Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΓΙΑΤΙ είναι άλλο κάποιος να καταγγέλλει τους πολιτικούς αντιπάλους ως αποτυχημένους ή ακόμα και ως «προδότες των Μνημονίων» και άλλο να τους κατηγορεί ως «κλέφτες». Το πρώτο αποτελεί πολιτική εκτίμηση. Είτε είναι λάθος είτε είναι σωστή, ο καθένας μπορεί να τη βροντοφωνάζει. Ακόμα κι αν ξεφεύγει από τα όρια εκστομίζοντας τις γνωστές χυδαιότητες που ακούγονταν όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. βρίσκονταν στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό να καταδικάζεις ως ενόχους για δωροδοκία μια ομάδα πολιτικών αν δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία.

ΠΩΣ φτάσαμε έως εδώ; Το πρώτο τζογάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ έγινε πριν από το 2015 και ήταν το πιο εύκολο. Δεν είχε κανένα ρίσκο. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του υποσχέθηκαν όχι μόνο ότι θα καταργούσαν τα Μνημόνια, αλλά και ότι με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης θα έβρεχε και χρήμα. Κέρδισαν αναμενόμενα και εύκολα την παρτίδα.

ΤΟ δεύτερο τζογάρισμα ήταν το πιο χοντρό έως τώρα. Η αέναη διαπραγμάτευση της τσιπροβαρουφάκειας τακτικής που προέβλεπε τον εκβιασμό των Ευρωπαίων δεν απέδωσε. Η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς και στις… καθυστερήσεις του ματς η χώρα γλίτωσε την έξοδο από την ευρωζώνη.

ΤΟ τρίτο τζογάρισμα παίχτηκε κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων αξιολογήσεων. Εκεί το Μαξίμου πόνταρε στη χρονοκαθυστέρηση των συμφωνιών. Εχασε και τότε. Και φορτώθηκε με παράταση της ύφεσης στην οικονομία και επώδυνα μέτρα για όλους. Τότε έγινε κατανοητό πως η κυβέρνηση ύστερα από τους απανωτούς πανωλεθρίαμβους δεν θα ξαναρίσκαρε στη μνημονιακή ρουλέτα. Απλά πια θα πανηγύριζε για την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος.

ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ποντάρισμα ήταν το Σκοπιανό. Η κυβέρνηση αποφάσισε να τζογάρει παρουσιάζοντας στην κοινωνία ένα αφήγημα λύσης ενός μεγάλου εθνικού θέματος, ενώ παράλληλα ευελπιστούσε πως θα δημιουργούσε πρόβλημα στην αντιπολίτευση. Οι τραγικοί χειρισμοί είχαν ως κατάληξη τον ξεσηκωμό και τα δύο συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

ΕΙΤΕ μένουν επτά είτε δεκαέξι μήνες έως τις κάλπες, είναι δεδομένο πως η κλεψύδρα παραμονής στην εξουσία αδειάζει. Το σύνθημα του Μαξίμου τώρα λέει «βρόμικοι εναντίον καθαρών». Το υπαρκτό διεθνές σκάνδαλο της Novartis αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για πολιτικό τζογάρισμα. Οι κυβερνώντες θεωρούν πως μαύρο ή κόκκινο θα είναι οι κερδισμένοι της ρουλέτας, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο, καθώς θα πρόκειται για μια μακρόχρονη διαδικασία. Ελπίζουν να αποδειχθεί και κάτι από όσα καταθέτουν οι αγνώστου ταυτότητας μάρτυρες. Αυτό θα είναι και η εξαίρεση. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι για μια ακόμη φορά θα επιβεβαιωθεί ο κανόνας. Πολλά βάζεις, πολλά χάνεις…

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου