Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η ελληνική διπλωματία το τελευταίο διάστημα έχει πετύχει σημαντικές νίκες απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα διαλύοντας τους μύθους περί δήθεν μεθοδικότητας της Αγκυρας.

Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, λιγότερο στον Εβρο και περισσότερο με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, η κυβέρνηση λειτούργησε μεθοδικά και κυρίως αποτελεσματικά. Διέλυσε το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας από τον Ερντογάν που έστελνε στρατιές μεταναστών στα χερσαία σύνορά μας, ακύρωσε στην πράξη το «ψευδομνημόνιο» της Λιβύης με την υπογραφή συμφωνιών ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία, προχώρησε σε συμμαχίες στρατηγικού χαρακτήρα με το Ισραήλ και τα Εμιράτα, ενώ μετέτρεψε το ελληνοτουρκικό ζήτημα σε μία ευρωτουρκική υπόθεση, κάτι που ξόρκιζε η Αγκυρα.

Στο μεταναστευτικό, τα θαλάσσια σύνορα φυλάσσονται με τον καλύτερο τρόπο, χθες ο υπουργός Νότης Μηταράκης παρουσίασε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία τον Σεπτέμβριο είχαμε μόλις 80 αφίξεις μεταναστών έναντι 10.000 πέρυσι.

Ο Ερντογάν που απειλούσε θεούς και δαίμονες με το Ορούτς Ρέις υποχρεώνεται να επιστρέψει στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών, από το οποίο είχε αποχωρήσει το 2016, με την ατζέντα της ελληνικής πλευράς ενώ έχει δημιουργήσει αντισυσπειρώσεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που τον έχουν απομονώσει διπλωματικά.

Μέχρι και με τον Μακρόν αναγκάστηκε να μιλήσει, τον οποίο μέχρι πρότινος χλεύαζε με απειλές ότι εάν έμπλεκε με την Τουρκία θα το πλήρωνε ακριβά. Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg ο Ερντογάν ζήτησε από τη Γαλλία πυραυλικά συστήματα σε μία προσπάθεια να κερδίσει τη συμπάθεια του Μακρόν. Κατάντια πραγματική για τον Τούρκο πρόεδρο που πίστευε ότι η Ελλάδα θα έκανε πίσω στη θέα του τουρκικού στόλου, δεν υπολόγιζε και πάλι την ναυτοσύνη μας και το αξιόμαχο του Πολεμικού μας Ναυτικού.

Και όμως όλο αυτό το διάστημα ακούμε από την αξιωματική αντιπολίτευση φωνές ηττοπάθειας ή κραυγές περί δήθεν εθνικών υποχωρήσεων. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν συνήθως για λίγα 24ωρα γιατί μετά τα επιχειρήματά τους ακυρώνονται από την πραγματικότητα, με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία κινδυνέψαμε να «χάσουμε τη Ρόδο», το μέτωπο με τη Λευκωσία έχει διαρραγεί και μάλιστα με δράστη τον Ερντογάν και ότι στην «κρυφή» ατζέντα των διερευνητικών συνομιλιών υπάρχει και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.

Οι ίδιοι κύκλοι πριν από λίγες εβδομάδες ισχυρίζονταν ότι η Τουρκία θέλει να εκμεταλλευθεί το διάστημα μέχρι τις αμερικανικές εκλογές γιατί ο Τραμπ είναι απασχολημένος αλλά ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο συχνότερα επισκέπτεται Ελλάδα και Κύπρο παρά την εκλογική του «περιφέρεια».

Ας το αντιληφθούν όλοι, ο Ερντογάν βγαίνει χαμένος στη διπλωματική του αναμέτρηση με την Ελλάδα. Εχασε συμμάχους και οι μεγαλοϊδεατισμοί του για την Ανατολική Μεσόγειο βρήκαν «τοίχο» στα εύλογα συμφέροντα των χωρών της περιοχής που διέκριναν ζωτικούς κινδύνους για τα κυριαρχικά τους δικαιώματα από την τουρκική επεκτατικότητα.

Ακόμη και στο θέμα των κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, και παρά τις γνωστές οικονομικές σχέσεις χωρών μελών με την Αγκυρα που δημιουργούν λεπτές ισορροπίες, η απειλή επιβολής τους μπορεί να είναι ισχυρότερη από τα ίδια τα μέτρα. Το μέτωπο Αθήνας και Λευκωσίας είναι ισχυρό και ενιαίο, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών δεν πρόκειται να καταστεί θέμα συζήτησης από καμία ελληνική κυβέρνηση, ο χρόνος είναι πια με το μέρος μας για την αμυντική μας θωράκιση και την εμβάθυνση των διπλωματικών μας συνεργασιών. Τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, δεν τα επικαλούνται πια ούτε από την άλλη πλευρά.