Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και οι 153 βουλευτές της συμπολίτευσης είναι διατεθειμένοι να ψηφίσουν τα πάντα για να διασώσουν την καρέκλα και τις αποζημιώσεις τους. Το έπραξαν τον περασμένο Μάιο όταν εκχώρησαν την κρατική περιουσία στο υπερταμείο, που ελέγχεται από τους δανειστές, δεν θα διστάσουν να το επαναλάβουν και στο άμεσο μέλλον.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι πλέον ο χρόνος των εκλογών δεν είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση.

Καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων ήταν οι αποφάσεις του Eurogroup που προσγείωσαν απότομα τις κυβερνητικές προσδοκίες.

Οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν για την παράταση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων τουλάχιστον έως το 2021 καίγοντας το σενάριο του Τσίπρα για λήξη του μνημονίου το καλοκαίρι του 2018 και χαλάρωση της λιτότητας στο τέλος της κυβερνητικής θητείας. Αυτό θα ήταν το ιδανικό για τον ΣΥΡΙΖΑ. «Ανάπτυξη» το 2017, τέλος μνημονίου το 2018 και εκλογές το 2019.

Ομως το σενάριο αυτό έπαψε να ισχύει μετά τη σφήνα του ΔΝΤ, που απαίτησε τη λήψη επώδυνων μέτρων ύψους 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2019-2020 για να συμμετάσχει χρηματοδοτικά στο πρόγραμμα της Ελλάδας αλλά και την αποτυχία στο μέτωπο του χρέους. Η ελάφρυνση του χρέους, που είχε αναχθεί από το Μαξίμου ως «μητέρα των μαχών», αποδείχθηκε τελικά πολύ μικρή, ενώ θα αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στην οικονομία μετά το 2040 και εφόσον επιβεβαιωθούν πολλές μεταβλητές παράμετροι.

Για τον λόγο αυτό ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε να εξαγγείλει το μέρισμα των 617 εκατομμυρίων ευρώ στους συνταξιούχους, προκειμένου να αλλάξει την ατζέντα από την ψυχρολουσία του Eurogroup και να καλμάρει τους βουλευτές του.

Ομως το κλίμα δεν βελτιώθηκε για την κυβέρνηση. Οι διαπραγματεύσεις για τη δεύτερη αξιολόγηση που θα έκλειναν στις 5 Δεκεμβρίου μετατίθενται για αρχές 2017, ενώ τα μέτρα των 4,5 δισ. απειλούν με ισοπέδωση τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήδη βλέπει τη Νέα Δημοκρατία να προηγείται πάνω από 15 μονάδες.

Από την 1^η Ιανουαρίου ξεκινούν οι αυξήσεις φόρων σε καύσιμα, καφέ, τσιγάρα και σταθερή τηλεφωνία όταν η οικονομία προβλέπεται να αναπτυχθεί με ρυθμό 2,7%.

Η πίεση στην οικονομία θα γίνει αφόρητη για τον Τσίπρα που θα πρέπει να δεχθεί νέα δέσμη μέτρων σε καθεστώς ύφεσης. Οσο πρόθυμοι κι αν είναι οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ξαναψηφίσουν μέτρα φωνάζοντας «ναι σε όλα», στην πολιτική υπάρχει ένα σημείο καμπής, μετά από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή. Οπως θα έλεγε και ο Αίσωπος, τελικά τα πρόβατα τα έφαγε ο κακός λύκος…

ΟΤΑΝ Ο ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟ

Εάν κάποιος παρακολουθούσε την ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου στη Βουλή θα πίστευε ότι πρόκειται για έναν διαβασμένο μαρξιστή καθηγητή, που παραμένει πιστός στις ιδέες του για ανατροπή των συσχετισμών στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Και ύστερα έρχεται η ανατροπή. Ο μαρξιστής Ευκλείδης, ως υπουργός Οικονομικών, έχει υπογράψει τα πάντα στις Βρυξέλλες. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Και με το υπερταμείο τον Μάιο απέρριπτε όσα έφερε ως τροπολογίες τον Σεπτέμβριο. Καλή η κωμωδία αλλά πλέον δεν πουλάει εισιτήρια. Ο κ. Τσακαλώτος είναι μαρξιστής, όσο ο Μοσκοβισί και ο Ντάισελμπλουμ.

ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Τελικώς η συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Χρυσής Αυγής στο Καστελλόριζο δεν ήταν ατυχής στιγμή αλλά εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο της αριστεράς να βρει επαφή με τους ψηφοφόρους του Μιχαλολιάκου. Δεν εξηγείται διαφορετικά η δήλωση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου στη «Βραδυνή» ότι η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους δημοκρατικούς θεσμούς της Δημοκρατίας και αυτή τη στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα». Με άλλα λόγια ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και διακεκριμένο στέλεχος της Αριστεράς καλεί τα κόμματα να στηρίξουν τον εκδημοκρατισμό της Χρυσής Αυγής. Ο κατήφορος για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου