Μπορεί στο μέλλον να γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες που οδήγησαν στην κυβερνητική κρίση του Ιανουαρίου του 2025. Ποιος συμβούλευσε τον πρωθυπουργό να πει στη συνέντευξη στον Σρόιτερ «αυτό που φαινόταν τότε απίθανο, τώρα είναι πιθανό» για το φορτίο του τρένου στα Τέμπη, ποιος νοίκιασε τα bots στο Διαδίκτυο και ποιος οργάνωσε τις πανελλήνιες συγκεντρώσεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντί να φοβηθεί και να πάει σε εκλογές, ακολούθησε το αξίωμα του Φερνάντο Σάντος. Οποιος φοβάται, παίρνει σκύλο. Ο Μητσοτάκης περιορίστηκε στον Πίνατ και ανακάτεψε την επικοινωνία στο Μαξίμου που τον είχε οδηγήσει στα λάθη. Στις αρχές της εβδομάδας ανακοίνωσε οικονομικά μέτρα που επέτρεψαν στα ελληνικά επιτόκια των ομολόγων να βρίσκονται σε καλύτερη θέση και από εκείνα των ΗΠΑ.

Από το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου το 1989 μέχρι το 1,3 δισ. που είχε δώσει ο Κώστας Σημίτης το 2003, παραδείγματα πολιτικών προεκλογικών επιδομάτων υπάρχουν αρκετά. Χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στις κάλπες και ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ξέρει. Τα οικονομικά μέτρα που άρχισαν και το πρώτο μέρος θα ολοκληρωθεί στη ΔΕΘ, διαιρούνται σε τρία μέρη.

Πρώτα οι κοινωνικές ομάδες που ζορίστηκαν στην περίοδο της κρίσης και πρέπει ανακουφιστούν. Συνταξιούχοι δηλαδή και ενοικιαστές. Μετά η μεσαία τάξη για την οποία ο Γιουκλίντ Τσακαλώτος το 2017 είχε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τη ζόρισε γιατί είχε αναλάβει δέσμευση «για τα φτωχότερα στρώματα». Τέλος, οι επιχειρήσεις που θα πρέπει να βοηθηθούν. Στόχος είναι η βοήθεια να καταλήξει στην αγορά και όχι στις τσέπες των ιδιοκτητών.

Την επικοινωνία του πρώτου και του δεύτερου σκέλους του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης ανέλαβε ο Κωστής Χατζηδάκης, που για αυτό μεταφέρθηκε στο Μαξίμου. Το κομμάτι της βοήθειας στις επιχειρήσεις δεν χρειάζεται επικοινωνία και εκλαΐκευση, αφού απευθύνεται σε επαγγελματίες.

Οσο για την αντιπολίτευση έχει μεταμορφωθεί σε πασαρέλα από «Ζωές» που κάθε αρχηγός πρέπει να φαίνεται πιο αγανακτισμένος από τον προηγούμενο ή σαν κάτι δικηγόρους που με το που έβλεπαν ατύχημα έτρεχαν να δώσουν την κάρτα τους. Ενα θέαμα διασκεδαστικό, αλλά όχι αρκετό για να πείσει ότι ανάμεσά τους βρίσκεται ο μελλοντικός πρωθυπουργός.

ΕΓΚΥΟΣ ΕΤΩΝ 70

Η ιστορία με τους επιβάτες από την Ικαρία που έμειναν στη Σύρο σαν υπεράριθμοι περιμένοντας άλλο πλοίο της εταιρίας για να τους μεταφέρει Πειραιά έχει ευρύτερο ενδιαφέρον.

Πρώτον για την αντιμετώπιση των κανονισμών ασφαλείας σαν τυπική διαδικασία. Ας πούμε ότι ο αξιωματικός του πλοίου, υπεύθυνος για τα εισιτήρια, δεν είχε αντιληφθεί τα 200 εισιτήρια των επιβατών που υποτίθεται θα κατέβαιναν στη Σύρο. Και αν, ο μη γένοιτο, συνέβαινε κάποιο ατύχημα και υπήρχαν θύματα, οργισμένοι συγγενείς θα κατηγορούσαν την εταιρία για τους υπεράριθμους επιβάτες, πολιτικοί το υπουργείο και το Λιμενικό για έλλειψη ελέγχων και αγανακτισμένοι αντιεξουσιαστές θα είχαν μαζευτεί στα Προπύλαια με πανό «Τα κέρδη τους, οι ζωές μας».

Μόνο που δεν πρόκειται να υπάρξουν διαμαρτυρίες. Οι επιβάτες λόγω Ικαρίας είναι «δικοί μας», το κόλπο για να κοροϊδέψουν την εταιρία το ανακάλυψε ένας αξιωματικός του πλοίου και όχι κάποιος αλληλέγγυος.

Σε μια ανάλογη ιστορία, το 1970 υπηρετούσα στο Λιμενικό. Τον Δεκαπενταύγουστο είχα υπηρεσία να μετράω τους επιβάτες που πήγαιναν με καραβάκια Πέραμα-Σαλαμίνα για τη γιορτή της Φανερωμένης. Το σπρώξιμο στα κόρνερ δεν συγκρίνεται με αυτό που ρίχνουν οι μαυροφορεμένες για να μπουν στα καραβάκια. Κάποια στιγμή μία λέει «Ασε με, ναυτάκι μου, να περάσω γιατί είμαι γκαστρωμένη». Ισα που είχε περάσει τα εβδομήντα.

Οταν η πληροφορία γίνεται… προπαγάνδα

Ενα πρόβλημα της εποχής είναι η αδυναμία του ανθρώπου να αναλύει κάθε πληροφορία. Το σκεφτόμουν διαβάζοντας ένα άρθρο για τη λειψυδρία. Ανάμεσα στους λόγους αναφερόταν ο τουρισμός και τα 35 εκατομμύρια τουρίστες που κάθε χρόνο επισκέπτονται την Ελλάδα. Τετραπλασιάζεται δηλαδή ο τουρισμός. Μισό λεπτό, όμως. Ο μέσος όρος διανυκτερεύσεων είναι 6,9 ημέρες. Χονδρικά δηλαδή ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 744 χιλιάδες. Αντε 800 χιλιάδες, επειδή οι τουρίστες έρχονται καλοκαίρι και καταναλώνουν περισσότερο νερό. Λίγοι είναι; Προφανώς όχι. Από την άλλη λέμε ότι προβλήματα είναι το brain drain και το δημογραφικό.

Τέλος πάντων, το προηγούμενο αφορούσε την ανάλυση μιας πληροφορίας. Τα πράγματα σοβαρεύουν όταν η πληροφορία γίνεται προπαγάνδα. Και όποιος κατάλαβε έχει καλώς. Οποιος δεν κατάλαβε, ακόμα καλύτερα. Για παράδειγμα, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης σε συνέντευξή του είπε ότι μία Belharra κοστίζει όσο η 13η σύνταξη. Πρώτον κοστίζει λιγότερο από μισή σύνταξη. Δεύτερον, αντίθετα από την Belharra, η σύνταξη είναι ανελαστικό έξοδο. Δηλαδή μια κυβέρνηση δεν σκέφτεται «Αμάν έρχονται Πάσχα και Χριστούγεννα και πού θα βρούμε λεφτά να αγοράσουμε τις γιορταστικές Belharra;». Λεπτομέρειες θα πει κανείς που δεν πρέπει να αφήνουμε να χαλάσουν μια όμορφη ιστορία.