Η ΑΝΟΔΟΣ των ακραίων φωνών στις δύο χώρες έχει εξήγηση, οι Ευρωπαίοι μπορεί να σοκάρονται από την εκτίναξη του κόμματος του Βίλντερς στην πρώτη θέση, αλλά πιο ωφέλιμο για την ενωμένη Ευρώπη θα ήταν να αναζητήσουν τις αιτίες που έφεραν αυτή την εξέλιξη.

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗΣ μπορεί να απορεί πώς ένας «γραφικός» όπως ο Μιλέι, με απόψεις που κινούνται στη σφαίρα των θεωριών συνωμοσίας, εξελέγη πρόεδρος. Ομως, όταν στην Αργεντινή ο πληθωρισμός τρέχει με 140%, η ανέχεια εξαπλώνεται και τα «συστημικά κόμματα» αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, ο λαός εύκολα καταφεύγει σε τέτοιες λύσεις, τις οποίες είναι βέβαιο ότι θα πληρώσουν τελικά ακριβά.

Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ εκστρατεία του Βίλντερς βασίστηκε στο Μεταναστευτικό, ο ακροδεξιός πολιτικός εκμεταλλεύθηκε ένα υπαρκτό πρόβλημα για την Ολλανδία, που είναι η μαζική εισροή παράτυπων μεταναστών και η «γκετοποίηση» συνοικιών, για να κερδίσει τις ψήφους των πολιτών. Τα υπόλοιπα κόμματα υποχρεώθηκαν να μπουν σε αυτή τη λογική, μόνο που οι ψηφοφόροι επέλεξαν το «αυθεντικό» από τις απομιμήσεις.

Η ΟΛΛΑΝΔΙΑ έκλεινε τα μάτια σε ένα σοβαρό πρόβλημα και τώρα πληρώνει το τίμημα. Θα μπορέσει να λύσει ο Βίλντερς το Μεταναστευτικό; Καταρχάς, είναι δύσκολο να σχηματίσει κυβέρνηση, απαιτούνται ευρύτερες συμμαχίες, οι οποίες δεν είναι ορατές στον ορίζοντα. Ομως, και πάλι η Ολλανδία έχει δομήσει την οικονομία και την κοινωνία της με έναν φιλελεύθερο τρόπο, που δεν ανατρέπεται με θεραπείες σοκ και ακρότητες. Ακόμη και η δήλωση του Βίλντερς ότι η Ολλανδία σε βάθος χρόνου θα πρέπει να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ενδεικτική του τρόπου σκέψης του. «Μπάχαλο» όλα και μαγικές λύσεις.

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ πώς βλέπει αυτές τις εξελίξεις; Εμείς ευτυχώς έχουμε περάσει από το στάδιο των ακραίων ή των «σωτήρων». Μπορεί να μην είχαμε πολιτικούς με αλυσοπρίονα, αλλά κάποτε «σκίζονταν» Μνημόνια και λιτότητες με ένα νόμο και ένα άρθρο. Το ναζιστικό μόρφωμα έφτασε να γίνει μέχρι και τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, όμως η δημοκρατία μας άντεξε και προχώρησε μπροστά.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ μετά την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων», η οποία μετέτρεψε την Ελλάδα σε κεντρική πύλη των ροών από την Ανατολή προς την Ευρώπη, είχαμε τα γεγονότα στον Εβρο. Εκεί φάνηκε ξεκάθαρα ότι η εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού έκρυβε εθνικούς κινδύνους, τα σύνορα πρέπει πάντα να φυλάσσονται όπως αρμόζει σε κάθε κράτος, με αυστηρότητα και κανόνες.

ΟΙ ΑΚΡΑΙΟΙ ωστόσο πάντα καραδοκούν, για αυτό χρέος της κεντρικής πολιτικής σκηνής είναι να μη διστάζει μπροστά στα προβλήματα και να τολμά την επίλυσή τους.