Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Θα μπορούσα βέβαια να γραψω ….για τον καιρό, αλλά νομίζω πιο χρήσιμο είναι να μοιραστώ όσες εντυπώσεις αποκόμισα παρακολουθώντας την εκλογική διαδικασία τόσο των ευρωεκλογών όσο και των περιφερειακών και αυτοδιοικητικών.

Ωστόσο, πριν φτάσω στα κριτήρια επιλογής των προσώπων, με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι αποτελούμε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκης Ενωσης που πολίτες του δεν ήξεραν αν μπορούσαν να ψηφίσουν Αθηναίο, ενώ αυτοί μένουν Αγρίνιο. Το κυριότερο: Δεν ήξεραν με ποιο πρόγραμμα τα κόμματα ζητούσαν την ψήφο τους… Τι διαφορετικό θα έκαναν σε ενδεχόμενη εκλογή τους οι υποψήφιοι του Α’ κόμματος από εκείνους του Β’ ή του Γ’. Σε ποια ζητήματα υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Ποια είναι τα ευρωπαϊκά ζητήματα στα οποία οι Ελληνες ευρωβουλευτές διαφοροποιούνται, ποιες ευρωπαϊκές πολιτικές θα κληθούν να υπερασπιστούν. Ή τι σημαίνει ότι το Α’ κόμμα ανήκει σ’ αυτόν τον ευρωπαϊκό συνασπισμό ή στον άλλο.

Αλλά υπήρχε και άλλο μείζον ζήτημα: Αφού οι ψηφοφόροι δεν ήξεραν τους περισσότερους υποψηφίους, είτε ψήφισαν κάποιον που είχε πρόγονο στην περιοχή τους ή όσους είχαν δει στην τηλεόραση ή εκείνους που είχαν ξαναψηφίσει, ως εύκολη λυση. Ολη η συζήτηση που προηγήθηκε σε όλα τα κόμματα για ανανέωση, για βιογραφικά, για εμπειρία στα ευρωπαϊκά θέματα, δεν πέρασε στους ψηφοφόρους. Σα να έγινε για… σκηνικό. Μάλλον επειδή για κάποιους η Ευρώπη αντιμετωπίζεται σα να είναι …εξωτερικό. Ενώ για τους πολλούς οι Βρυξέλλες είναι κάτι ανάμεσα σε …πληρωμένες διακοπές και οι αποφάσεις που παίρνονται ή οι νόμοι που ψηφίζονται δεν ειναι και για μας. Εμείς εδώ είμαστε το… κάτι άλλο!

Ο Τσίπρας είχε λόγο που αποφάσισε ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές και περιφερειακές να γίνουν μαζί. Ηξερε ότι η ψήφος στις ευρωεκλογές ήταν πιθανόν να λάβει διαστάσεις αποδοκιμασίας του, ενώ αν συνέπιπταν με τις άλλες, κανείς δεν θα ασχολιόταν ιδιαίτερα. Βουλευτές και κομματικοί παράγοντες ασχολήθηκαν με την εκλογή των τοπικών αρχόντων που αποτελούν τους «κομματάρχες τους» στις επικείμενες εθνικές εκλογές, αλλά όχι με την εκλογή ευρωβουλευτών, που δεν τους αφορά.

Φοβάμαι πως με τις εθνικές εκλογές, σε σαράντα μέρες, οι αρχηγοί των κομμάτων δεν έχουν χρόνο να αναλύσουν το ευρωπαϊκό διακυβευμα των εκλογών. Κάποια στιγμή όμως ας το κάνουν. Είναι ζήτημα αγωγής του πολίτη. Είναι ζήτημα «γιατί μένουμε Ευρώπη»…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής