Στο Ντουμπρόβνικ, πάντως, ο δήμαρχος το τόλμησε. Αποφάσισε να απαγορευτεί η χρήση βαλιτσών με ροδάκια στην παλιά πόλη εξαιτίας του θορύβου που κάνουν στα πλακόστρωτα δρομάκια. Στην απόφαση προβλέπεται πως θα δημιουργηθούν εξωτερικά ντουλάπια σε διάφορα σημεία στις εισόδους της πόλης όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να αφήνουν τις αποσκευές τους (αν έχουν ροδάκια) και θα τις παραλαμβάνουν από εκεί κούριερ, που θα τις μεταφέρουν στα ξενοδοχεία.

Η όμορφη πόλη της Κροατίας βλέπει τον τουρισμό να αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, καθώς είχε από την αρχή του χρόνου 289.000 αφίξεις και 763.500 διανυκτερεύσεις, 32% πάνω από το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Μαζί με το τουριστικό κύμα όμως έρχονται και τα απόνερα, στα οποία περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, βανδαλισμοί μνημείων, καβγάδες από μεθυσμένες παρέες, ούρηση σε δημόσιους χώρους, παρατημένα μπαγκάζια κ.ά. Πλέον το πρόγραμμα «Σεβαστείτε την Πόλη» είναι η νέα δράση του Τουριστικού Γραφείου του Ντουμπρόβνικ, και ήδη πολλά κράτη ενσωματώνουν τις νέες οδηγίες στις ταξιδιωτικές συμβουλές που δίνουν στους κατοίκους τους πριν ταξιδέψουν.

Σκέφτομαι πόσο εξωπραγματικό ακούγεται κάτι τέτοιο για την Ελλάδα, όταν η φιλοσοφία που κυριαρχεί στους περισσότερους επαγγελματίες του τουρισμού είναι «ο πελάτης (τουρίστας) έχει πάντα δίκιο». Κι όσα περισσότερα πληρώνει τόσο μεγαλώνουν και τα «δίκια» του. Οι εικόνες που έκαναν το γύρο του Διαδικτύου με τον νεαρό υπάλληλο να τσαλαβουτάει στη θάλασσα για να μεταφέρει την παραγγελία είναι ντροπιαστικές. Δεν έχει καμία σημασία αν ο εργαζόμενος έχει συναινέσει επειδή το πουρμπουάρ είναι καλό ή αν η φωτό διακινήθηκε από ανταγωνιστή της επιχείρησης. Σημασία έχει ότι κάποιος έπρεπε να πει πως τέτοια υπηρεσία δεν παρέχεται. Ο ποιοτικός τουρισμός δεν είναι συνώνυμο του ακριβού τουρισμού, ούτε έχει ως προϋπόθεση τις εκκεντρικές, παράλογες και εντέλει ντροπιαστικές απαιτήσεις του πελάτη.

Ναι, το ξέρουμε όλοι πως η Ελλάδα έχει ανάγκη το συνάλλαγμα και τον τουρισμό. Ασφαλώς και είναι η βαριά βιομηχανία μας. Ομως, αν θέλουμε να συνεχίσει να είναι η ατμομηχανή της οικονομίας, τότε πρέπει να τον διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Οι καραμπινάτες αυθαιρεσίες στη Μύκονο και τη Σαντορίνη, η αλλοίωση του φυσικού τοπίου και η άμετρη κατανάλωση φυσικών πόρων, οι πλωτές κατασκευές όπως αυτές στη Ρόδο, οι υπερτιμολογήσεις, οι άθλιες συνθήκες διαμονής των εργαζομένων δίπλα σε υπερπολυτελή καταλύματα, οι καταπατήσεις ακτών, η ανεξέλεγκτη λειτουργία επιχειρήσεων θαλάσσιων σπορ είναι μια σειρά από μπούμερανγκ που έχουν αρχίσει ήδη να παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Καταπάνω μας.