Εδωσε στη δημοσιότητα δεκάδες απόρρητα έγγραφα για τις δραματικές μέρες του Οκτωβρίου 1973, που είχαν επιπτώσεις και στην Ελλάδα. Ο ιστορικός μύθος θέλει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να αρνείται στους Αμερικανο-ισραηλινούς τη χρήση των αεροπορικών βάσεων της Κρήτης, με συνέπεια να ανατραπεί ενάμιση μήνα αργότερα από τον Ιωαννίδη, «βοηθούντος» του Πολυτεχνείου.

Το βιβλίο «Μια μέρα που θα επιτραπεί να διηγηθούμε» γράφτηκε από έναν ερευνητή του τμήματος Ιστορίας των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και βρίθει αποκαλύψεων. Η σημαντικότερη είναι ότι το Τελ Αβίβ γνώριζε εκ των προτέρων την επικείμενη επίθεση των αραβικών χωρών, χάρις στην προδοσία ενός «τοπ» Αιγύπτιου πράκτορα. Με αυτό το επιχείρημα αντικρούει η Μοσάντ την κατηγορία που της απευθύνουν εδώ και δεκαετίες ο ισραηλινός Τύπος και η ακαδημαϊκή κοινότητα ότι «πιάστηκε στον ύπνο» στις 6 Οκτωβρίου 1973. Κατά την εκδοχή της υπηρεσίας, οι πληροφορίες του Αιγύπτιου πράκτορα Ασράφ Μαρουάν ή «Αγγελου» (που δεν ήταν όποιος κι όποιος αλλά… γαμπρός του ίδιου του προέδρου Νάσερ και σύμβουλος του διαδόχου του Σαντάτ!) στάθηκαν υπερπολύτιμες. Πλην όμως «δεν εμπόδισαν τον αιφνιδιασμό του ισραηλινού στρατού» (σ.σ.: καρφί για την τότε στρατιωτική ηγεσία).

Ο ρόλος του Μαρουάν εξακολουθεί να διχάζει τους Ισραηλινούς. Ο τότε διευθυντής της Μοσάντ, Ζβι Ζαμίρ, τον θεωρεί ως «τον καλύτερο πράκτορα που είχαμε ποτέ», ενώ ο επικεφαλής των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών, Ελί Ζέιρα, πιστεύει ότι ήταν από το 1970 διπλός πράκτορας των Αιγυπτίων ο οποίος «γελοιοποίησε το Ισραήλ».
Τελικά ο πόλεμος κράτησε ως τις 25 Οκτωβρίου στοιχίζοντας τη ζωή σε 2.500 Ισραηλινούς στρατιώτες και πολλαπλάσιους Αιγύπτιους, Σύρους και Ιρακινούς.

Παρά τις αρχικές δυσκολίες, οι Ισραηλινοί επικράτησαν, σέρνοντας Αίγυπτο και Συρία σε υπογραφή εκεχειρίας το 1975. Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς επαναλειτούργησε η Διώρυγα του Σουέζ, ενώ το 1978 Αίγυπτος και Ισραήλ κατέληξαν στην ιστορική συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ.