Ο Αλέξης Τσίπρας εδώ και χρόνια κοπιάρει τα συνθήματα της δεκαετίας του ’80 και προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σημερινό ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ίδιος είναι ο «Ανδρέας» του 21ου αιώνα. Και, για να λέμε την αλήθεια, ο Παναγιώτης Λάμψιας δεν έχει άδικο, αφού ορισμένες φορές η φωνή του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει αρκετά τη φωνή του Ανδρέα.

ΑΠΟ την άλλη, στη Χαριλάου Τρικούπη ισχυρίζονται ότι, αφού ο Ανδρέας ήταν ο ιδρυτής και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, εκείνοι είναι οι «συνεχιστές» του.

ΠΩΣ προέκυψε αυτός ο «πόλεμος» για τη δεκαετία του ’80; Και το βασικό ερώτημα είναι αν έχει κανένα νόημα να μιλάει κανείς για το 1981, ενώ βρισκόμαστε στο 2023.

ΚΑΤ’ αρχάς, ας δούμε σε ποιον ανήκει ο Ανδρέας. Σε όλους και σε κανέναν. Οπως και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι τρεις μεγάλοι ηγέτες του 20ού αιώνα προφανώς και ανήκουν στην ιστορία των παρατάξεων που δημιούργησαν, αλλά πάνω απ’ όλα ανήκουν στην Ιστορία της Ελλάδας.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και τα στελέχη της Ν.Δ. θα αναφέρονται στις αρχές του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Προφανώς και όποιος θέλει στην Κεντροαριστερά θα αναφέρεται στις αρχές του Ανδρέα Παπανδρέου. Μέχρι εκεί όμως.

ΚΑΙ γιατί μέχρι εκεί; Γιατί πολύ απλά ο κόσμος της περιόδου 1950-1990 δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα. Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον πλανήτη.

ΑΣ το δούμε για μια στιγμή από απόσταση. Εχει νόημα κάποιος υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ να επικαλείται τον Κένεντι, στη Βρετανία να μιλάνε για τον Τσόρτσιλ ή τη Θάτσερ, στη Γαλλία για τον Ντε Γκολ ή τον Μιτεράν; Οχι βέβαια. Αποσπασματικά είναι λογικό να χρησιμοποιούνται κάποια αποφθέγματά τους. Ή ακόμα και η γενική φιλοσοφία των πολιτικών τους, αλλά δεν έχει νόημα πλησιάζοντας στο 2030 να επιχειρούν κάποιοι να οικειοποιηθούν τους ηγέτες μιας άλλης εποχής.

ΤΙ σχέση έχει η εποχή της παγκοσμιοποίησης, του Ιντερνετ και της Τεχνητής Νοημοσύνης με τον κόσμο πριν από 50 ή 70 χρόνια; Καμία. Τα προβλήματα, οι προκλήσεις, αλλά και οι λύσεις που απαιτούνται απέχουν έτη φωτός.

ΓΙΑΤΙ, λοιπόν, τέτοιος χαμός με τον Ανδρέα; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει πως θα χάσει για δύο ακόμη φορές σε εθνικές εκλογές και προσπαθεί να κερδίσει κάτι από την αύρα του Παπανδρέου. Μόνο που σε όλο τον πλανήτη ετερόφωτοι ηγέτες δεν πάνε μπροστά, δεν μπορούν να πετύχουν κάτι. Η πραγματικότητα τους συντρίβει. Οι ηγέτες είτε το έχουν από μόνοι τους είτε όχι. Με δανεικές ιδέες και ατάκες από το παρελθόν δεν προχωράει κανείς στο μέλλον.