Η επιστροφή του ενοικίου, το «δώρο» σε 1,5 εκατ. χαμηλοσυνταξιούχους και άλλες ευπαθείς κατηγορίες πολιτών, η ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων, η οποία χτυπά απευθείας την ανεργία, που ήδη βρίσκεται σε μονοψήφιο επίπεδο. Και αμέσως μετά τις λεπτομερείς ανακοινώσεις εκφράστηκε η γνωστή κριτική της αντιπολίτευσης περί «επικοινωνιακών» και «προεκλογικών» μέτρων, δύο χρόνια πριν από τις εκλογές. Λες και το υπερπλεόνασμα που επετεύχθη και το οποίο ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ, που διανέμεται ως κοινωνικό μέρισμα, δεν οφείλεται στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αλλά σε κάποιο μαγικό κρυφό χαρτί. Λες και η δουλειά κάθε κυβέρνησης δεν είναι να βρίσκει τρόπους να βελτιώνει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά να ανακαλύπτει κόλπα για να εξασφαλίζει την επανεκλογή της.

Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι το τελευταίο διάστημα ήταν το πιο δύσκολο για την κυβέρνηση. Κάτι που είναι απόλυτα ορθό. Η επί διετία κακή διαχείριση της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, η συσσώρευση λαθών σε ανθρώπινο και πολιτικό επίπεδο διόγκωσαν την πρωτοφανή εις βάρος της κατάσταση.

Ανεξάρτητα από αυτό, η κυβέρνηση πρέπει να κάνει τη δουλειά της. «Σε καιρούς παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας γίνεται επίκαιρη όσο ποτέ η ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας και της δημοκρατικής ομαλότητας», ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο προχθεσινό του μήνυμα για την επέτειο της κατάλυσης της Δημοκρατίας (21η Απριλίου 1967). Και συμπλήρωσε ότι είναι ανάγκη η χώρα να μείνει «μακριά από την εύκολη δημαγωγία και τον επικίνδυνο διχασμό».

Η τελευταία αναφορά του πρωθυπουργού περιγράφει έναν από τους μεγαλύτερους παγκόσμιους κίνδυνους για τη Δημοκρατία. Από όσα βλέπουμε τον τελευταίο καιρό σε ολόκληρο τον πλανήτη, τα μεγαλύτερα εγκλήματα των παγκόσμιων εχθρών της Δημοκρατίας γίνονται με την επίκληση μιας κάποιας «λαϊκής εντολής», προσαρμοσμένης στις ανάγκες των εξουσιαστικών και αυτοκρατορικών φαντασιώσεων ηγετών. Αυτές που μετατρέπουν σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες…