Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ναι. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έχει ψηφίσει τη συνέχιση της μνημονιακής λιτότητας για τη διετία 2019-2020 και την επέκταση των αυστηρών δημοσιονομικών δεσμεύσεων για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% έως και το 2022.
Αρχικά ήταν μέχρι το 2022, αλλά οι δανειστές υποχρέωσαν τον Τσακαλώτο να φέρει νέα διευκρινιστική διάταξη που μετέτρεψε το «μέχρι το 2022» σε «έως και το 2022» για να μην υπάρχει καμία παρανόηση. Για τέτοια κοινοβουλευτικά κατάντια μιλάμε.

Οι πολίτες γνωρίζουν ότι μέσω των Μνημονίων κόπηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις τους ενώ αυξήθηκαν οι φόροι. Τα υπόλοιπα για το τέλος της λιτότητας απευθύνονται αποκλειστικά σε σανοφάγους.

Μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές είναι βέβαιο ότι οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί του Μαξίμου, με τα γνωστά βαποράκια τους, μπορεί να νεκραναστήσουν ακόμη και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης καλώντας τους πολίτες να ψηφίσουν τον Τσίπρα για να το εφαρμόσει. Αλλωστε οι Συριζαίοι έχουν αποδείξει ότι δεν ορρωδούν μπροστά σε κάτι ενοχλητικές λεπτομέρειες όπως είναι η αλήθεια. Ομως όποιος ακόμη ισχυρίζεται δημοσίως ότι το καλοκαίρι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια, εάν δεν ανταμείβεται με κάποιο τρόπο από το κομματικό κράτος, είναι τουλάχιστον αφελής.

Αυτό που τελειώνει τον Αύγουστο είναι η δανειακή σύμβαση. Το «Μνημόνιο» ολοκληρώνεται για τους δανειστές, που δεν υποχρεώνονται να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη για να δανείσουν τη χώρα μας. Ωστόσο έχουν δέσει από τώρα την Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια αξιοποιώντας πλήρως την ανευθυνότητα και ακαταλληλότητα του κ. Τσίπρα. Συγκεκριμένα, έχουν ήδη δεσμεύσει την κυβέρνηση ότι οι μειώσεις των συντάξεων θα ξεκινήσουν από τον Ιανουάριο ενώ έχουν τον πρώτο λόγο για το εάν και η περικοπή του αφορολόγητου ορίου στα 5.600 ευρώ θα ισχύσει από το 2019 ή το 2020. Από αυτά τα δύο μέτρα αναμένουν σε ετήσια βάση 2% του ΑΕΠ ή συνολικά 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα κατευθυνθούν για την αποπληρωμή των παλαιότερων δανείων.

Ακόμη και τα περίφημα αντίμετρα δεν πρόκειται να εφαρμοστούν εάν δεν υπάρχουν αντίστοιχα δημοσιονομικά περιθώρια, δηλαδή πλεονάσματα άνω του 3,5% του ΑΕΠ.

Οσο για το χρέος, από το επαναστατικό ντελίριο του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή του «επαχθούς και επονείδιστου», το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε είναι επέκταση της διάρκειας εξόφλησης και χρήση των κερδών των ελληνικών ομολόγων των κεντρικών τραπεζών, που χάσαμε στο πρώτο εξάμηνο του 2015 στο πλαίσιο της «περήφανης διαπραγμάτευσης».

Σε σύγκριση με την Κύπρο και την Πορτογαλία, που πραγματικά βγήκαν από τα Μνημόνια, υπάρχουν δύο βασικές διαφορές, τις οποίες αποκρύπτει η κυβέρνηση. Πρώτον, ότι οι χώρες αυτές δανείζονται με πολύ χαμηλά επιτόκια (περίπου 1,5% με 2%) όταν η Ελλάδα θα πληρώσει πανάκριβα την αποκαλούμενη «καθαρή έξοδο» με κόστος άνω του 4%. Η δεύτερη διαφορά είναι ότι οι υπόλοιπες πρώην μνημονιακές χώρες δεν έχουν δεσμευθεί για μελλοντικά μέτρα λιτότητας σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα που έχει νομοθετήσει το νέο γύρο εσωτερικής υποτίμησης, που θα ξεκινήσει από το 2019. Στην Κύπρο μάλιστα η δημοσιονομική προσαρμογή γίνεται κατά κύριο λόγο μέσα τη μείωση της φορολογίας!

Αυτή είναι η αλήθεια την οποία προσπαθούν να κρύψουν οι προπαγανδιστές του Μαξίμου μήπως καταφέρουν να μειώσουν τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία για να αποδράσουν εκλογικά τον Σεπτέμβριο με «όχημα» το υποτιθέμενο τέλος των Μνημονίων.

Ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν το είχε λύσει το πρόβλημα στο γνωστό παραμύθι του «Τα ρούχα του βασιλιά». Οι αυλικοί του Μαξίμου, που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τον κόσμο πουλώντας φούμαρα για κατάργηση της λιτότητας, ας απαντήσουν αυτοί στην ερώτηση που απευθύναμε στον πρωθυπουργό. Την απάντηση μπορεί να τη δώσει και ένα μικρό παιδί, όπως αυτό που φώναξε στο παραμύθι ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Ή στην περίπτωσή μας ότι «το Μνημόνιο λιτότητας δεν τελειώνει».

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]