Δεν μπορεί το απόρρητο να χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθεί το «θάψιμο» ενός πορίσματος -που το παρήγγειλε Δικηγορικός Σύλλογος!- το οποίο κατέρριπτε πλήρως το αφήγημα της πολιτικής κερδοσκοπίας, όταν στον δημόσιο λόγο του έκανε χρήση άλλων αποσπασματικών απόρρητων διαρροών. Κι εάν επρόκειτο απλώς για τον όποιο Βερβεσό, ως φυσικό πρόσωπο, μικρό το πρόβλημα και περιορισμένο το ενδιαφέρον.

Αλλά ο Δ. Βερβεσός μιλούσε ως θεσμικό πρόσωπο, ως πρόεδρος του ΔΣΑ. Και μιλούσε για «συγκάλυψη», «μπάζωμα» και άφηνε να αιωρούνται -όσα καταρρίπτει ο κ. Δέδες στο πόρισμά του, που του ήταν γνωστό από τον Φεβρουάριο του 2024- τα περί ξυλολίου και παράνομου φορτίου. Ενώ γνώριζε πώς δημιουργήθηκε η πυρόσφαιρα αμέσως μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων. Το περιγράφει λεπτομερώς στο πόρισμά του ο κ. Δέδες, ο οποίος είναι κανονικός πραγματογνώμονας και σημαντικός επιστήμονας. Οχι σαν κάποιους άλλους τυχάρπαστους που έγραψαν και είπαν τα πιο απίθανα ψεύδη για να τροφοδοτούν τη συγκάλυψη της αλήθειας και να ρίχνουν νερό στον μύλο της παραπληροφόρησης και των fake news.

Τα ήξερε όλα αυτά και ο Δ. Βερβεσός και ο πρόεδρος του ΔΣΑ, που τυχαίνει να είναι το ίδιο πρόσωπο. Κι όμως εντάχθηκε αυτοβούλως στη «χορεία των προθύμων», συμμετείχε στην πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας. Συμπεριφέρθηκε σαν πολιτευτής, που έψαχνε την ευκαιρία να βγει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με αποτέλεσμα να γίνει μέρος της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών.

Βέβαια, τώρα που αρχίζει να λάμπει η αλήθεια -πάνδημο αίτημα εξ αρχής μαζί με την απαίτηση για απονομή δικαιοσύνης- γίνεται μπούμερανγκ για τον κάθε Βερβεσό. Κι αυτό ισχύει ανεξαρτήτως της τελικής ετυμηγορίας της Δικαιοσύνης. Οι πολιτικές ευθύνες του και ως φυσικού προσώπου και κυρίως ως προέδρου ενός θεσμού, όπως είναι ο ΔΣΑ, γίνονται αντικειμενικές και δεδομένες.

Οι συνεχείς αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών (γνήσια τα 3 βίντεο σύμφωνα με τα εγκληματικά εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. στα οποία δεν υπάρχει ίχνος «παράνομου φορτίου» -πόρισμα Δέδε για τα αίτια της πυρόσφαιρας- αποκαλύψεις του δικηγόρου κ. Γαλλή, για το τι ήξεραν και από πότε συγγενείς των θυμάτων κ.λπ.), οδηγούν σε ένα συμπέρασμα, το οποίο θα επιβεβαιωθεί ή όχι από τη Δικαιοσύνη. Ισως γι’ αυτό κωλυσιεργούν οι «πρωταγωνιστές της καθυστέρησης της δίκης».

«Πίσω» από τα τοξικά νέφη της τυμβωρυχίας και των fake news, υπήρχε «επιτελικό κέντρο». Στο οποίο συμμετείχαν αρχηγοί κομμάτων, θεσμικοί παράγοντες, πολιτικοί, σύστημα δικηγόρων, «πραγματογνώμονες» του δημοτικού ή speaker αγώνων Φόρμουλας 1, ομάδα δημοσιογράφων δοκιμασμένων στην υποστήριξη σκευωριών, ΜΜΕ κι ένας πανάκριβος στρατός τρολ που λένε σε όλα «ντα».

Ο Δ. Βερβεσός δεν είναι ΤΟ πρόβλημα. Είναι όμως μέρος του ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ. Τον ακριβή ρόλο του, άλλοι είναι αρμόδιοι να τον προσδιορίσουν και να καταλογίσουν, εφόσον κριθεί αναγκαίο. Ο ΔΣΑ πρώτα απ’ όλους. Και ίσως η Δικαιοσύνη, η οποία είναι η μόνη αρμόδια να αποφανθεί. Οπως και για όλους όσοι είχαν και έχουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της ψευδούς εικόνας, η οποία δηλητηρίασε την κοινωνία, την παραπλάνησε και έδωσε χώρο στην επικράτηση ψεκασμένων θεωριών συνωμοσίας.

ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ

Και η τελευταία μέτρηση της Marc έδειξε -όπως και πολλές άλλες πλέον- ότι δεν υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Η κυβέρνηση υφίσταται ακόμα τις συνέπειες των λαθών της, μεταξύ αυτών και η δημοσκοπική φθορά, αλλά παραμένει αδιαμφισβήτητα πρώτη και με διαφορά 10%+ από τον εκάστοτε δεύτερο. Με τον Κ. Μητσοτάκη να μη έχει αντίπαλο στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός.

Τι σημαίνει αυτό, πέραν της εντυπωσιακής ανικανότητας των αρχηγών των κομμάτων, τα οποία είχαν μοναδική ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την πτώση της κυβέρνησης; Τι σημαίνει ο παραλυτικός κατακερματισμός της αντιπολίτευσης σε μικρομεσαία και μικρά κόμματα και κομματίδια;

Σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι όταν γίνουν εκλογές, αν η Ν.Δ. πάρει πάνω από 25% δεν υπάρχει καμία περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς τη Ν.Δ. Το 25% δίνει το μπόνους των 50 εδρών, δεν επιτρέπει το εκλογικό σύστημα να γίνει απλή αναλογική και ανάβει «κόκκινο» σε σενάρια συνεργασίας. Το ότι κανένας δεν θέλει να συνεργαστεί με κανέναν (εκτός του Στ. Κασσελάκη που θέλει να συνεργαστεί με τη Ζ. Κωνσταντοπούλου…), απλώς καθιστά εντελώς αδύνατον να υπάρξει «προοδευτική κυβέρνηση».

Το 25% το παίρνει ήδη η Ν.Δ. και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση, όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις. Στη χειρότερη περίοδο της εξαετίας που κυβερνά, αλλά και σε περιβάλλον στο οποίο δεν μυρίζουν εκλογές. Οταν μυρίσουν εκλογές, αργότερα ή γρηγορότερα, αναγκαστικά θα «σφίξουν τα γάλατα». Η ψήφος θα «βαρύνει» και η κοινή λογική θα επιστρέψει από την εξορία. Οι εύκολες, καφενειακές «απόψεις» του τύπου «να φύγει ο Μητσοτάκης και θα δούμε μετά», δεν θα πιάνουν μπάζα στην πρέφα από έχει απλωθεί στο τραπέζι. Και το δίλημμα ποιος θα με κυβερνήσει, θα είναι πολύ πιο σκληρό απ’ όσο φαίνεται να είναι σήμερα.

Την τράπουλα την κρατάει ο Κ. Μητσοτάκης και μπορεί να διαλέξει παιχνίδι. Με μια προϋπόθεση: Οτι θα σταματήσουν τα κυβερνητικά αυτογκόλ. Γιατί αν δεν σταματήσουν, οι επόμενες εκλογές μπορεί να γίνουν ουσιαστικά με απλή αναλογική.

Η «γαλάζια» Κ.Ο. εκλέγει και μιλάει

Σήμερα η Κ.Ο. της Ν.Δ. εκλέγει τον νέο γραμματέα της, ο οποίος θα είναι ο Α. Βεσυρόπουλος. Οι συναντήσεις του ίδιου του πρωθυπουργού με βουλευτές της Ν.Δ., όπως και οι συζητήσεις του Κ. Χατζηδάκη και του Γ. Μυλωνάκη με πολλούς «γαλάζιους» βουλευτές, φαίνεται πως απέτρεψαν μια σκέψη που υπήρχε (να υπάρξει κι άλλη υποψηφιότητα πέραν της πρότασης του Κ. Μητσοτάκη) και να μειωθεί σημαντικά η πιθανότητα να υπάρξουν «λευκά».

Το νέο στοιχείο που θα υπάρξει στη σημερινή συνεδρίαση είναι πως θα πάρει τον λόγο, όποιος/α βουλευτής το ζητήσει. Σε αντίθεση με την παράδοση που ήθελε την εκλογή γραμματέα της Κ.Ο. σαν μια τυπική διαδικασία, στην οποία κατατίθετο η πρόταση του προέδρου και εγκρινόταν διά βοής χωρίς συζήτηση.

Από την Αμερική με κόμμα

Πλησιάζει η στιγμή της επιστροφής του Α. Τσίπρα από το Χάρβαρντ και τις ΗΠΑ. Δεν είναι γνωστό αν το Χάρβαρντ ανέβηκε στην παγκόσμια κατάταξη μετά τα σεμινάρια του πρώην πρωθυπουργού, αλλά είναι γνωστό στην πολιτική πιάτσα ότι οι φίλοι του τον περιμένουν να έρθει μαζί με την ανακοίνωση του νέου φορέα, που φέρεται να έχει αποφασίσει. Ισως γι’ αυτό ο καθηγητής-πολιτικό εκκρεμές, Ν. Μαραντζίδης,-που έχει πει τα πάντα και τα αντίθετά τους- έκρινε ότι ήρθε η στιγμή να πει το μεγαλειώδες. Οτι ο Α. Τσίπρας είναι «ο τελευταίος των χαρισματικών ηγετών» και ο πιο χαρισματικός των χαρισματικών ηγετών! Και το είπε -όπως είπε- «αντικειμενικά» και παίρνοντας υπ’ όψιν του τις απόψεις της κοινωνίας…

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αλλά η κοινωνία στην οποία αναφέρεται ο καθηγητής, τον έχει ανακηρύξει ως τον πιο πολύ-ηττημένο ηγέτη των ηττημένων ηγετών.