Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αστείος και στη χρυσή του πολυθρόνα δηλώνοντας στους πάμφτωχους Τούρκους ότι είναι ένας από αυτούς. Δεν με εξέπληξε ούτε η ταχύτητα με την οποία μάζεψε τα οικονομικά σκάνδαλα του γιου και του γαμπρού του και βούλωσε τα στόματα. Εχει κράτος και παρακράτος στη δούλεψή του. Εκανε τις φιέστες με τις χάρτινες πολεμίστρες για να θυμίσει την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Προάγγελος εκείνων που απεργάζεται να τολμήσει. Δεν του έφτασε ότι διαβάστηκε το Κοράνι μέσα στη Αγιά Σοφιά;

Τώρα που δυσκόλεψαν τα οικονομικά του κι έχει σωρό τα πολεμικά και διπλωματικά μέτωπα ανοικτά και η αντιπολίτευση -ιδίως στην Κωνσταντινούπολη- αποκτά ερείσματα σοβαρά, εμφανίζεται όλο και πιο «πιστός» στον Αλλάχ όλο και πιο «πατερούλης» στο πόπολο. Θέλει, λέει, να «επιστρέψει» την Αγία Σοφία σ’ εκείνον που την κατέκτησε; Στην πραγματικότητα θέλει να τραβά τα βλέμματα της διεθνούς κοινής γνώμης με ό,τι κάνει.

Ενας νάρκισσος που θέλει να είναι ηγέτης. Περιμένω να διαβάσω το βιβλίο του Μπόλτον που του αποδίδει τα χαρακτηριστικά που Ευρώπη και Αμερική κάνουν πως δεν τα βλέπουν. Είναι μεγάλο το «μπαξίσι» που τους προσφέρει «για τα στραβά τους μάτια» –με αγορά πολεμικού υλικού- γιγαντώνοντας το χρέος της Τουρκίας. Αυτού του είδους «οι αγορές του αιώνα» στο τέλος καταλήγουν σε τούρκικο «Κορυδαλλό»…

Οσο περνούν τα χρόνια αντί να αποκτά την ωριμότητα που δίνει η πολύχρονη παραμονή του στην εξουσία, αντί να σχεδιάζει το πέρασμα της χώρας του στον 21^ο αιώνα, γίνεται όλο και πιο αρπακτικός. Εκανε μεγάλο δρόμο ώσπου να φτάσει στο Λευκό Παλάτι. Ως φαίνεται, με βήμα ταχύ, στρέφεται και τρέφεται από το παρελθόν του 15^ου αιώνα. Η Τουρκία που ο Κεμάλ πίστευε ότι μπορούσε να την εκσυγχρονίσει, να της δώσει ένα λούστρο ευρωπαϊκό, κάνοντας ίσως και συνέχεια της Ευρώπης, χάνεται στην Ανατολία.

Ο Ερντογάν νομίζει ότι είναι σε θέση να απειλεί τους γείτονες, να εκβιάζει την Ευρώπη με τους πρόσφυγες. Με τη νεοφανή στάση του απέναντι στο οικουμενικό μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς νομίζει ότι ξεκινά θρησκευτικό πόλεμο με τον οποίο θα συνεπάρει τους Τούρκους. Διαρρηγνύει τη συμφωνία που υπέγραψε το 1972 η Τουρκία με την UNESCO.

Νομίζει ότι θα φέρει στα μέτρα του την Αγία Σοφία, κάνοντάς την τζαμί. Πιστεύω ότι αν τελικά πάρει αυτήν την απόφαση έχει χάσει όχι μόνο την ψυχραιμία του αλλά και τη επαφή του με τον έξω κόσμο. Η Αγία Σοφία που στάθηκε όρθια δεκαπέντε αιώνες και αποτελεί την ισχυρότερη μνήμη του Δυτικού Πολιτισμού και της Χριστιανοσύνης. Η ύβρις του θα έχει συνέπειες. Λάθος αντίπαλο επέλεξε.

Από την έντυπη έκδοση