Για όσους αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το σχέδιο, να θυμίσουμε ότι υπάρχει ήδη ένα εξαιρετικό προηγούμενο: Το παράδειγμα της «Πολυκλινικής Αθηνών», που διασυνδέθηκε υπό ενιαία διοίκηση με τον «Ευαγγελισμό» και το «Οφθαλμιατρείο Αθηνών» και εξυπηρετεί αποκλειστικά οφθαλμολογικές περιπτώσεις. Χωρίς καθυστερήσεις, με άνεση κλινών και υψηλού επιπέδου ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, προσφέρει ποιοτικές και ανθρώπινες υπηρεσίες υγείας και ταυτόχρονα λειτουργεί αποσυμφορητικά για το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας.

Με την αφορμή αυτή αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία πίσω από την «Πολυκλινική», που έγινε ακόμα και ντοκιμαντέρ («Το καταφύγιο στην Ομόνοια», Φένια Παπαδόδημα). Ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1903, από τους Κεφαλλονίτες γιατρούς Νικόλαο και Ανδρέα Αλιβιζάτο. Στην αρχή λειτούργησε ως πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην οδό Σωκράτους 56 και στη συνέχεια (1904) στην οδό Αθηνάς 57. Στη σημερινή του θέση, στην οδό Πειραιώς, μεταφέρθηκε τον Ιούλιο του 1905. Φιλοδοξία των ιδρυτών του ήταν να γίνει ένα νοσοκομείο ιατρικής πρωτοπορίας και ταυτόχρονα καταφύγιο «ψυχών και σωμάτων», πάντα έτοιμο να περιθάλψει δωρεάν τους φτωχούς, τους ανέστιους και τους περιθωριακούς της εποχής, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκεύματος και καταγωγής.

Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες σε καιρούς ειρήνης και πολέμου (Βαλκανικοί Πόλεμοι, γερμανοϊταλική εισβολή και κατοχή) και από το 1985 εντάχθηκε στο ΕΣΥ. Στο νοσοκομείο λειτουργεί μέχρι σήμερα ο Ιερός Ναός του Αγίου Γερασίμου, που έχει τη δική του παρηγορητική ιστορία –εκεί υπηρέτησε ο ιερομόναχος Πορφύριος- και είναι αγιογραφημένος από τον Φώτη Κόντογλου και τους μαθητές του. Το επιβλητικό κτίριο, λίγα μόλις μέτρα από την Ομόνοια, διατηρεί αναλλοίωτη την αυθεντική ταυτότητα της εποχής του, σαν πέτρινος μάρτυρας μιας υπερ-εκατονταετούς ιστορίας που συνεχίζει ακόμα να γράφεται και να εκπληρώνει το όραμα των ιδρυτών του.

Τη δική του ξεχωριστή ιστορία έχει και το νοσοκομείο «Η Αγία Βαρβάρα», γνωστό ως Λοιμωδών, με την αφορμή του οποίου ξεκινήσαμε. Λειτούργησε και αυτό για πρώτη φορά το 1903, αρχικά με την ονομασία «Κάνθαρος» και αργότερα (1906) μετονομάστηκε σε Νοσοκομείο «Ευλογιόντων». Από το 1930 άρχισε η μεταφορά και εγκατάσταση ασθενών με τη νόσο Χάνσεν από τη Σπιναλόγκα. Κάποια στιγμή θα επανέλθουμε.