Κώστας Κυριακόπουλος, Συντάκης στο Ελεύθερος Τύπος

1 Μαρτίου 2025

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΙΝΗΣΗ

BREAKING NEWS

Μοναδικές προσφορές με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, 02 Μαρτίου

Κώστας Κυριακόπουλος

Η εθνική μας αυτοκριτική

Ποτέ, σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν τη Μεταπολίτευση, τόσοι πολλοί Ελληνες δεν απαιτήσαμε να αλλάξει η χώρα που αποτελούμε εμείς οι ίδιοι. .

Το υλικό που καίει την κοινωνία

«Με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο». Ηταν τίτλος για την είδηση της ανάρτησης στο Instagram του Ελληνα ευρωβουλευτή, Νίκου Παππά, και ο οποίος μόλις είχε χαρακτηρίσει τη Νέα Δημοκρατία «φυτώριο δολοφόνων, παιδόφιλων, βιαστών, εγκληματιών… εθνικών βλαξ». Μετά την πολυετή επιχείρηση καθιέρωσης και αποδοχής της λασπώδους εκδοχής του «αψύ Κρητικού» ως κανονικότητας, έρχεται η σειρά της λογικής «ναι μεν δεν μας εκφράζει αλλά…»..

Παροξυσμός σε εξέλιξη

Η πολιτική και κοινωνική κατάσταση δίνει την εντύπωση ενός τεράστιου μπαλονιού γεμάτου νερού, που αρκεί ένα μικρό τσίμπημα για να σκάσει. .

Απογοήτευση-εξπρές

Είναι αλήθεια, οι άνθρωποι, όταν είναι αναγκασμένοι να κάνουν μια δουλειά, έχουν πολύ συγκεκριμένες επιλογές: Να τη μάθουν (αν προλαβαίνουν). Να αλλάξουν δουλειά (αν το επιτρέπουν οι συνθήκες). Να προσποιηθούν ότι μπορούν να την κάνουν (και όσο αντέξουν, και οι ίδιοι και αυτοί που τους έχουν αναθέσει να την κάνουν)..

«Αντισυστημισμός» και κυνισμός

Το να ζητάς δικαιοσύνη, ταυτόχρονα να δηλώνεις ότι δεν έχεις εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη και αυτομάτως να ζητάς εκλογές, όπως έκανε ο κ. Φάμελλος, δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να ομολογείς ότι δικαιοσύνη για σένα είναι η προοπτική εξουσίας. Επειδή, όμως, με το 6% των δημοσκοπήσεων, κάτι τέτοιο δεν ακούγεται λογικό, αυτό που ενδιαφέρει είναι η κορύφωση του ακραίου διχασμού. Εξαιρετικά λογικό όσο και κυνικό. Το τρένο, άλλωστε, του «αντισυστημισμού» χωράει τα πάντα….

Η ιατροδικαστική των καφενέδων

Ζούμε την περίοδο της απόλυτης κατάργησης της πραγματικότητας. Αν πριν από κάποιο διάστημα υπήρχαν και τηρούνταν τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος, τώρα είναι σχεδόν επισήμως κατηργημένα. Και με τη βούλα, μάλιστα, της διεθνούς νομιμοποίησης, καθώς, πλέον, ακόμα και στα πιο σοβαρά θέματα, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, ισχύει το «ό,τι θέλω ισχυρίζομαι». .

Στην αρένα του παγκόσμιου τρόμου

Πολλά μπορεί να πει κανείς και ακόμα περισσότερα να σκεφτεί βλέποντας τις εικόνες με τους τρομακτικούς μασκοφόρους της Χαμάς να διαπομπεύουν τα πτώματα «μίας μητέρας, των δύο παιδιών της και ενός ηλικιωμένου άντρα», περιφέροντας τα φέρετρά τους στην αυτοσχέδια γιορτή της φρίκης που οργάνωσαν πριν τα παραδώσουν στις ισραηλινές αρχές. .

Ο «δικτάτορας» Ζελένσκι

Η προχθεσινή ανάρτηση του Λευκού Οίκου που προβάλλει τον Τραμπ χαμογελαστό, ως βασιλιά με στέμμα, επειδή κατάργησε τα διόδια στη Νέα Υόρκη, αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως «μία εφιαλτική εικόνα». Κυκλοφόρησε λίγες ώρες μετά τη δήλωση του Αμερικανού προέδρου που χαρακτήριζε τον Ζελένσκι «μέτριο κωμικό» και «δικτάτορα χωρίς εκλογές»..

Προπαγάνδα και σκύλευση

Η επαναφορά της τοξικής αντιπαράθεσης στον πολιτικό διάλογο είναι πλέον περισσότερο από δεδομένη. Το ξαναστήσιμο σκηνικών παρόμοιων με αυτά που ακολούθησαν το 2010, με όλες τις ακρότητες που επιχείρησαν να αντικαταστήσουν τις θεσμικές λειτουργίες σε πολλαπλά επίπεδα, λαμβάνει στις μέρες μας νέες διαστάσεις και διαφορετικά ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά, χαρακτηριστικά..

Η Ευρώπη της χαρτοπετσέτας

Τον Οκτώβριο του 1944, ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν -ερήμην του Ρούσβελτ- είχαν μια μυστική συνάντηση στη Μόσχα. Η συνάντηση έμεινε γνωστή ως «Διάσκεψη της Μόσχας» ή ως η «Συμφωνία των Ποσοστών»..