Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Στις Ηνωμένες Πολιτείες Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί θα εγκρίνουν στο Κογκρέσο την εφαρμογή ενός πακέτου ύψους 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για να κρατηθεί όρθια η αμερικανική οικονομία βλέποντας τα ποσοστά ανεργίας να εκτινάσσονται σε επίπεδα- ρεκόρ.

Θυμίζουμε ότι σε λίγους μήνες οι Αμερικανοί θα προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν πρόεδρο, αλλά σε αυτή τη φάση δεν επικρατούν από την πλευρά των Δημοκρατικών αντιπολιτευτικές διαθέσεις, αλλά μοναδικό κριτήριο για τις αποφάσεις τους είναι να διατηρηθεί σε λειτουργία η οικονομία που έχει «συνηθίσει» να δουλεύει σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης. Συνολικά οι 20 ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου προτίθενται να διαθέσουν πάνω από 5 τρισεκατομμύρια δολάρια για να περιορίσουν τις συνέπειες, ενώ η Κίνα έχει προτείνει τη μείωση των δασμών ως ένα κίνητρο για την ενίσχυση του διεθνούς εμπορίου.

Στην ευρωζώνη δυστυχώς δεν επικρατεί απολύτως ενιαία λογική. Μπορεί τα μέλη του ευρώ να μη συγκροτούν ένα κράτος όπως συμβαίνει με τις ΗΠΑ, αλλά η οικονομική και νομισματική ένωση δεν επιβεβαιώνεται όταν χρειάζεται. Σε περιόδους κρίσης.

Το περιβόητο ό,τι χρειαστεί («whatever it takes») που περιλαμβάνεται στις διακηρύξεις της Ε.Ε. εξαιρεί έως τώρα την έκδοση ευρωομολόγων, λόγω των αντιδράσεων που εκδηλώνονται κυρίως από την πλευρά της Γερμανίας. Την ίδια στάση είχε επιδείξει το Βερολίνο τα προηγούμενα χρόνια με την εκδήλωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Πολύ απλά η Γερμανία δεν θέλει να μοιραστεί το κόστος δανεισμού που θα χρειαστούν και τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η απαιτούμενη επανεκκίνηση της οικονομίας.

Δεν πρόκειται απλώς για κοντόφθαλμη αντίληψη, αλλά και επικίνδυνη για το μέλλον του ευρώ. Η πανδημία του κορονοϊού έχει γονατίσει όλες τις οικονομίες της ευρωζώνης, αυτή τη φορά δεν «φταίει» η Ελλάδα, όπως έλεγαν αρκετοί στο Βερολίνο κατά την έναρξη των Μνημονίων. Η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ένωσης, η Ισπανία η τέταρτη, η Γαλλία που επίσης έχει κατεβάσει ρολά είναι η δεύτερη δύναμη μετά τη Γερμανία.

Ωστόσο, η αντίδραση του Βερολίνου δεν υπακούει σε καμία λογική. Η Ευρώπη θα χρειαστεί ένα όχι απλώς σχέδιο Μάρσαλ προκειμένου να βάλει μπροστά τις παραγωγικές μηχανές, αλλά ένα πολλαπλάσιο πακέτο, όταν ο παγκόσμιος ανταγωνισμός έχει ανεβάσει ήδη πολύ υψηλά τον πήχυ.

Εάν η Ευρώπη δεν καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση του κορονοϊού, κερδισμένοι θα βγουν οι Αμερικανοί και οι Ασιάτες.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός συνυπέγραψε με άλλους 8 Ευρωπαίους ηγέτες την επιστολή για την ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου. Αυτή τη φορά η χώρα μας δεν είναι ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, αντιθέτως αντιμετωπίζει καλύτερα από άλλα κράτη την καταιγίδα του κορονοϊού, ενώ τα επιτόκια δανεισμού έχουν περιορισθεί σε χαμηλά επίπεδα κοντά στο 1,5% μετά τις παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχει συνολική ώθηση της οικονομίας από την Ευρώπη, και με ομόλογα αν χρειαστεί, οι συνέπειες θα είναι για όλες τις χώρες ανυπολόγιστες. Και για τη Γερμανία. Πρέπει να πρυτανεύσει η ενιαία ευρωπαϊκή γραμμή και όχι οι στενόμυαλες πρακτικές του παρελθόντος που μπορεί να οδηγήσουν την Ε.Ε. σε μία νέα κρίση διαρκείας.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση