Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Χωρίς τον Φιντέλ και την πλουσιοπάροχη στρατιωτική βοήθεια της Κούβας από το 1975 ως το 1991 οι μαρξιστές αντάρτες του MLPA (Kίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης της Αγκόλα) δεν θα είχαν καταλάβει την εξουσία στην πλούσια σε πετρέλαιο και διαμάντια αφρικανική χώρα, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα σε ΗΠΑ-Σοβιετική Ενωση και Ν. Αφρική.

Ούτε ο ηγέτης του MLPA, Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος θα είχε στρογγυλοκαθίσει για 38 χρόνια στην εξουσία, απολαμβάνοντας τα οφέλη της με πολύ λιγότερη διακριτικότητα και βουλιμία από τον-φανατικό ιδεολόγο ως τα στερνά του- Φιντέλ. Η είδηση όμως που σόκαρε τους Αγκολέζους ήταν η απόφαση του «ισόβιου προέδρου»
Ντος Σάντος να μην κατέβει στις επόμενες «εκλογές» το 2017!

Το ότι την ανακοίνωσε ταυτόχρονα με τον θάνατο του Φιντέλ μπορεί να είναι σύμπτωση – μπορεί και όχι. Στα 74 χρόνια του ο «Αγκολέζος Κάστρο» μάλλον αποφάσισε να αποσυρθεί για να ξεκουραστεί παρά για να ανοίξει τον δρόμο σε κάποια πολιτική αλλαγή στη χώρα. Οι ελάχιστες φωνές της αντιπολίτευσης επισημαίνουν ότι θα συνεχίσει να κυβερνά η ίδια νομενκλατούρα, που νέμεται τον πλούτο της χώρας εδώ και τέσσερις δεκαετίες.

Επομένως ο θιασώτης της ισότητας και κοινωνικής χειραφέτησης Φιντέλ δεν πρέπει να ήταν περήφανος για το καθεστώς που βοήθησε να εγκαθιδρυθεί στην Αφρική. Η Λουάντα έχει πετύχει σήμερα το ακατόρθωτο – να είναι μακράν η ακριβότερη πόλη του κόσμου διαθέτοντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών. Εκείνοι που έχουν τον τρόπο να πληρώσουν είναι οι ευνοούμενοι του καθεστώτος και οι ξένοι που στελεχώνουν τις επιχειρήσεις (ενέργειας, τηλεπικοινωνιών κ.λπ.). Οπως και να έχει, η αποχώρηση του Ντος Σάντος σημαδεύει το τέλος μιας εποχής.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου