Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ θα επέστρεφε αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, πιθανώς και το βράδυ της Ανάστασης. Με το… Αγιο Φως της, έστω και ολιγοήμερης, παραμονής του σε έναν από τους σπουδαιότερους ναούς ακαδημαϊκής γνώσης του δυτικού πολιτισμού, της πολιτικής σκέψης και κουλτούρας. Ουδείς γνωρίζει τι είδους αλλαγές μπορεί να έχει επιφέρει στον ίδιον αυτή η εμπειρία και αν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίον σκοπεύει να βγει από το «λαγούμι», όπως χαρακτήρισε την αποστρατεία του πρώην συντρόφου της το νέο δημοσκοπικό πουλέν, η Ζ. Κωνσταντοπούλου.

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ του Κ.Β. δείχνει ότι μάλλον θα δυσκολευτεί, καθώς τώρα οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και οι ευκαιριακές σχέσεις έχουν αλλάξει στέκια. Τα στρατόπεδα πλέον είναι διαφορετικά, οι φίλοι γίνονται εχθροί και το αντίστροφο. Αλλωστε, κανένας πρώην αρχηγός κόμματος, στη Σύγχρονη Ελληνική Πολιτική Ιστορία, δεν έχει ξαναγίνει νυν.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, είναι και ο συνωστισμός με Φάμελλο, Χαρίτση, Κασσελάκη, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, που δεν αφήνει κάποιο διαμέρισμα ελεύθερο για τον ίδιον στην αριστερή πολυκατοικία. Μάλλον θα πρέπει να χτίσει το δικό του σπιτικό αφού, βέβαια, βρει πρώτα ελεύθερο οικόπεδο. Ασε που είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να σ’ εμπιστευτεί κάποιος να χτίσεις όταν είσαι ταυτισμένος με τις… κατεδαφίσεις.

ΑΝ Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ κατορθώσει να αρθρώσει σύγχρονο πολιτικό λόγο και να δείξει ότι έχει αντιληφθεί σε βάθος συνείδησης πως ο κόσμος είναι πολύ πιο δύσκολη εξίσωση από τις φαντασιώσεις και τον ακραίο τοξικό λόγο με τον οποίο ταυτίστηκε, όπως και με την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό από το 2007 έως το 2019, τότε έχει κάποια ελπίδα. Ελπίδα να μην επιδεινωθούν περαιτέρω οι συνέπειες της κρίσης ταυτότητας που έχει υποστεί από την τόσο απότομη και διαρκή ακύρωσή του.