Οπως φαίνεται και η θολούρα που κυριαρχεί στα μυαλά όσων έμειναν πίσω να διεκπεραιώσουν τις τυπικές υποχρεώσεις. Παρ’ όλα αυτά, μερικά πράγματα εξακολουθούν και είναι ακατανόητα.

Είναι ακατανόητο π.χ. ο Α. Τσίπρας να ζητά εκτάκτως συνάντηση με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό κ. Σαρμά για το μείζον θέμα της αποδεδειγμένα προνομιακής σχέσης του τουρκικού προξενείου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ακατανόητο να «ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη», σαν να μην έχει κατανοήσει τι συνέβη στις 21 Μαΐου. Τελικά πήγε στο Μ. Μαξίμου, μόνο και μόνο για να μιλήσει μετά περί ΚΥΠατζήδικων μεθόδων και «αθλιότητας», τη στιγμή που στην πλάτη του φαινόταν η γίδα με την οποία πιάστηκε επ’ αυτοφώρω; Ποιος στοιχειωδώς νηφάλιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι τόσο αυτοκαταστροφικός; Ποιος στοιχειωδώς ψύχραιμος άνθρωπος δεν θα καταλάβαινε ότι μια τέτοια κίνηση σε ένα τόσο δυσμενές περιβάλλον δεν θα του γύριζε μπούμερανγκ; Κι όμως, ο Α. Τσίπρας πήγε και μετά «δήλωσε» όσα ήθελε να δηλώσει.

Πήγε αφού τα SMS του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, «ο Τούρκος ψηφίζει Τούρκο», είχαν γίνει γνωστά στο πανελλήνιο. Πήγε αφότου η «Χουριέτ» έγραψε στο πρωτοσέλιδό της ότι ο Μητσοτάκης στόχευσε τους «Τούρκους υποψήφιους βουλευτές». Πήγε ενώ δεν είχε καν τα κότσια να διαψεύσει ότι ο Γ. Γεραπετρίτης είχε ενημερώσει εγκαίρως και επίσημα τον διευθυντή του Γραφείου του Μ. Καλογήρου για τις αδιανόητες μεθοδεύσεις του προξενείου υπέρ των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ Οζγκιούρ Φερχάτ και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ.

Πήγε ενώ τον «έδινε» κανονικά και εγγράφως ο πρώην διπλωματικός σύμβουλός του Γ. Αϋφαντής, περιγράφοντας από πρώτο χέρι πόσο προκλητικά συναλλασσόταν ο ΣΥΡΙΖΑ με το τουρκικό προξενείο από το 2014, αναγκάζοντάς τον να παραιτηθεί. Πήγε ενώ τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τη Θράκη είχαν καταγγείλει δημοσίως και επωνύμως ότι η εκλογή του Οζγκιούρ Φερχάτ οφείλεται στο προξενείο και όχι στην πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ. Και πήγε ο αθεόφοβος, χωρίς οι δύο βουλευτές του, οι οποίοι μιλούν για «τουρκική μειονότητα», να διευκρινίσουν αν εκπροσωπούν τελικά τη μουσουλμανική ή τη «τουρκική» μειονότητα της Θράκης.

Η εικόνα είναι απολύτως καθαρή πλέον: Ο Α. Τσίπρας «εκτίει ποινή» έως τις 25 Ιουνίου, συμβούλους δεν έχει (η περίπτωση Μαραντζίδη φάνηκε πολύ γρήγορα πόσο «λίγη» ήταν) και τα «φρέσκα» πρόσωπα που βγήκαν εν μια νυκτί στη βιτρίνα είναι εξίσου ανεπαρκή με τα προηγούμενα. Αυτά προδιαγράφουν και το άμεσο εκλογικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα προσωπικά.

Όμως ο Α. Τσίπρας «πέτυχε» και κάτι σημαντικότερο: Στιγμάτισε εφ’ όρου ζωής το κόμμα του, για ένα άκρως ευαίσθητο και σημαντικό θέμα, το οποίο αγγίζει τις ευαισθησίες της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Πήρε το κόμμα του από το χέρι και το έκανε να ξεπεράσει τις εθνικές «κόκκινες γραμμές». Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, αλλά θα είναι η τελευταία. Η ελληνική κοινωνία, ωριμότερη παρά ποτέ και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό, είναι προφανές πως επιφυλάσσει κι άλλες οδυνηρές εκπλήξεις στην «εθνική εξαίρεση» και στους αμόρφωτους λαϊκιστές, που διανοήθηκαν να παίξουν «εν ου παικτοίς». Βασικό στοιχείο του τουρκικού αναθεωρητισμού είναι η μακρόχρονη προσπάθεια απόσπασης της Θράκης από την ελληνική κυριαρχία, με εργαλείο τη μουσουλμανική μειονότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΡΕΜΕΙ ΤΗΝ «ΑΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ»

Η αποχή στις εκλογές της 25ης Ιουνίου μπορεί να «απειλήσει» αρκετά κόμματα. Και η αποχή έχει διάφορες εκδοχές. Π.χ. «αποχή του εφησυχασμού» και της «χαλαρότητας» μπορεί να απειλήσει τη Ν.Δ. Αν και όλα δείχνουν πως το 41% -και όχι μόνο- είναι αποφασισμένο να ολοκληρώσει ό,τι άρχισε με εκκωφαντικό τρόπο στις 21 Μάϊου. Ενώ η «αποχή της απογοήτευσης» μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερες και πιο δραματικές συνέπειες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που απειλείται ευθέως από την «αποχή της απογοήτευσης». Η οποία λειτουργεί αθόρυβα και βαθιά, χτυπώντας τα αδυνατισμένα θεμέλια ενός κόμματος που κατατροπώθηκε.

Αυτή η βουβή απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ανιχνεύεται μόνο στις μετρήσεις. Ανιχνεύεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, στις παρέες, στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά. Ηδη αρκετοί μουσαφίρηδες από το ΠΑΣΟΚ, έφυγαν τον Μάιο και κάποιοι άλλοι έχουν ανοίξει ήδη πανιά εν όψει των επικείμενων εκλογών. Το εντυπωσιακό είναι ότι η απειλή της «αποχής της απογοήτευσης» έχει αρχίσει και αφορά και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή του 4%. Φαίνεται πως το σοκ του Μαΐου συντάραξε ακόμα και ανθρώπους που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ από το 2009. Για τους οποίους τελείωσαν το «παραμύθι» και οι «αυταπάτες». Ψήφισαν το 2019 γιατί ακόμα πίστευαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει και να παραμείνει κόμμα εξουσίας. Ξαναψήφισαν τον Μάιο έχοντας την ψευδαίσθηση ότι η «διαφορά είναι μικρή». Ομως η διαφορά των 20 μονάδων λειτούργησε όπως ακριβώς λειτουργεί το παγωμένο νερό σε ένα νυσταγμένο πρόσωπο.

Ξαφνιασμένο πέταγμα από το κρεβάτι. Ταραχή και ένταση. Συνειδητοποίηση και γρήγορη επάνοδος στην πραγματικότητα. Η οποία, εφόσον επιβεβαιωθούν και στην κάλπη αυτά που συμβαίνουν βουβά και πνιγμένα μέσα στην απογοήτευση, τότε σε 12 μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει με κανονική κατάρρευση. Οι πάνω όροφοι του ψευδεπίγραφου οικοδομήματος του 2015 κατέρρευσαν ήδη. Και τώρα τρίζουν τα θεμέλιά του. Κλονίζεται ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι τον ψήφισαν μέχρι και τις πρόσφατες εκλογές και δεν θα τον ψηφίσουν τώρα πληθαίνουν. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι το νέο κύμα φυγής από τον ΣΥΡΙΖΑ θα πάει κυρίως στην αποχή και δευτερευόντως σε άλλα κόμματα αριστερά ή δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και η αποχή προκαλεί τρόμο στους επάνω ορόφους της Κουμουνδούρου…

Τα νέα από τις μετρήσεις…

Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, απαλλαγμένες από το μπούλινγκ του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουν πια πιο καθαρά. Και τι βλέπουν, κυρίως μέσα από τις κυλιόμενες μετρήσεις; Βλέπουν η ψαλίδα Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ να ανοίγει έως και εντυπωσιακά, με τη Ν.Δ. να ανεβάζει τα ποσοστά της και τον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζει τάσεις σημαντικής πτώσης. Βλέπουν το «Συριζίζον» ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη να έχει μικρή άνοδο και την Ελληνική Λύση να έχει καθοδική πορεία, η οποία μπορεί να αφήσει τον Κ. Βελόπουλο εκτός Βουλής. Βλέπουν το ΚΚΕ ουσιαστικά να κρατάει τα κέρδη των πρώτων εκλογών.

Βλέπουν σημαντική ανάσχεση του καλπασμού της Πλεύσης Ελευθερίας, μετά τη σταλινική συμπεριφορά της Ζ. Κωνσταντοπούλου. Μέχρι στιγμής, δεδομένου ότι είναι νωπές οι σταλινικές ουλές που απέκτησε η Πλεύση, δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με ακρίβεια η φθορά που επέφεραν. Φαίνεται όμως ότι δεν θα μείνει κάτω από τον πήχη του 3%. Η παραεκκλησιαστική ΝΙΚΗ με τις ξένες πλάτες βολοδέρνει πέριξ του 3%, παρά τις θριαμβολογίες των Μονών του Αγίου Ορους. Και ο Γ. Βαρουφάκης συνεχίζει να βλέπει με κιάλια τη Βουλή.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Δεν φαντάζομαι τα «Χανιώτικα Νέα» να μην έχουν προσλάβει ήδη τους συνεργάτες του Α. Τσίπρα που ήθελαν να γράψουν μέχρι και τις ερωτήσεις της «συνέντευξης»;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Η επόμενη επίσκεψη του Α. Τσίπρα μετά το Μ. Μαξίμου αληθεύει ότι θα είναι το Πρωτοδικείο της Κάτω Αγουλινίτσας;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Πού να φανταστεί η Ζωή ότι η «γλυκούλα» που έθεσε υποψηφιότητα και πήρε 6.000 σταυρούς ήθελε να είναι και στη Βουλή;