τον λεγόμενο -κυρίως για λόγους συνεννόησης και «πολιτικής» χαρτογράφησης- αντιεξουσιαστικό χώρο..

«Πορτοκαλί» συναγερμός για την Ευρώπη

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων προσφέρουν δύο πολύ διαφορετικά οράματα όχι μόνο για την Αμερική αλλά για ολόκληρο τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Πόσω μάλλον για την Ευρώπη, που από όλες τις απόψεις -γεωγραφική, πολιτική, οικονομική, στρατιωτική- βρίσκεται στη μέση δύο διαφορετικών κόσμων, έχοντας στενότατη συγγενική σχέση με αυτόν στα δυτικά της. Το ερώτημα, αν η Ευρώπη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον κόσμο που σχεδιάζει ο Τραμπ μέσα από το ακροδεξιό λαϊκίστικο όραμά του, δυστυχώς δεν έχει ακόμα απάντηση..