Μόνο η Ελλάδα φωνάζει (όχι τόσο δυνατά, είναι η αλήθεια…) για τις προκλήσεις της προέδρου Σιλιάνοφσκα και του πρωθυπουργού Μίτσκοσκι, οι οποίοι δημιουργούν σιγά σιγά ένα είδος εθιμικού δικαίου διά της αδιατάρακτης επαναλήψεως. Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης, το «Μακεδονία» και το «Βόρεια Μακεδονία» χρησιμοποιούνται εναλλάξ στον διεθνή δημόσιο λόγο, περίπου ως ισόκυρα. Οσοι παρακολουθούμε ξένα ΜΜΕ και πρακτορεία βλέπουμε π.χ. το επίθετο «μακεδονικός» να δίνει και να παίρνει, ακόμη κι όταν η χώρα αναφέρεται ως Βόρεια Μακεδονία. Ούτε «Βορειομακεδόνες» κάτοικοι ούτε «βορειομακεδονικά» προϊόντα υφίστανται σε διεθνή κείμενα- ωσάν ο γεωγραφικός προσδιορισμός να αποτελεί μια τυπική συμβιβαστική προσθήκη, κενή περιεχομένου. Αυτή η κατάσταση αναμφίβολα χαρίζει στους Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων τη «μακεδονική» ταυτότητα, με όσα προβλήματα εγκυμονεί αυτό για το μέλλον των διμερών σχέσεων (έγερση μειονοτικού ζητήματος των «Μακεδόνων του Αιγαίου», αναγνώριση και προώθηση της σλαβομακεδονικής γλώσσας κ.λπ.).

Ακόμη και το πρακτορείο Politico, μια από τις εγκυρότερες πηγές για τα ευρωπαϊκά ζητήματα, υπέκυψε στη δυναμική των πραγμάτων. Με αφορμή ένα περιστατικό στο αεροδρόμιο των Σκοπίων, στο οποίο ενεπλάκη η πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, Βιόσα Οσμάνι, επειδή αρνήθηκε να δώσει στην ασφάλεια το κινητό της, το ρεπορτάζ ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η Οσμάνι ταξίδευε από τη μακεδονική πρωτεύουσα (sic) στη Σλοβενία». «Εκπρόσωποι της Οσμάνι και του μακεδονικού (sic) υπουργείου Εξωτερικών δεν απάντησαν στο αίτημα του Politico για κάποιο σχόλιο». Αλλά και: «Ο υπουργός Εσωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας (σ.σ. πάλι καλά) διέταξε έρευνα για το περιστατικό». Για την ιστορία, η υπόθεση εξελίχθηκε σε βαλκανικό ρινγκ, καθώς Κοσοβάροι μπράβοι της προέδρου ήρθαν στα χέρια με υπαλλήλους του αεροδρομίου και ο εκπρόσωπος της Οσμάνι χαρακτήρισε «πρωτοφανές» το περιστατικό. Αυτό, όμως, είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει.