Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΚΙ ας δεσμεύονταν πως όχι μόνο θα υπάρξει αναπροσαρμογή, αλλά ότι θα δημιουργούσαν ένα σύστημα που θα εξισώνει αντικειμενικές – εμπορικές αξίες και θα παρουσιάζει τις πραγματικές τιμές σε πραγματικό χρόνο. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει και κάτι. Εδώ και τρία χρόνια υπόσχονται συνεχώς πως θα αναμορφώσουν και τα τέλη κυκλοφορίας Ι.Χ. ανάλογα με την αξία, αλλά τελικά επίσης δεν το έχουν καταφέρει.

ΓΙ’ αυτό, όμως, δεν φέρει ευθύνες μόνο η κυβέρνηση. Εχουν ευθύνη και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και κυρίως έχει ευθύνη το κράτος που δεν μπορεί ούτε θέλει να λύνει προβλήματα και να προχωράει οποιαδήποτε υπόθεση. Αυτό το κράτος που δημιουργήθηκε από το παλιό σύστημα που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο τώρα ως κυβέρνηση όχι μόνο το «προστατεύει» αλλά θέλει και πάλι να γιγαντώσει.

ΠΟΥ θα πάει, κάποια στιγμή θα βγούμε από τα μνημόνια. Εντάξει, όχι φέτος τον Αύγουστο που λέει η κυβέρνηση, αλλά κάποια στιγμή θα βγούμε. Μπορεί σε τρία, πέντε ή σε δεκαπέντε χρόνια. Στα δημοσιονομικά τα νούμερα θα σπάνε κάθε ρεκόρ. Δυστυχώς, όμως, το κράτος δεν θα έχει αλλάξει νοοτροπία.

ΚΟΝΤΕΥΟΥΜΕ στο 2020 και το κράτος χρειάζεται σχεδόν μια πενταετία για να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες. Το κτηματολόγιο εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια θυμίζει το γεφύρι της Αρτας. Για να πάρει κάποιος σύνταξη -ακόμη κι αν είχαν τα Ταμεία χρήματα να πληρώσουν- πρέπει να περιμένει ένα με δύο χρόνια. Στο ΙΚΑ που τώρα έγινε ΕΦΚΑ καθημερινά σχηματίζονται τεράστιες ουρές για να εξυπηρετηθούν χιλιάδες ασφαλισμένοι γύρω από υποθέσεις που θα έπρεπε να διευθετούνται με ένα απλό κλικ. Για να τελεσιδικήσει μια απλή υπόθεση στη Δικαιοσύνη απαιτούνται έως και επτά χρόνια.

ΑΛΛΑ τουλάχιστον είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι, όχι όπως οι… βάρβαροι. Και να το κερασάκι στην τούρτα. Για μια ακόμη χρονιά τον τελικό Κυπέλλου μπάσκετ θα τον παρακολουθήσουν μαθητές σχολείων και όχι οι φίλαθλοι των ομάδων, απλά για να μη θρηνήσουμε θύματα.

O ΚΑΘΕΝΑΣ μπορεί να πανηγυρίσει την έξοδο από τα μνημόνια όποτε θέλει. Το παραμύθιασμα διατίθεται δωρεάν. Το ζήτημα είναι αν ποτέ κανείς θα έχει τη βούληση να εφαρμόσει πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Για να αλλάξει το κράτος, ο τρόπος διακυβέρνησης, η νοοτροπία των πολιτών. Για να έχουμε πραγματικά ένα καλύτερο μέλλον. Κι αν δεν το προλάβουμε εμείς, τουλάχιστον να το ζήσουν τα παιδιά μας. Αλλιώς, μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε πολύχρωμα παραμύθια και να ζούμε σε μια γκρίζα πραγματικότητα.

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]