Η εκλογή Τραμπ χαρακτηρίστηκε ορθώς ως ακραίο φυσικό φαινόμενο που σαρώνει στο πέρασμα του όλες τις σταθερές που μας κρατούν ενωμένους. Παραδοσιακές συμμαχίες, οικονομικές συμφωνίες, ανθρώπινες αξίες και αρχές, κοινωνικά δικαιώματα. Όμως κάθε δράση προκαλεί και αντίδραση. Ας δούμε λοιπόν μερικές αντιδράσεις που δεν είχε προβλέψει ο πλανητάρχης.

Η (ευρωπαϊκή) αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Αν στην πανδημία covid η Ευρώπη χρειάστηκε να φτιάξει κοινό υγειονομικό ταμείο, στην πανδημία Τραμπ αναγκάζεται να πάρει το όπλο της. Σχεδόν κυριολεκτικά, αφού χτίζει κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και θα διαθέσει αρκετά δισεκατομμύρια για να επανακτήσει την στρατηγική αυτονομία της. Για πρώτη φορά η Ε.Ε ρίχνει γερά θεμέλια για κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, ενώ είδε το ευρώ να ενισχύεται κατά 10% έναντι του δολαρίου.

Ξύπνησε τον Βίκινγκ μέσα τους

Ο Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία έσπρωξε πιο γρήγορα τη Σουηδία και τη Φινλανδία στο ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ με την εμμονή του να αποκτήσει τη Γροιλανδία γκρέμισε ότι είχε απομείνει από την περίφημη «φινλανδοποίηση».  Δανία, Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία διάλεξαν ξεκάθαρα σε ποια πλευρά της Ιστορίας θέλουν να βρίσκονται. Όσο για τους Γροιλανδούς, το μήνυμα τους είναι σαφές. Το έβγαλαν και σε μπλουζάκια:  «Tuniniarneqanngilaq». «Δεν πωλείται».

Έχασε τον Καναδά πριν καν τον αποκτήσει

Η θριαμβευτική νίκη του Μάρκ Κάρνει, διαδόχου του Τριντό, ήταν μια από τις μεγαλύτερες ήττες του Ντόναλντ Τραμπ. Οι συντηρητικοί λαϊκιστές με επικεφαλής τον εκλεκτό του Αμερικανού προέδρου συνετρίβησαν και οι φιλελεύθεροι σχεδόν νεκραναστήθηκαν. Βλέπετε, οι Καναδοί απάντησαν στον Τραμπ  με την ψήφο τους, μετατρέποντες τις εκλογές σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την φιλελεύθερη Δύση. Τελικά το νταηλίκι Τραμπ μετέτρεψε τον Καναδά στην «πιο ευρωπαϊκή από τις μη ευρωπαϊκές χώρες που υπάρχουν», ανοίγοντας νέους δρόμους συνεργασίας με την γηραιά ήπειρο.

Αγανάκτησε μέχρι και τους Βρετανούς

Εντάξει το Brexit δεν θα γίνει ξαφνικά Brenter, αλλά για πρώτη φορά μετά από εννιά χρόνια οι Βρετανοί δείχνουν να στρέφονται ξανά στην Ευρώπη. Και αυτό το χρωστάμε στον Ντόναλντ Τραμπ. Η επαναπροσέγγιση Ηνωμένου Βασιλείου και Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο σε εμπορικά ζητήματα όσο και στο μέτωπο της άμυνας, είναι κυριολεκτικά made in USA. Μάλιστα στις 19 Μαίου θα διεξαχθεί στην Βρετανία η πρώτη Σύνοδος Κορυφής Βρετανίας-Ε.Ε.  που πραγματοποιείται έπειτα από το Brexit και όλοι μιλούν για ένα νέο σύμφωνο άμυνας και ασφάλειας που γεννιέται.

Αλληλοεξόντωση ΗΠΑ-Κίνας

Όταν τα βουβάλια μαλώνουν δεν την πληρώνουν πάντα τα βατράχια. Το  Politico το έθεσε λίγο διαφορετικά: «Σε περιόδους αναταραχής, ακόμη και οι ουραγοί μπορούν να βγουν νικητές, αν εκμεταλλευτούν σωστά τις συνθήκες», έγραφε αναλύοντας την κλιμάκωση της σύγκρουσης. Κάτι που κρύβει για την Ευρωπαϊκή Ένωση  μια μοναδική ευκαιρία, αφού ένας παρατεταμένος εμπορικός πόλεμος μεταξύ των δύο μεγάλων ανοίγει νέες αγορές πωλήσεων για τις ευρωπαϊκές εταιρείες.

Οι δασμοί …έριξαν τις τιμές των καυσίμων

Ο πόλεμος των δασμών -για να ακριβολογούμε οι απειλές για υψηλότερους δασμούς αφού κάθε μέρα αλλάζει γνώμη- έκαναν τα μαγικά τους και έριξαν τις τιμές των καυσίμων!  Η πτωτική πορεία των τιμών ήταν μια αντανακλαστική αντίδραση των αγορών για να προλάβουν το σοκ που θα προκαλούσαν οι νέοι δασμοί αλλά και σχεδόν φυσικό επακόλουθο της ισχυροποίησης του ευρώ.  Όπως λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού, αν συνεχίσει έτσι στο τέλος οι μόνοι δασμοί που πραγματικά θα παραμείνουν θα είναι στα νησιά Χερντ και ΜακΝτόναλντ. Και αυτό διότι οι πιγκουίνοι που κατοικούν εκεί δεν θα προβάλλουν ποτέ οργανωμένη αντίδραση.

Αυτογκόλ στην έδρα του

Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο πλήγμα για τον εγωισμό του. Στις 100 μέρες προεδρίας του ο Ντόναλντ Τραμπ  καταγράφει ποσοστό αποδοχής 41% στο εσωτερικό των ΗΠΑ που είναι ιστορικό χαμηλό. Για την ακρίβεια είναι το χαμηλότερο ποσοστό από οποιονδήποτε νεοεκλεγέντα πρόεδρο από την εποχή του Αϊζενχάουερ.

Και ο Ζελένσκι αντέχει ακόμα

Ο πόλεμος που θα τελείωνε σε 24 ώρες όπως καυχιόταν ο υποψήφιος τότε πρόεδρος, συνεχίζεται ακόμα. Αυτό δεν είναι καλό αλλά τουλάχιστον έχει αποφευχθεί μέχρι στιγμής ο ατιμωτικός συμβιβασμός που ήθελε να επιβάλλει στον Ζελένσκι. Αντιθέτως, η συμφωνία για τα ορυκτά –φαίνεται- να είναι επωφελής για την Ουκρανία. Τόσο ώστε το Bloomberg να γράφει πως «όποιο και αν ήταν το σχέδιο, ο Τραμπ φαίνεται ότι έκανε λάθος υπολογισμούς». Και συμβουλεύει τον Ουκρανό πρόεδρο  να αρχίσει να γράφει  βιβλία για την τέχνη της διαπραγμάτευσης…