Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επτά μόλις μήνες μετά τις κάλπες στις οποίες οι πολίτες καταδίκασαν τις πολιτικές του, συμπεριφέρεται με την αλαζονεία ενός κατά φαντασίαν νικητή και με την οίηση ενός αδιόρθωτου πολιτικού.

Η καλύτερη αυτοκριτική ακούστηκε από έναν αυθεντικό εκφραστή της νοοτροπίας των Συριζαίων. Ο Παύλος Πολάκης είπε ευθαρσώς ότι ήταν μεγάλο λάθος τους που δεν άλλαξαν τον τρόπο ανάδειξης των διοικήσεων των ανεξάρτητων αρχών γιατί, όπως τόνισε, «έκαναν πόλεμο στην κυβέρνηση της Αριστεράς».

Μπορεί στη συνέχεια ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης να αποκάλεσε «άσχετο» τον Πολάκη, καθώς η πρότασή του ήταν αντίθετη με το Σύνταγμα, αλλά ο αψύς φίλος του Τσίπρα αποκάλυψε τον μεγάλο πόθο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλει μόνο την κυβέρνηση αλλά κάθε μορφής εξουσία. Το επιχείρησε άλλωστε με κάθε τρόπο στα 4,5 χρόνια που κυβέρνησε.

Οι αποκαλύψεις εισαγγελικών λειτουργών για την προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης από την ομάδα «Ρασπούτιν» είναι σοκαριστικές για κάθε δημοκρατικό πολίτη που πιστεύει στην υπέρτατη αρχή της διάκρισης εξουσιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε τη δική του διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης με τους σκιώδεις καναλάρχες και τους «φίλιους» επιχειρηματίες ενώ κυνήγησε κάθε άλλη φωνή με συκοφαντίες και ύβρεις.

Παρά το γεγονός ότι οι πρακτικές αυτές αποδοκιμάστηκαν από τους ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν σε απολυταρχικές λογικές, όπως αυτές που εκφράσθηκαν από τον Πολάκη. Το είπε όμως καθαρά και ο κ. Τσίπρας: «Πρέπει να δούμε πώς θα καταφέρει τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας».

Δεν έχουν αντιληφθεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι στις εκλογές αναδεικνύονται κυβερνήσεις, οι οποίες ασκούν αποκλειστικό εκτελεστικό έργο, οι άλλοι «κρίσιμοι αρμοί της εξουσίας» είναι οι βαλβίδες ασφαλείας του πολιτεύματος τις οποίες θέλει να ελέγξει ο Τσίπρας.

Στο ίδιο πλαίσιο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε ερωτήματα για το πώς θα πρέπει να χειραγωγήσει την Τράπεζα της Ελλάδος που «υπονόμευε την κυβέρνηση της Αριστεράς» ενώ θεώρησε ως εχθρούς «τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, τη δημόσια διοίκηση και τους θύλακες δολιοφθοράς του κυβερνητικού έργου, τους εκπροσώπους της διαπλοκής και του παλιού πολιτικού συστήματος μέρα στις κρατικές δομές και τους ολιγάρχες που κατέχουν μονοπωλιακές θέσεις στα μέσα ενημέρωσης». Προφανώς θέλουν να ποδηγετήσουν κάθε ανεξάρτητη αρχή όπως την κεντρική τράπεζα, να ελέγξουν τη δημόσια διοίκηση, να φέρουν στα μέτρα τους τα μέσα ενημέρωσης.

Εκτός από αδιόρθωτοι, όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται και αλάνθαστοι. Για παράδειγμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι «επιχειρούν διαρκώς να διαγράψουν τη διακυβέρνηση 2015-2019 εστιάζοντας την κριτική τους αποκλειστικά στο πρώτο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης». Προφανώς θέλει να ξεχάσουμε ότι σε αυτή την περίοδο ο ίδιος διέπραξε εγκληματικά λάθη θέτοντας τη χώρα ένα βήμα πριν από την άβυσσο του grexit και φορτώνοντας τους πολίτες με ένα βάρος άνω των 86 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο κ. Τσίπρας πάει γυρεύοντας. Αισθάνεται δικαιωμένος για τη «σκληρή διαπραγμάτευση» του πρώτου εξαμήνου γιατί, όπως είπε, «χωρίς αυτή τη διαδικασία η χώρα θα βρισκόταν ακόμα στη μέγγενη των μνημονίων». Δηλαδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τη χώρα σε ένα νέο μνημόνιο για να βγει ύστερα από τέσσερα χρόνια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει χαριστεί στον Τσίπρα σε αυτή την υπόθεση, με κάποιο τρόπο πρέπει να αναζητήσει το τι πραγματικά συνέβη στο πρώτο εξάμηνο, εάν δεν είναι εξεταστική επιτροπή στη Βουλή, ας είναι ένα πόρισμα ομάδας «σοφών» ώστε να βγάλουμε όλοι τα συμπεράσματά μας και να σταματήσει η Κουμουνδούρου να θριαμβολογεί για τα αποκαΐδια εκείνης της δραματικής περιόδου.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση